Eerste Test Kawasaki VN1700 Classic/Tourer

Na het verdwijnen van de VN1600’s afgelopen jaar, wegens het niet voldoen aan de Euro3-eisen, ontstond er een behoorlijk gat tussen de lichte VN900 en de zware VN2000. Die ruimte wordt dit jaar opgevuld door de compleet nieuwe VN1700-lijn, waarvan we kennis maakten met de VN1700 Classic en Classic Tourer. Decortechnisch gezien zit het helemaal goed deze vroege ochtend in mei. De klassiek gelijnde VN1700’s leunen relaxed op hun jiffy’s op het al even klassieke marktplein van het Zeeuwse stadje Veere, dat in de 16 eeuw aan de boorden van het Veerse Meer grote welvaart verwierf met de handel in wol. Die welvaart vertaalde zich weer in de imponerende architectuur van die tijd, waarvan onder andere het stadhuis op het marktplein een sprekend voorbeeld is. En dat genereert tegenwoordig weer inkomsten voor het schilderachtige plaatsje als toeristische trekpleister. Iets wat de drie gewichtige Kawa’s deze ochtend bij gelegenheid ook zijn, getuige het langzaam op gang komende stroompje slentertoeristen dat ook de Japanners even meeneemt in de toeristische rondgang. Niet gehinderd door enige kennis van zaken en ook niet op andere gedachten gebracht door de fier wapperende en gifgroene Kawasaki vlag temidden van het trio cruisers, zijn de bekende ‘He, Harley’s’ en ‘So ein schöner Amerikaner’ niet van de lucht. Niet helemaal onterecht natuurlijk, aangezien Japanse cruisers qua uiterlijk vertoon per definitie stevig tegen het DNA van het Amerikaanse icoon aanschurken. Maar in het geval van deze VN1700’s is de gebruikelijke toeristische verwarring toch niet zo verwonderlijk als het op het eerste gezicht lijkt. Iemand met een beetje kennis van de cruiser materie zou bij een heel vluchtige inspectie in de nieuwe VN1700 Classic, Classic Tourer en Voyager immers zomaar de Harley-Davidson Road King, Road King Classic en Electra Glide kunnen herkennen. Vanuit Kawasaki’s oogpunt bekeken niet zo gek, want het zijn de Amerikanen die momenteel het merendeel van een stijgend aantal cruisers aan de man weet te brengen. Een veilige designkeuze dus, maar dat neemt niet weg dat het trio Amerikaans gelijnde Kawasaki’s er kwalitatief heel netjes verzorgd en afgewerkt bij staat. Erg jammer zijn wel de vele plastic kappen die erg hun best doen om er uit te zien als zwaar verchroomde metalen exemplaren. Onderhuids is er – vergeleken met de 1600’s – best het een en ander veranderd aan de 1700’s die alle drie dezelfde techniek delen, al heeft de Voyager nog wat extra’s (zie ook kader). Het frame werd korter, lichter en stijver, de cardan heeft plaatsgemaakt voor een tandriem en de as van het voorwiel wordt omklemd door een conventionele telescoopvoorvork in plaats van het eerdere upside-down exemplaar. Het blok borduurt niet verder op de gevestigde waarden van de 1600, maar heeft zijn basis in de VN2000 met als meest opvallende noviteit in de typeaanduiding 100 cc extra cilinderinhoud. Die extra longinhoud haalt de VN1700 uit een boring x slag van 102,0 x 104,0 millimeter, maar dat leverde evenwel geen extra pk’s. Net als voorheen zijn dat er een bescheiden 75 die er bij 5.000 toeren uitrollen. Het maximale koppel nam daarentegen wel met 10 Nm toe naar 135 Nm. Door aanpassingen aan het injectie- en uitlaatsysteem levert de Cruiser zijn maximum vermogen en koppel precies 500 toeren eerder. Verder heeft de vijfbak van de 1600 het veld geruimd voor een variant met zes versnellingen, waarvan de hoogste een overdrive karakter heeft. Spraakmakender is echter de aanwezigheid van een hightech ride by wire systeem, een noviteit voor een cruiser van Japanse makelij. Tot dusverre techniek die alleen was voorbehouden aan sportieve neuzen als de Yamaha R1, Aprilia’s Shiver en Dorsoduro en ook de Harley Road King, maar inmiddels dus steeds meer gemeengoed. Op de VN1700’s dus geen directe verbinding meer tussen de gaskleppen en het gashendel, maar in plaats daarvan activeer je met een draai aan het gas een elektronische stuureenheid, die al naar gelang de rijomstandigheden met een servomotor de gaskleppen bedient en zo het meest optimale mengsel en een gunstig brandstofverbruik moet waarborgen. Ook lastwisselingen moeten door het ride by wire soepeler in elkaar overgaan en daarin zijn de Japanners zondermeer geslaagd. De gasrespons van de VN1700 Classic en Classic Tourer, waarmee we in Walcheren op stap gingen, is voorbeeldig en volkomen vrij van ongewenste oprispingen en ander injectieongemak. De vloeistofgekoelde V-twin is van onderuit al meteen bij de les en tokkelt er steeds lekker soepel vandoor, maar gezien de cilinderinhoud van 1700 cc had er nog best wat meer pit uit de conservenblikgrote zuigers mogen komen. Iets wat trouwens ook geldt voor de wel erg beschaafde geluidsproductie. Maar goed, haast heb je doorgaans niet in het zadel van zo’n dikke cruiser en dus gooi je niet te veel kolen op het vuurtje in de machinekamer. Dat lome cruisewerk ligt de VN wel, waarbij door het gebruik van twee balansassen ook nauwelijks trillingen voelbaar zijn. De nieuwe zesbak heeft een overdrive, maar door de lange overbrengingsverhoudingen kom je op de secundaire Zeeuwse wegen zelden verder dan de vierde versnelling. Profiteren van die overdrive doe je dus met name op snelwegsnelheid, waarbij je de Classic Tourer en de Voyager ook nog beschikking hebt over cruise control. De hak/teen geschakelde bak zelf schakelt precies, maar is zeker niet de stilste in zijn soort. Het geluid dat de bak produceert doet echter niets af aan het comfortgevoel op de Classics. De zit is met slechts 73 cm laag en toegankelijk en het zadel zelf is ruim en weldadig gevuld. Anders dan op de VN2000 zit je op de 1700’s merkbaar dichter op het stuur, waardoor de zit als geheel beter in balans is. Op de Classic Tourer zit je door de forse ruit ook nog eens goed uit de wind. Het windscherm is in hoogte verstelbaar, maar de laagste stand voldoet eigenlijk prima. Met mijn lengte van 1.85 meter kan ik er dan nog net overheen kijken en bovendien zijn de wervelingen rond de helm verwaarloosbaar. Vergeleken met de VN2000 en ook de VN1600 is de wielbasis van de VN1700’s een fractie korter en de balhoofdhoek iets steiler. Dat maakt ze, ondanks het forse rijklaargewicht, redelijk wendbaar naar cruisermaatstaven. Ze zijn zelfs nog verbazingwekkend eenvoudig en gecontroleerd in één keer te keren op een smalle landweg. Eenmaal op een oor zijn de VN’s behoorlijk koersvast en stabiel, maar de beperkende factor is uiteraard de grondspeling die door de forse treeplanken logischerwijs snel is opgebruikt. Alhoewel de Classic en de Classic Tourer dezelfde geometrie delen, stuurt de Classic net even wat frivoler. Iets wat wellicht te verklaren valt door het extra gewicht van 33 kilo dat de Classic Tourer meezeult in de vorm van de ruit, de kofferset en alle toebehoren. Waar de Voyager standaard is voorzien van ABS, remmen de Classic en de Classic Tourer zonder de helpende hand van elektronica. Dat doen ze acceptabel, al vragen de beide remmen best wat handkracht. Maar ook voor deze zwaargewichten zou een ABS-systeem in de toekomst niet verkeerd zijn. Terug in de klassieke boezem van Veere is de stroom toeristen inmiddels goed op gang gekomen en steekt de verwarring met ‘Milwaukee Iron’ meteen weer hardnekkig de kop op. De VN1700’s storen zich er ogenschijnlijk niet aan, want daar was het de Japanners immers ooit om begonnen. De looks mogen dan nog steeds een vette knipoog naar datzelfde Milwaukee zijn, qua techniek en rijeigenschappen varen de Oosterse cruisers helemaal hun eigen koers. +* Nauwelijks vibraties* Comfortabele zit* Onderhoudsarme tandriem* Prettig stuurkarakter-* Mist onderin een beetje punch* Veel kunststof afdekkappen * Lawaaiige versnellingsbak[Kasten]VN1700 VOYAGERDE REISLUSTIGEDe top van de VN1700-lijn wordt gevormd door de Voyager, een compleet voor langere trips aangeklede VN1700 die in een beperkte oplage van slechts 400 stuks richting Europa komt. Naast het extra kuip- en kofferwerk heeft deze Voyager, die motorisch identiek is aan de twee andere VN1700’s, een interessante technische noviteit. Als eerste VN-model kreeg de Voyager het nieuwe K-ACT gecombineerde remsysteem van Kawasaki, uiteraard voorzien ABS. Andere extra’s zijn: stroomlijn, kofferset met topkoffer, cruise control, valbeugels en een audiosysteem met iPod nano 8 GB. De VN1700 Voyager gaat in Nederland € 19.998,- kosten en in België € 17.990,-. [Bild Veere 076]TECHNISCHE GEGEVENS KAWASAKI VN1700 CLASSIC (afwijkende gegevens Classic Tourer tussen haakjes)MOTOR vloeistofgekoelde tweecilinder viertakt 55° V-motor, twee balansassen, ketting-aangedreven enkele bovenliggende nokkenas en vier kleppen per cilinder, klepbediening via tuimelaars, dry-sum smering, benzine-injectie Ø 42 mm, 655 watt dynamo, accu 12 V/18 Ah, hydraulisch bediende natte meerplaatskoppeling, zesversnellingsbak, riemaandrijving, secundaire overbrenging 72:32.Boring x slag 102,0 x 104,0 mmCilinderinhoud 1700 ccCompressie 9,5 : 1Max. vermogen 55,0 kW (75 pk) bij 5.000 tpmMax. koppel 135 Nm bij 2.750 tpm RIJWIELGEDEELTE stalen dubbel wiegframe, telescoopvoorvork Ø 43 mm, stalen swingarm met stereovering, veervoorspanning instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 300 mm met dubbelzuiger remklauwen, schijfrem achter Ø 300 mm, dubbelzuiger remklauw. Aluminium gietwielen 3.50×16; 4.50x16Banden 130/90B16; 170/70B16MATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1665 mm, balhoofdhoek 30°, naloop 169 mm, veerweg voor 140 mm, veerweg achter 80 mm, zithoogte 720 mm (730 mm), rijklaar gewicht volgetankt 345 kg (378 kg), tankinhoud 20 liter. Garantie twee jaarService-intervallen elke 6.000 kmKleuren zwart (zwart, rood/beige)Prijs VN1700 Classic NL € 13.998,- / B € 12.490,- Prijs VN1700 Classic Tourer NL € 16.798 (twotone € 16.998,-) / B € 14.590,- (twotone € 14.790,-)INFO NEDERLAND Kawasaki Motors Europe N.V., tel. 023-567 05 00, www.kawasaki.nl INFO BELGIЁ Kawasaki Motors Europe NV., tel. + 32-(0)248 17 820, www.kawasaki.be [Lay-out Vorschalg][Opener: 1237][Erste einzelseite: 1144][Zweite Einzelseite: Kasten mit bild Veere089][Details verteilen]