Eerste Test Moto Guzzi V85TT
Qua nieuwe modellen is het de laatste jaren wat stilletjes aan het Moto Guzzi-front. De nieuwe V85 TT doorbreekt die stilte echter met een supersonische knal, zelden werd er door velen zo met smart na een nieuw model van de Italianen uitgekeken. Op Sardinië viel ons de eer te beurt om de eerste echte meters met deze no-nonsense retro allroad!
De belangrijkste taak van een motorfiets, ongeacht of je deze nu voor woon-werkverkeer op plezierritjes gebruikt, is dat ‘ie een glimlach op je gezicht moet toveren. En dat doet de nieuwe Moto Guzzi V85TT als geen ander. Zelden kreeg een prototype zo’n warm welkom als deze op de Eicma in 2017 gepresenteerde ‘retro allroad’, zoals de Italianen hun nieuwste kindje typeren. Extra verheugend is dat het destijds onthulde prototype en de uiteindelijke productieversie, die afgelopen jaar op de Keulse Intermot werd gepresenteerd (Duitsland is hét Moto Guzzi-land bij uitstek en kreeg daarom de voorkeur boven ‘thuisbeurs’ Eicma), nagenoeg identiek zijn. De jaren 80 optiek, met stijlelementen van enkele fameuze terreinmachines uit het verleden zoals de V65TT uit 1985, valt klaarblijkelijk zelfs zo goed in de smaak, dat er, nog voor de machine ook maar bij de dealer in de showroom staat, al ruim meer dan achtduizend proefritten voor zijn geboekt. Dat op zich is al opvallend, maar veel meer nog in de wetenschap dat Moto Guzzi het afgelopen jaar wereldwijd rond de negenduizend units verkocht. De verwachtingen rond de TT zijn in thuisbasis Mandello del Lario dan ook – terecht – hooggespannen.
Het uiterlijk blijft natuurlijk het meest subjectieve element van een motorfiets, maar klaarblijkelijk hebben de designers van Moto Guzzi een snaar weten te raken, die bij een heel breed en misschien ook wel divers publiek uiterst goed in het gehoor ligt. En niet alleen op papier, ook in levende lijve zelf is de V85TT werkelijk een plaatje om te zien. Naar eigen zeggen had men een eenvoudige, praktische en multifunctionele motorfiets zonder enige pretenties voor ogen, met een licht klassiek sausje. Optisch zijn ze in die opzet met onder andere een enigszins rond lijnenspel, klassieke spaakwielen en hoge spatbord in ieder geval geslaagd. Daarbij eisen de lekker brede tank en prachtige voorkant met de dubbele koplampen direct alle aandacht op. Fantastisch detail bij die laatste is trouwens de gestileerde adelaar die als LED-dagrijlicht fungeert. Slechts één van de vele kleine details die de prachtig en hoogwaardig afgewerkte TT een overall nostalgische uitstraling geeft. Wat overigens een mooi contrast vormt met een deel van de technische hardware. Een upside-down voorvork, radiale remklauwen en LED-verlichting getuigen immers van duidelijk modernere tijden. Een smakelijke mix kortom van oud en nieuw, klassiek en modern.
Verbinden element in dit alles is trouwens de karakteristieke, dwarsgeplaatste V-twin (strikt genomen betreft het overigens een in de lengterichting geplaatst blok, gezien de richting van de krukas). En dat zowel in esthetisch als technisch opzicht. Optisch gezien vervullen de omhoog priemende cilinders namelijk net zo’n belangrijke functie als technisch. Waar bij de rest van het huidige Guzzi-gamma een wiegframe aan de basis van het rijwielgedeelte staat, vervult bij de V85TT het blok een dragende functie in het volledig nieuwe stalen vakwerkframe. Ondanks dat de basisconfiguratie (onderliggende nokkenas en twee kleppen per cilinder) en kernwaarden (boring, slag en dus cilinderinhoud) overeen komen met die van de V9-lijn, is de 90° V-twin nagenoeg volledig opnieuw opgebouwd, waardoor Guzzi zelf – terecht – spreekt over een volledig nieuw blok. Vanwege de dragende functie van het blok werd het carter bijvoorbeeld verstevigd. Verder kreeg het blok onder meer een nieuwe krukas, drijfstangen en zuigers, die alles bij elkaar zo’n 30% lichter zijn dan die van het V9 aggregaat. Het inlaattraject is eveneens aangepast, de inlaatkleppen zijn nu van titanium en last-but-certainly-not-least kreeg de twin een compleet nieuw semi-dry-sump smeersysteem, met een separaat oliereservoir onder het carter. De krukas draait dus niet in de olie, wat de interne weerstand vermindert. Door het aparte oliereservoir (met praktisch oliepeilglas) is er bovendien geen gevaar dat de oliepomp lucht gaat aanzuigen bij een (extreem) sportief tempo. Door het vernieuwde smeersysteem vervalt volgens Guzzi bovendien de noodzaak tot een oliekoeler, wat weer een gunstige invloed op het gewicht heeft. Onder de streep is de 853cc-twin (boring x slag 84,0 x 77,0 mm) goed voor 80 pk en 80 newtonmeter. Dat maximum vermogen wordt vrijgegeven bij 7.750 toeren, vrij laat voor een Guzzi. De nieuwe twin is dan ook het eerste ‘kleine’ blok uit eigen huis dat achtduizend toeren kan draaien.
Dat laatste doet ‘ie alleen klaarblijkelijk liever niet. Op het Italiaanse eiland Sardinië staan in de ochtendzon een heel bataljon V85TT’s klaar voor een eerste rit, waarbij een eerste blik op het stijlvolle, informatieve TFT kleurenscherm leert dat het rode gebied begint bij 6.900 toeren. De toerenbegrenzer grijpt pas bij achtduizend toeren in, je kunt dus wel degelijk een beroep doen op het maximale aantal paarden, maar liever blijf onder die ‘visuele grens’ van 6.900 toeren. Iets dat je in de praktijk sowieso eigenlijk altijd wel doet, al blijft het natuurlijk een tikkie vreemd.
Onder meer de standaard carterbeschermer, handkappen, spaakwielen, uitneembare voetsteunrubbers, het hoogpotige karakter (veerwegen voor en achter een ruime 170 mm) en 19 inch voorwiel geven al wel aan dat de V85 een gravelweggetje niet schuwt. Vandaag staan daarom niet alleen de nodige wegkilometers op het menu, maar ook een onverhard uitstapje. Dat is echter voor later, we beginnen asfalt, waar de V85TT primair ook thuishoort. Standaard aan boord zijn drie rijmodi, te weten Road, Rain en Off-road. Die hebben niet alleen elk een passende gasrespons (direct in Road, subtiel in Rain, etc.), maar ook eigen regelniveaus van zowel ABS als tractiecontrole, die inmiddels voor zich mogen spreken. In de Off-road-modus is het ABS achter uitgeschakeld, indien gewenst kan het ABS ook voor worden uitgezet. Dat geldt overigens ook voor de tractiecontrole, die in alle drie de modi kan worden uitgeschakeld. Overigens is het niet mogelijk om de rijmodi verder te personaliseren, je kunt dus bijvoorbeeld niet in de Rain-modus een scherpere gasrespons kiezen. Het aanpassen van de zaken die wel instelbaar zijn, gaat overigens erg makkelijk via een Mode-knop op het rechter stuurarmatuur. Dat zijn niet de enige elektronische snuisterijtjes aan boord, ook cruise-control, een USB-aansluiting en een instelbare schakelindicator behoren tot de standaarduitrusting. En dan is er ook nog een bluetooth smartphone-connectiviteit met de nieuwe Moto Guzzi MIA-app, die echter tegen meerprijs. Onder de streep een meer dan compleet standaardpakket.
De nieuwe V85 is er in niet minder dan vijf kleurstellingen: de uni-kleuren matgrijs, matblauw en rood (met zwart frame en standaard geleverd met Metzeler Tourance Next om de velgen) en een tweetal two-tone varianten, zijnde wit/geel en rood/geel, beide met een roodkleurig frame en Michelin Anakee Adventure banden. Vandaag staan er twee smaken op het menu, matgrijs en wit/geel. Het been gaat snel over die laatste, in deze meer klassieke kleurcombinatie komt het hele concept gevoelsmatig veel beter tot z’n recht. Al blijft dat natuurlijk vooral een kwestie van persoonlijke smaak.
Afijn, gezien het best fraaie weer beginnen we de rit maar gewoon in de Road-modus. Kleine dingetje vooraf, zowel voor als achter zijn zowel uitgaande demping als veervoorspanning instelbaar, voor die laatste heb je aan de achterzijde alleen een haaksleutel nodig. Nu is de aan de rechterzijde geplaatste schokbreker weliswaar heel goed toegankelijk, voor een dergelijke, toergeoriënteerde machine was een hydraulische verstelknop een net even iets chiquere oplossing geweest.
Kniesoor die daar op let. Voor de rest is de V85TT namelijk bijzonder goed geoutilleerd. Ook in ergonomisch opzicht, zo zijn rem- en koppelingshendel instelbaar en is de stijlvolle, getrapte buddy niet alleen erg comfortabel, maar ook nog lekker ruim bemeten. Met de 1.90 meter van ondergetekende weet de Italiaan zich in ieder geval prima raad. Met de maat 43 iets minder trouwens, wanneer je tijdens het wat sportievere werk met de bal van de voet op de voetsteunen zit, raken de hakken de schetsplaten van de duo-voetsteunen.
Het inleggen van de eerste versnelling is in eerste instantie een wat vreemde gewaarwording. De ‘klonk’ waarmee zo’n beetje elke Guzzi van de laatste decennia je begroette, is volledig verdwenen. Te danken aan de aangepaste versnellingsbak met nieuwe synchroniseerinrichting met drie synchromesh ringen, die met name bij het opschakelen behoorlijk wat rust in de tent brengt. Trefzeker is de bak ook, alleen mist er een duidelijke klik, wat toch wel prettig is. Al met al is de versnellingsbak echter domweg enorm goed.
Het eerste deel van de route voert over de brede SS195 richting zuiden. Door het relatief kleine standaardruitje (een grotere is optioneel) zit je prettig met je hoofd in de wind, zonder vervelende turbulenties. Op dergelijk rechttoe-rechtaan werk blijkt ook de cruise-control van echte meerwaarde. Zet ‘m op zo’n 130 km/uur en uiterst ontspannen surf je met een rustig brommend blok onder je in lange etappes richting Alpen of andere bestemming. De V-twin gaat behoorlijk spaarzaam met de brandstof om (Guzzi claimt een verbruik van 1 op 20,4), wat in combinatie met de 23 liter tank in een theoretische actieradius van een hele dikke 450 kilometer resulteert.
Prima langeafstandscapaciteiten dus, maar ook met het betere bochtenwerk weet de Guzzi zich prima raad, zo blijkt op de bijna verslavend mooie SP71 kustweg. De machine stuurt heel gewillig in, volgt snaarstrak de gekozen lijn en voelt uiterst stabiel, zowel rechtuit als in bochten. Daarbij is ‘ie op de Metzelers overigens een tikkie lichtvoetiger dan op de Anakees, al scheelt dat zeker met opgewarmde banden niet veel. Over de vering wat dat betreft niets te klagen, de basissetting is zeker voor een toermachine aan de strakke kant, maar biedt meer dan voldoende comfort. Daarbij plukt de TT met name in erg krappe bochten de vruchten van zijn enorm ruime stuuruitslag, je kunt ‘m bij wijze van spreken op een dubbeltje keren. Gezien het beoogde inzetgebied kun je er een redelijk sportief tempo op na houden, al hadden een paar graadjes meer hellingshoek, alvorens de voetsteunen hun handtekening in het asfalt krassen, best gemogen. Storend is het echter zeker niet.
Hartverwarmend middelpunt in het geheel is het nieuwe blok met dat heerlijk karakteristieke kantelmoment. Alleen al daarvan word je vrolijk. Tachtig pk is niet overdonderend veel, maar ondanks dat het rijklaar gewicht van 229 kilo niet aan de magere kant is, heb je niet echt het idee dat je wat fut mist. Wat ook komt door het breed uitgesmeerde koppel. Onder de drieduizend toeren is er weliswaar niemand thuis, maar eenmaal daarboven heb je over gebrek aan vermogen of koppel niet te klagen. Eigenlijk voelt het blok zich tussen de 3.000 en 7.000 toeren overal opperbest. Het is zo welgemanierd, dat je nauwelijks verschil in de gasrespons van de verschillende modi merkt, enkel onder vollast. En de remmen? Ronduit goed, helder drukpunt, duidelijke opbouw en een uitstekende vertraging. Niets meer aan doen.
Het beloofde offroad uitstapje blijkt niet al te lang, maar voldoende om de vermoedens te bevestigen. Net als bij andere allroads kun je er prima een robuuste gravelweg, waarbij het zelfs opvallend is hoe goed je kunt staan tijdens het offroad rijden. Wil je ooit een keer in de Alpen de Ligurische Grenzkammstrasse of andere befaamde offroad bermkamweg rijden, dan kan dat moeiteloos. Het zwaartepunt ligt zoals al eerder aangestipt echter op de weg.
De verwachtingen rond de nieuwe V85TT waren hooggespannen, maar die worden volledig ingelost. De machine combineert een rijke uitrusting, uitstekende afwerking, prima rijeigenschappen en echte allround kwaliteiten met fantastische looks. Moto Guzzi was altijd een beetje een merk voor een kleine groep fijnproevers, maar ook gezien het best aantrekkelijke prijskaartje van € 13.495,00 zou die groep maar zo eens héél snel, héél veel groter kunnen worden. Het is Guzzi gegund!
