Eerste Test Mash Dirt Track 6.5
Was het iemand al opgevallen dat retro helemaal hot is? Vast wel. En als je retro zegt, dan zeg je Mash. Sinds 2012 timmert het ‘designed in France, built in China’ merk aan de weg met een heel scala aan veelal kleinere motofietsen die historie in hoofdletters schrijven. Het laatste wapenfeit van Mash luistert naar de naam Dirt Track 6.5, tijd voor een stukje onvervalst moddergooien!
Wie de afgelopen jaren in de markt was voor een onvervalste retro, had bij Mash een bijzonder brede keuze. Vooropgesteld dat het een eencilinder betrof met een niet al te grote cilinderinhoud, tot vijfhonderd cc om precies te zijn. De oplettende lezer vermoedt na een blik op de typenaam van de nieuwe Dirt Track waarschijnlijk wel dat daar verandering in gaat komen. En dat klopt, met de 6.5 wordt het Dirt Track-gamma van de Fransen, hij is er namelijk ook in een 50-, 125- en 250-versie, verder naar boven uitgebreid. Deze 650 (of 644cc voor de cijferaars) tekent daarbij trouwens voor het eerste model van een nieuw platform, dat gaandeweg de komende tijd verder zal worden uitgebreid. Hoe dan ook, met het doorgroeipotentieel voor dirttrackers zit het bij Mash dus wel goed.
Het uiterlijk van de 6.5 sluit logischerwijs ook naadloos aan bij dat van de rest van het gamma. Ofwel een laag silhouet met een vlak zadel, smalle druppelvormige tank, breed stuur, nummerplaten op voor- en zijkant, duo-schokbrekers en mooi grof geprofileerd ‘flat track’ schoeisel. En dan is er natuurlijk de nogal markante en daardoor ook smaakgevoelige voorzijde met het kleine ronde koplampje dat door de nummerplaat prijkt. Verder? Nou niets. De Dirt Track is compleet verschoond van enige additionele poespas, waarmee de dikke eenpitter perfect inhaakt op de grondgedachte van Mash: no-nonsense motorfietsen voor het pure rijplezier. Soms moet je de zaken simpelweg niet moeilijker maken dan strikt noodzakelijk immers!
Een credo dat trouwens ook op het blok van toepassing is. Een eenvoudige lucht-/oliegekoelde eencilinder met een enkele bovenliggende nokkenas en een gematigde compressieverhouding van 8,8 op 1 op zich spreekt al boekdelen. Het feit dat het blok in de basis is gebaseerd op bewezen Honda-techniek, de eencilinder die onder meer in de Honda Dominator dienst doet, onderstreept daarbij nog duidelijker dat je het bij Mash vooral moet zoeken in de emotionele hoek, niet de technische. Het hoogst noodzakelijke zit erop, verder niets. Het hoofdstuk elektronica omvat bijvoorbeeld enkel het wettelijk verplichte ABS. Tractiecontrole op een motorfiets met 40 pk zou eerlijkheidshalve ook voelen als een setje Ø 330 mm radiale Brembo monoblocs op je Gazelle bierfiets. Lichtelijk overdreven.
De Dirt Track 6.5 doet zijn naam optisch in ieder geval alle eer aan, oogt kortom als een echte dirttracker. Met twee passende kleurdesigns ook, hij is er namelijk in een matgrijze en zwart/oranje/witte variant. En die laatste doet nogal denken aan de huiskleuren van een Amerikaanse firma uit Milwaukee. Maar dat zal wel toeval zijn…
Toeval of niet, het is wel de mooiste van de twee kleurstellingen. Subjectief gezien natuurlijk, maar toch begint de eerste test rond het Zuid-Limburgse Vaals met een onvervalst stukje ‘handdoek op ligbed claimgedrag’. Ofwel, de helm wordt snel aan de spiegel van een zwart/oranje/witte exemplaar gehangen.
Eerst maar eens even droog zitten. Dankzij het vlakke zadel is de bewegingsruimte zelfs voor mijn 1.90 meter meer dan voldoende ruim, waarbij de voetsteunen wel lichtelijk hoog en wat ver naar voren geplaatst zijn. Desondanks is de kniehoek nog redelijk oké. Het ergonomische plaatje wordt vervolgens afgerond door een opvallend breed stuur, dat een bijzonder hoge mate van controle belooft. Wat verder opvalt is de op sommige vlakken wel erg puristische uitrusting. Zowel rem- als koppelingshendel zijn bijvoorbeeld niet instelbaar, het LCD dashboard is nogal klein van stuk met een schier onafleesbare toerenteller, en de nostalgisch ogende tankdop is niet gescharnierd. Keerzijde van de medaille is naast de relatief lage prijs, de Dirt Track 6.5 gaat € 6.549,00 kosten (B € 5.899,00), het feit dat het geheel mooi opgeruimd oogt. Geen wirwar aan schakelaars en knopjes, maar gewoon een paar nette, basic armaturen met alle noodzakelijke bedieningselementen direct onder handbereik. Enige opvallende is de ABS-knop, waarmee het systeem kan worden gedeactiveerd. Mocht je je bijvoorbeeld eens echt in het zand willen uitleven.
De parkeerplaats van het schitterende Kasteel Vaalsbroek afrollend speelt de 6.5 zich direct in de kijker met zijn relatief lage gewicht. Een schamele 163 kilo droog weegt de Frans-Chinese Amerikaan, rijklaar zal dat een kilootje of 180 à 185 zijn. Die laten zich van een bijna speelse kant zien, zo gewillig laat de Dirt Track zich aan de hand nemen in het langzame kap- en draaiwerk. Aan dat handtamme karakter draagt overigens ook het blok een steentje bij, dat al bij lage toeren over uitstekende manieren beschikt. Niet dat het met overdreven dikke spierballen pronkt, dat niet, maar de eencilinder pakt direct netjes op zonder flink in de ketting te hakken. Desondanks is het lage toerengebied niet het favoriete metier van het blok, vanaf zo’n vierduizend toeren voelt ‘ie zich namelijk pas echt goed in z’n element. Trekt makkelijk door, heeft zelfs nog een soort van eindschot in huis en voelt door de dikke klappen van de zuiger opvallend sterk. De Dirt Track valt met z’n 40 pk ruim binnen de A2-rijbewijswetgeving, gevoelsmatig waren een pk’tje of vijf (of acht) meer net even de kers op de slagroom geweest. Niet dat het bij een machine als deze per se om vermogen gaat, maar iets meer punch had de glimlach nóg breder gemaakt!
Nóg inderdaad, want als er één ding is dat deze 6.5 in het prachtige Zuid-Limburg als geen ander bewijst, is het wel dat rijplezier en een dikke portemonnee niet per definitie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Integendeel zelfs, het is juist dat ‘back to basic’ voorkomen waaraan de eencilinder zoveel karakter ontleent. De Dirt Track is simpelweg een feest om te rijden, ondanks dat er rijwieltechnisch wel wat kritische kanttekeningen zijn te zetten. De motorfiets stuurt weliswaar licht in, maar vereist een behoorlijk dwingende hand wanneer je het tempo wilt opvoeren. De mogelijke hellingshoek is meer dan voldoende, maar je moet flink aan de bak wil je die potentie maximaal benutten. Nu is de eencilinder, ondanks zijn sportieve dirttrack voorkomen, ook niet bedoeld voor extreem gooi- en smijtwerk, maar veel meer voor een enerverend tourrit door lommerrijk achterland. Iets meer reserves had het rijwielgedeelte evenwel wel mogen hebben. De duo-schokbrekers achter, met instelbare veervoorspanning, functioneren in de basis best oké. De basisafstelling is weliswaar redelijk straf (zeker in vergelijking met voor), maar verder doen ze dat wat ze moeten doen, schokken dempen. De voorvork echter, doet meer de term ‘vering’ eer aan. Veert namelijk vooral op en neer, omdat het zowel aan in- als uitgaande demping ontbreekt. Daar het de upside-down voorvork aan instelmogelijkheden ontbreekt, valt er helaas ook niet veel aan te finetunen. Het rijwielgedeelte als geheel heeft kortom niet een heel gebalanceerd karakter. Het voldoet weliswaar voor een motorfiets als deze, maar het kan absoluut beter.
En doet eigenlijk ook een beetje afbreuk aan de rest van de motorfiets, die netjes is afgewerkt en gewoon klopt. Ondanks de 18 inch wielen en de relatief brede, grof geprofileerde dirttrack voorband, stuurt de eencilinder in de basis bijvoorbeeld prima. En ook over de remmen niets te klagen. De enkele schijfrem voor vraagt om een ferme hand, maar vertraagt uitstekend. En ook de achterrem doet zijn werk gewoon goed. Stralend middelpunt is en blijft echter die eenpitter in het vooronder. Wat is het toch jammer dat er nog maar zo weinig van zijn. De karakteristieke dikke ploffen uit de uitlaat geven de motorfiets een echte, lekker stevige hartslag. Een oldskool karakter dat naadloos op het hele concept aansluit, misschien zelfs wel aan de basis staat van de hele identiteit van dit fascinerende beestje!
CONCLUSIE
Je kunt veel van de nieuwe Mash Dirt Track 6.5 zeggen, maar zeker niet dat ‘ie doorsnee is. De eencilinder heeft een bijzonder eigenzinnig uiterlijk, wat deels ook voor de rijeigenschappen geldt. Al is dat misschien wat negatief, karaktervol is wellicht een beter woord. Ondanks dat de 6.5 namelijk best een paar verbeterpuntjes kent, speelt ‘ie zich vooral in de kijker met een enorme dosis karakter. Geen motorfiets voor techniekfetisjisten die tot drie cijfers achter de komma rekenen, maar eentje voor lieden die juist gaan voor de puurheid van het motorrijden. Geen gedoe met veringinstellingen, tractiecontrole-standen of bluetooth-geneuzel, maar gewoon helm op, starten en gaan. Hoe eenvoudiger, hoe beter, en precies daarin schuilt ‘m de kracht van de nieuwe Dirt Track. En dat daar dan ook nog een heel aantrekkelijke prijs aan hangt, is dan een extra bonus!
