Duurtest eindverslag Yamaha MT-07
Het is al de bestverkochte Yamaha en hij heeft ook testen gewonnen. Tijdens de langeduurtest was het ook een beetje onze hartendief. Nu is de vraag wat daarvan na 50.000 kilometer over blijft. Wint hij ook hiervoor een prijs?
Er zijn motoren die een zenuw bij je raken. En dan niet door irritaties en allures, maar doordat ze gewoon functioneren. Het beste voorbeeld: de Yamaha MT-07. Die wandelt door de duurtest alsof er niks aan de hand is. Daar zit je dan als redacteur en je vraagt je af: waarover moet ik nu dan zeuren en iets schrijven? Dan kun je alleen nog wachten op de demontage om te zien of daar nog iets interessants aan het licht komt.
Over de afgelopen 50.000 kilometer kunnen we eigenlijk alleen zeggen dat de MT die routinematig heeft afgelegd. Spectaculaire incidenten? Dat heeft hij aan andere motoren overgelaten. Defecten of opvallende zaken tijdens de tweeëneenhalf jaar dat de Yamaha in ons duurtestpark heeft doorgebracht? Amper. Maar dat zagen we al een beetje aankomen gedurende het verloop. Halverwege was er nog maar weinig te melden. Het meest opzienbarende tot dan toe: de versnellingsindicator op het dashboard weigerde om de zesde versnelling aan te geven en in het kader van een terugroepactie werd bij de 20.000-kilometerbeurt de pluskabel van de accu vervangen. Verder was het gewoon vlijtig kilometervreten.
Daarbij oogstte de MT ook nog vanuit alle kanten lof. Voor zijn betrouwbaarheid, het gretige motorblok en het ontbreken van pretenties of allures. En voor het feit dat hij je er af en toe ook bewust van maakt dat 75 pk voor het dagelijkse verkeer ruim voldoende is. Natuurlijk, voor snelle Autobahnetappes of voor een volbepakte vakantiereis zou iets meer vermogen welkom zijn. Maar dat is ook niet het primaire inzetgebied van de MT-07.
Dat neemt niet weg dat we er wel degelijk ook langere reizen mee maakten, met onder andere twee herfstritten. Zadeltassen en een bagagerek voor de montage van de topkoffer uit het originele accessoireprogramma gaven de 689cc-twin daarbij een dosis extra toercapaciteiten, wat ondergetekende ook zelf erg wist te waarderen. Nu nog een comfortabeler zadel, zodat je ook op die langere afstanden van de verder ontspannen zithouding kunt genieten. Het leeuwendeel van de kilometers werd echter afgelegd op korte weekendtrips of als lastdier tussen redactie en woonplaats.
Daarbij won hij bij eigenlijk iedereen sympathie. Gewoon omdat hij met zijn wendbare rijwielgedeelte, de ontspannen zitpositie en de levendige tweecilinder zo’n vrolijk type is dat je werkelijk niks kwalijk kunt nemen. Zelfs niet de zacht afgestemde veerelementen. Een kritiek die nog meer de achterschokdemper betreft dan de voorvork. Het beetje demping dat die schokdemper aan het begin had, verdween naarmate de kilometerstand opliep ook nog grotendeels.
De tussenbalans zo halverwege de duurtest toonde dan ook duidelijk aan dat de investering in een andere schokdemper een uiterst lonende is; het rijgedrag wordt er enorm veel beter van.
Dat onze modelarbeider geen uniek geval is, blijkt ook uit de lezerservaringen. Ze noemen bijna allemaal de fabelachtige wendbaarheid, het pittige blok en de – afgezien van lange afstanden – prettige zitplaats op de slanke twin. Vooral echter de vlekkeloze betrouwbaarheid. De voornaamste eigenschap die Japanse motoren zo succesvol heeft gemaakt.
Deze kwaliteiten zijn snel bekend geworden in de motorwereld. De MT-07 is met afstand de meestverkochte Yamaha in Europa. De opmerkingen in de lezersbrieven betroffen meer kleinigheidjes met randzaken, dingen die deels overeenkwamen met de ervaringen van de redactie. Een veelgenoemd euvel is de versnellingsindicator, die net als bij onze testmotor niet betrouwbaar werkte. Een probleem dat bij Yamaha bekend is en met een betrouwbaardere sensor uit de wereld geholpen zou moeten zijn (zie ook het kader ‘Yamaha neemt stelling’).
Dat je aan de pomp geduld nodig hebt om de tank helemaal te vullen – wat je vanwege de geringe inhoud graag wilt – vonden we eveneens in de lezersbrieven terug, net als de tamelijk pessimistische benzinemeter. Verder noemden de lezers vaak het op lange ritten oncomfortabele zadel, het ingetogen geluid, de zachte vering en de standaardbandenmontage in de vorm van de Bridgestone BT-023 ‘M’.
In principe bevestigt de slanke Yamaha daarmee een trend die zich bij de laatste duurtesten al aftekende: het mechanische deel is inmiddels goed doorontwikkeld, problemen met het blok zijn sterk in de minderheid en het worden er alleen maar minder. Als er al iets is, dan vallen randzaken op. Af en toe hapert de elektronica. Waarbij onze MT-07 tegen het einde van de test toch ook wat betreft de aandrijflijn wel onder de zware kilometers begon te lijden, zo leek het. Het schakelen ging steeds hakeriger en ook leek er meer speling in de aandrijflijn te komen, wat de lastwisselingen minder vloeiend maakte.
“Hij voelt nogal uitgewoond aan”, stond er prompt in het logboek te lezen. Ging de probleemloze MT-07 aan het einde dan toch nog door de hoeven? Dat wakkerde de speculaties voor de demontage in de werkplaats aan. Temeer omdat hij ook een heel klein beetje vermogen was kwijtgeraakt. Ging de gunstige aanschafprijs dan uiteindelijk toch ten koste van de duurzaamheid?
Om meteen maar met de deur in huis te vallen: De MT-07 mag dan wel goedkoop zijn, kwetsbaar of ondeugdelijk is hij zeker niet. Ondanks het wat hakerige schakelen hebben de tandflanken en de schakelklauwen van de versnellingsbaktandwielen zich uitstekend gehouden. Op een paar lichte loopsporen op een schakelvork na was er aan de versnellingsbak niks te ontdekken.
Ook de krukas en drijfstangen hebben goed stand gehouden. Het ietwat ongelijkmatige draagbeeld van de krukaslagers is verder geen reden tot zorgen. De lagers vallen nog binnen de inbouwtolerantie. Een bedrijfstolerantie geeft Yamaha net als bij de drijfstanglagers niet op. De loopsporen daarvan mogen gezien de kilometerstand als normaal worden beschouwd. Aangezien ze echter buiten de inbouwtolerantie vallen, moeten ze vervangen worden (zie ook het kader ‘Yamaha neemt stelling’). Daarnaast vertonen een zuigerpen en het bijbehorende drijfstangoog wat sterkere loopsporen. Zelfs die zijn volgens Yamaha echter geen probleem.
Verder bovenin het motorblok gaat deze positieve balans verder. De toestand van zuigers en cilinders is uitstekend. Grotere loopsporen zijn niet te vinden. Noemenswaardige verbrandingsresten op de zuigerbodem in de vorm van oliekool evenmin.
De verbrandingskamers in de kop zien er dan ook eveneens mooi uit. Het enige vermeldenswaardige zijn de licht verbrede uitlaapklepzittingen, waarin mogelijk ook de oorzaak ligt voor de iets lagere compressiedruk aan het einde van de test. De kleppen een keer goed inschuren en de kop is weer fit voor veel verdere kilometers. Want ook de speling van de klepgeleiders zit in de groene zone. Ook de nokkenassen zijn prima in orde: de nokken voldoen aan de maat, de loopvlakken zijn onbeschadigd.
Als het gaat om opvallende zaken, dan betreft dat eerder dingen er omheen. Roestige boutkoppen of de afgesplinterde lak van de achtervork, wat duidt op een vrij matige kwaliteit van coatings of nabehandelingen, zouden uiteindelijk op de gunstige aanschafprijs terug te voeren kunnen zijn. Eén ding staat namelijk vast: bijna geen andere motor biedt op dit moment zoveel waar voor z’n geld. En niet alleen de aanschafprijs is aangenaam, want datzelfde geldt voor de rijkosten. Het verbruik van gemiddeld 1 op 22,7 is het op één na laagste van alle duurtestmotoren – na de Honda NC700S met zijn laagtoerige ‘halve automotor’, let wel. Daarmee is het verbruik al net zo blijmakend als de zuinige omgang met de voordelige slijtagedelen. In dat plaatje passen ook de lage kosten van de beurten, die zonder slijtagedelen tussen 187 en 260 euro lagen. Alleen de 40.000-beurt, waarbij voor het eerst de klepspeling moet worden gecontroleerd – stellen was niet nodig! – vormt met 608 euro een uitschieter naar boven.
Het zat er al aan te komen: de BMW R1200R kon maar kort genieten van zijn gedeelde eerste plaats in de erelijst, samen met de Honda CBR600F. De brutale MT-07 neemt die plek nu over.
