Eerste Test Kawasaki Versys 1000
De afgelopen jaren werd Kawasaki’s Versys 1000 almaar luxer. En duurder. Tot nu. Plotseling is er naast de rijkelijk uitgeruste S en SE een basisvariant. Die Versys 1000 kost wel eventjes € 2.700,- (S) of € 4.200,- (SE) minder. Mis je die paar mille aan luxe?
Wil je de eerlijke mening van een doorrijder? Als ik morgen bij een Kawasaki-dealer aanklop voor een Versys, dan laat ik de S en SE voor wat ze zijn. Dan ga ik blindelings voor de uitgeklede nieuwkomer. Met het geld dat ik bespaar, schaf ik moeiteloos die accessoires aan die de motorfiets voor mij vervolmaken en dan nog hou ik een paar centen over voor een leuk reisje. Of voor flink wat benzinegeld voor woon-werkverkeer want daarvoor is de Kawa geknipt. De kale Versys is een compliment aan de gepolijste en prima basis van de S en SE. Kawasaki heeft bij de nieuwste variant gelukkig niet beknibbeld op de zaken die kilometervreten tot een aangename bezigheid maken. Slim.
De introductie van de Versys 1000 is in meerdere opzichten slim. Hiermee hengelt Kawasaki met een lekker stukje vier-in-lijn-aas naar klanten die voorheen wegliepen met motoren als de Yamaha Tracer 9 (€ 12.999,-), Triumph Tiger Sport 850 (€ 13.300,-) of BMW F900XR (€ 13.450,-). Allemaal goedkoper inderdaad, maar ook minder krachtig en in sommige gevallen minder uitgebreid uitgerust. De eerste F900XR die voor € 13.450,- de deur uitgaat, moet nog geproduceerd worden. BMW maakt de basisuitrusting zo minimaal dat je als klant al snel een (of twee, of drie) accessoirepakketten moet laten monteren. Bij de Versys 1000 is dat voor doorrijders of toerders niet echt nodig. Standaard heeft het model al een makkelijke middenbok, cruise control, geïntegreerd kofferrek en het bewezen comfort. Hoeveel wil je daar als kilometervreter nog aan toevoegen? Oké, persoonlijk zou ik kiezen voor handvatverwaming € 288,-), handkappen (€ 138,-), mogelijk een set zijkoffers (inclusief binnentassen € 799,-), maar liever een avontuurlijke en tegelijk praktische tail pack.
Zoals altijd stelt Kawasaki allerlei pakketten samen om de motor aan te kleden. Op dit exemplaar zit het Tourer Plus-pakket (€ 1.349,- exclusief montage). Om het kale karakter van de motorfiets te benadrukken, bleven de zijkoffers (met binnentassen) daarvan in de garage. De framebeschermers, mistlichten en GPS-steun laten zich iets minder makkelijk verwijderen voor een fotoreportage.
In vergelijking met topmodel SE heeft Kawasaki zelf ook al het een ander voor je verwijderd. Naar zaken als: elektronische vering, geïntegreerde rijmodi, bochtenverlichting en quickshifter kun je fluiten. Wederom een eerlijke mening? Voor slimme vering en een quickshifter steek ik weliswaar regelmatig de loftrompet, maar de doorrijder in mij kan zonder die luxe. Het concept van een motorfiets geheel naar eigen wens aan te kleden, bevalt mij wel.
Bij de Versys 1000 draait het bovendien niet om wat je niet hebt, maar om wat je wel hebt. Dat is nog altijd veel. En ja zwartkijker je hebt gelijk: met 253 rijklare kilo’s heb je inderdaad ook wel wat. Gelukkig zijn het tijdens het rijden geen gewichtige kilo’s. Snel terug naar wat je wel hebt dus. Om te beginnen is daar de uitgekiende en comfortabele zitpositie. Voor de kleinere medemens kan de zithoogte mogelijk ietwat bedreigend over komen, een twintig millimeter lager zadel is beschikbaar.
De windbescherming is prima voor elkaar. Bij een winterse rit over mistige snelwegen met het woordje ‘ice’ knipperend in het lcd-scherm, blijft het helmvizier probleemloos geopend. Noodgedwongen overigens; alleen op die manier valt er op de A2 nog iets te ontwaren. Het handmatig verstelbare scherm staat daarbij zelfs nog in de laagste stand. Overigens zijn rem- en koppelingshendel net als het ruitje instelbaar.
Het lcd-scherm dat onheilspellend het woord ‘ice’ knippert, voelt wel wat karig in vergelijking met het fullcolour TFT-scherm van de duurdere versie. De analoge toerenteller verricht prima werk, maar het scherm ernaast is klein en dat geldt ook voor sommige informatie dat het weergeeft. Gelukkig zijn praktische zaken als snelheid, resterende actieradius en buitentemperatuur wel goed afleesbaar.
Met die resterende actieradius zit het meestal goed bij de Versys 1000. Vorig jaar gebruikte de Japanner gemiddeld 1:19,6 tijdens een 4.000 kilometer lange rit. De slechtste waarde was 1:16,5, de beste 1:21,3. Uitgaand van het gemiddelde kom je ruim vierhonderd kilometer ver op een tank. Het blok toont zich niet alleen zuinig, maar bovenal soepel. Dit blok had slechts honderd kilometer op de teller, maar zelfs met die maagdelijke stand acteert de vier-in-lijn extreem soepel.
Kawasaki koestert zijn zorgvuldig gecultiveerde imago van woeste motorfietsfabrikant. Het verwijst daarom graag naar vermaarde scheurbakken als de Mach III, maar de lieve Versys 1000 is het zwarte schaap van de groene familie. De Versys heeft geen traditioneel rauw randje (wat een Z H2 wel weer heeft), maar blinkt uit in soepelheid en goede manieren. Het samenspel tussen gashendel en koppeling verloopt vanaf de eerste meters volledig harmonieus. De versnellingsbak doet zijn werk voorbeeldig. Ook zonder quickshifter wisselt de motor snel, trefzeker en met een kort tikje van versnelling. Niet dat je veel hoeft te schakelen overigens. De lijnmotor is zo rondborstig en koppelrijk dat het zich ook in hogere versnellingen vanaf extreem lage toerentallen probleemloos op gang trekt. De massieve en tegelijk aalgladde kracht blijft ronduit indrukwekkend. Ook in zes trekt het – als die auto voor je neus eindelijk naar rechts is – machtig op. Sneller dan een bandlid van The Voice een fout ‘complimentje’ kan geven, rij je alweer ruim boven de maximale snelheid. Rond de 6.000 tpm treden er kleine vibraties op, maar stevig accelererend ga je daar pardoes doorheen. Op de snelweg geeft de kilometerteller bij dat toerental 150 km/uur aan. Veel last heb je in de praktijk dus niet van die viercilindertrillingen.
Mocht je deze zomer haast hebben, dan kan het rijwielgedeelte mogelijk iets te veel op comfort zijn afgestemd. In deze koudere maanden heb je niets te klagen. Heb je dat wel dan kost een ander setje veren (gemonteerd en wel) bij een veringspecialist net iets meer dan vierhonderd euro. Wel mooi dat de veervoorspanning van de schokdemper nog steeds met een grote draaiknop is te verstellen. Het geboden comfort van de Versys strekt zich verder uit dan de aangename ruime zitpositie en prima windbescherming. Ook de soepele vering werkt er aan mee. Van deinen is geen sprake, wel van een voorspelbaar en neutraal stuurgedrag. Het stuurgedrag verrast je niet in negatieve zin, net zomin als de remmen of het motorblok dat doen. Alles is even doseerbaar en presteert even aangenaam.
CONCLUSIE
Mis je € 2.700,- (S) of € 4.200,- (SE) aan luxe als je kiest voor de basis-Versys en niet voor zijn duurdere familieleden? Die vraag laat zich niet eensluidend beantwoorden. Luxebeestjes die de ene keer met bagage en/of passagier rijden hebben zeker baat bij de elektronische vering en kofferset van een SE. Toch zijn veel motorrijders en zeker rationele doorrijders net zo goed, maar een stuk goedkoper af met de groene nieuwkomer. Bij motoren draait het voor het grootste deel om het samenspel tussen rijwielgedeelte en motorblok. Individueel staan die bij de basis-variant van de Versys 1000 al op een hoog niveau, maar samen is het helemaal een geperfectioneerd, comfortabel en fijn geslepen geheel. Voor een enkeling misschien te gepolijst, maar dat levert wel een fijne reismotor op. Om minpunten te vinden, moet je eerst kastanjes op laag water zoeken. In vergelijk met de concurrenten is de Versys aan de zware kant, maar eenmaal aan de rol merk je daarvan niet veel meer. Veel makkelijker is het om kwistig met pluspunten te strooien. Het comfort is van hoog niveau voor hobbyrijder, groottoerist en forens. Het blok imponeert vooral met zijn soepelheid en hoogst-elastische pk’s. Het laatste compliment gaat uit naar de verkoopprijs. Slim dat uitgeklede prijskaartje.
