Eerste Test Kawasaki Z900RS Cafe

We leven in een tijd waarin een superbike met ruim 200 pk voor de gewone man heel bereikbaar is geworden. Talloze elektronische hulpmiddelen moeten diezelfde gewone man tegen zichzelf beschermen. Als tegenbeweging is er een groep rijders die duidelijk meer op heeft met hoe het vroeger was. Retro, oldskool, vintage, heritage…allemaal termen die hetzelfde segment motoren aanduiden. Kawasaki kiest met de Z900RS voor de term Modern Classic. De gewone RS krijgt nu gezelschap in de vorm van een gekuipte variant: de Z900RS Cafe. In het achterland van Alcañiz in Spanje mocht hij ons overtuigen van zijn charmes.

Vroeger. Over hoe lang geleden hebben het in dit geval dan? Dat hangt er maar net vanaf aan welke fabrikant je het vraagt. Kawasaki windt er geen doekjes om en is heel duidelijk in hun opvattingen over de Z900RS. Met een meer dan duidelijke knipoog naar de Z1 uit 1972 presenteerde het in oktober 2017 op de Tokyo Motor Show een moderne retro op basis van de Kawasaki Z900. De toevoeging RS, Retro Sports, liet verder weinig aan de verbeelding meer over. Het recept was simpel: maak het 948cc tellende viercilinder blok van de Z900 nog soepeler, hang het stalen trellisframe vol met onderdelen die zo van een Z1 af lijken te komen en garneer de boel af met een fraai setje wielen die het beste van gietwielen en spaakwielen vertegenwoordigen. Geheel tegen de logica in is de RS qua techniek zelfs een stukje moderner dan zijn orgaandonor: de RS is uitgerust met KRTC tractiecontrole en beschikt over radiaal gemonteerde remklauwen. Het geheel werd goed ontvangen en niet onterecht. Een meer dan smakelijk uiterlijk en toch in alles verpakt in een motorfiets uit de 21e eeuw. Voor velen een ideaal scenario! De Japanners toverden op de EICMA in Milaan, krap twee weken later, nog een konijn uit de hoge hoed. Klaarblijkelijk waren ze in Kobe ‘hun’ Eddie Lawson nog niet vergeten, want de aldaar gepresenteerde Z900RS Cafe heeft met zijn stuurkuipje en gifgroene lak duidelijk veel weg van de KZ1000R waarmee de Amerikaan in 1981 en 1982 de AMA Superbike titel op zijn naam schreef. Iets jongere lezers zullen wellicht eerder de vergelijking zien met de ZRX1100 (en later ZRX1200) van de late jaren ’90. Hoe dan ook, ook deze Cafe uitvoering van de Z900RS hint duidelijk naar vroeger en is toch voorzien van moderne techniek.

Hoeveel karakter blijft er dan behouden bij zo’n moderne klassieker? De Z900RS Cafe beantwoordt deze vraag eigenlijk al grotendeels nog voordat je een been over het zadel gezwaaid hebt. Je hoeft geen kenner of tweewieler-historicus te zijn om te zien dat de Cafe zijn looks van een charmante voorvader heeft geërfd. De gifgroene lak – die overigens in het echt veel beter tot zijn recht komt dan op welke foto dan ook – knalt je tegemoet, gevolgd door een schittering van de zon in de tot hoogglans gepolijste uitlaatbochten. De lijn van de motor is klassiek en toch agressief, als een gepensioneerde kickbokser die klaar staat om als het moet toch een serieuze tik uit te delen. De tank is uiteraard dezelfde tijdloze ‘tear drop’ variant die ook op de kuiploze Z900RS het oog streelt. Het forse metalen Kawasaki logo prijkt trots aan beide zijden van de tank en is exact hetzelfde afgewerkt als het logo op de Z1, 46 jaar geleden. Het zadel op de Cafe is iets sportiever qua vorm maar er onder vandaan komt hetzelfde ducktail kontje, dat wederom zo van de Z1 lijkt te komen. Dan het moment dat je daadwerkelijk op stapt. Normaal gesproken het moment dat het kijken stopt en het rijden begint. De Z900RS Cafe denkt daar iets anders over. Het instrumentarium eist direct de aandacht op. Twee analoge ronde klokken, voorzien van chromen randen, omhelzen een LCD paneel voor de digitale stand van zaken. Het lettertype op de wijzerplaat is identiek aan dat van de Z1 en zorgt voor een klassiek uiterlijk. De afwerking van wijzerplaten zelf doet in het juiste licht nog het meest denken aan een langspeelplaat en past daarmee ook helemaal in het plaatje. Cosmetisch gezien heeft deze groene jongen het goed voor elkaar! Maar een goede motorfiets prikkelt meer dan enkel het visuele zintuig. Een druk op de startknop brengt de vier-in-lijn tot leven en een sonore brom komt uit de enkele uitlaatdemper. Direct sta je weer in het heden, want de oorspronkelijk uit de Z900 afkomstige krachtbron klinkt in alle aspecten heel erg 2018. De motorloop is boterzacht en bijna vriendelijk te noemen. Het volume is gedempt (want Euro4) maar dankzij een knap staaltje sound engineering zit er toch een warme ondertoon in en past het geluid in zijn geheel erg goed bij de rest van de motor. Knap. Een draai aan het gashendel produceert een wat rauwer geluid met hier en daar een beschaafde ‘pop and crackle’. Wanneer je de licht bedienbare assist- en slipperclutch laat opkomen en het gas verder open draait neemt het inlaatgeluid het over en kan de rit dan echt beginnen.

De moderne technieken laten uiteraard pas van zich spreken wanneer beide voeten op de stepjes staan. Het is het bekende verhaal van opstappen en wegrijden. De Z900 heeft van zichzelf voldoende koppel voor het betere luie rijden, maar in de Z900RS configuratie komt dit duidelijk sterker naar voren. Het vermogen is met 14 paarden teruggeschroefd naar 111 pk, maar dit staat wel duizend toeren eerder tot je beschikking. Hetzelfde trucje kan ook min of meer worden toegepast op het koppel. Met 98,5 Nm blijft het op hetzelfde peil als bij de Z900, maar de piek wordt nu bij 6.500 tpm behaald waar de Z900 pas bij 7.700 tpm het sterkst is. Overigens is de koppelkromme over het gehele toerenbereik bijzonder vlak te noemen en heb je tussen 2.200 en 8.500 omwentelingen minstens 80% van de maximale trekkracht beschikbaar. Een bekend recept, maar gegarandeerd succes: de Z900RS Cafe is nog een stuk soepeler, rijdt heel vergevingsgezind en ontspannen, maar heeft toch voldoende pit als je het op de heupen krijgt. Het is wel zaak om op tijd op te schakelen, want de toerenbegrenzer grijpt slechts duizend toeren na de maximale vermogensafgifte al in. Tijdig de zesbak in het volgende verzet wippen beloont je met een vlotte en constante acceleratie, waarbij de snelheden ongemerkt hard oplopen, mede dankzij het stukje windbescherming op deze Cafe uitvoering. Waar je bij de naakte Z900RS vol in de wind zit en aan de elementen bent overgeleverd, heeft de Cafe een blitse stuurkuip. Het kuipje komt niet bijzonder ver boven het stuur uit, maar vervult uitstekend zijn taak, namelijk winddruk van de borst houden. Keerzijde is dat er merkbaar turbulentie optreedt, ter hoogte van de kin met een ietwat wiebelende helm tot gevolg. Storend wordt het gelukkig nooit en de rest van de zithouding zorgt ook voor een plezierige mate van comfort aan boord. Het zadel weet tussen comfort en stevigheid de juiste snaar te raken en het stuur, dat een iets andere vorm heeft dan op de naakte Z900RS, ligt goed in de hand voor een actieve en toch ontspannen zithouding. De voetsteunen zitten op een neutrale positie waardoor je met een beetje verzitten in het zadel en het verplaatsen van de voeten naar eigen behoefte kunt voorzien in een sportievere kniehoek of een meer ontspannen houding. Die mix van sportief en ontspannen is ook in het rijwielgedeelte terug te vinden. Aan het balhoofd van het stalen trellisframe vinden we een volledig instelbare upside-down voorvork met aan de onderzijde een setje radiale remklauwen. De vering en demping zijn aan de zachte kant en filteren oneffen goed weg. Naar mate de naald zich vaker wel dan niet boven de 8.000 tpm bevindt, er eerder op het gas gegaan wordt en de remmen steeds later worden aangesproken, begint er wel beweging in het rijwielgedeelte te komen. Met name de achterkant heeft de neiging om wat te gaan pompen. Kijkend naar het beoogde gebruik van een modern classic is de vering echter gewoon dik in orde te noemen. Hoeveel mensen zullen iedere rit het uiterste uit hun Z900RS willen halen? De vraag stellen is hem beantwoorden. Mocht je het toch een beetje te gek maken dan herinnert de tekst KTRC in het dashboard je aan de aanwezigheid van de in 3 stappen instelbare (en tevens uitschakelbare) tractiecontrole. Op het kurkdroge Spaanse asfalt heeft het KTRC de hele dag in 1 gestaan en nooit van zich laten horen. Het systeem staat dan ook zeker niet in de weg van een pure rijervaring. De dubbele remschijven vóór met hun radiaal gemonteerde remklauwen doen hun werk uitstekend en bieden een solide vertraging en geven prima feedback in het remhendel. De remklauw met enkele zuiger aan de achterzijde is wat onopvallend, maar draagt indien nodig een steentje bij om een iets te enthousiast ingestuurde blinde bocht iets minder spannend te maken. Enthousiast insturen doet de Cafe overigens niet zozeer uit zichzelf. Met 216 kg is hij nou niet uitgesproken zwaar te noemen, maar voor het insturen van een bocht is wat overtuigingskracht nodig. Eénmaal op één oor gedraagt de RS zich keurig en is de ingezette lijn makkelijk te houden en indien nodig te corrigeren.

Door de meet genomen is de Z900RS Cafe geen verrassende motorfiets. Deze Kawa rijdt precies zoals ‘ie eruitziet. De charme en het karakter van weleer is knap gevangen en met de Z900 als platform en orgaandonor voldoet hij in alle opzichten aan de eisen die je mag stellen aan een moderne tweewieler. De keuze voor de naakte variant of deze Cafe is op basis van het uiterlijk heel persoonsgebonden, immers valt over smaak niet te twisten. Het stuurkuipje maakt de Cafe wel de breder inzetbare machine. Van de meerprijs van vijfhonderd euro zal niemand schrikken. Mocht je nét iets meer willen dan heeft Kawasaki naar goede gewoonte een Performance pakket voor je klaar liggen. Voor € 899,00 extra wordt de Z900RS Cafe aangekleed met een stijlvolle Akrapovic slip-on demper, engine-sliders (valdoppen) en een tankpad. De Kawasaki Z900RS Cafe staat nu bij de dealer voor een vanaf prijs van € 13.499,00 (B € 12.099,00) van eigenaar verwisselen.