Dolf’s Domein – Wij motorrijders
Motorrijden staat voor vrijheid, voor individualisme. Voor Lucky Luke als ‘poor lonesome cowboy’ op weg naar de horizon. Zoiets. Toch? Vanuit die optiek kun je je verbazen over de app waarvan je na invoer van je vervoermiddel, de gewenste reistijd en je bestemming een dwingend bagageadvies krijgt qua aantal sokken en verschoningen voor onderweg. En dat blijkt opeens een heel ander lijstje dan wij hier al jarenlang gebruiken!
Voor een week weg heb je immers twee stel sokken, twee onderbroeken, twee T-shirts, een trui en je pinpas nodig. Oh ja: een tandenborstel is ook handig. En wanneer je twee weken weg gaat, dan doe je aan het eind van week één een wasje in de spoelbak van de camping of hotel. Ook zijn er plenty apps om die overnachtingsplaatsen te vinden en digitaal te boeken. En vanuit die online geboekte hotelkamer of camping kun je dan vervolgens met je smartphone checken of er een beetje aardig restaurant in de buurt is. Dat is allemaal handig en effectief, maar je ontneemt de reis daarmee wel de kans om in zijn eigen flow te komen. Dat je voor die reis zelf het voordeel van de vrije programmeerbaarheid en de mooiste routezoekfuncties van je nieuwe TomTom gebruikt? Ach, dat scharen we onder de noemer handig. Zeker wanneer je eens wat laat bent met het zoeken naar een slaapplaats.
Gelukkig geldt er volgens de marketeers en tekstschrijvers met als doelgroep ‘de motorrijder’ nog steeds het rebels vrije stoerheidselement. In een gesponsorde bijlage bij het bondsblad van de Koninklijke ANWB wordt het Ware Motorgevoel gepresenteerd aan de hand van een 24-jarige motorrijder die spontaan zijn jasje uitgooit, zijn mouw opstroopt en de tattoo van zijn favoriete motormerk laat zien. ‘Deze gozer is een echte!’, juicht de tekst. We hopen wel dat de jonge motorrijder merktrouw blijft… In het bijgevoegde bondsblad wordt echter in een ingezonden brief ook duidelijk dat nog niet heel Nederland uit Bikkels en dubbel getatoeëerde kanjers bestaat, maar dat er ook nog over de betamelijkheid wordt gewaakt. De briefschrijver/-schrijftster Spangenburg (89) uit Eemnes spreekt de ANWB aan op het feit dat bij filewaarschuwingen soms de volgende reden wordt opgegeven: ‘Een kapotte vrachtauto.’ En dan komt het, een deel van deze zinsnede – ik citeer – “Doet teveel denken aan een woord dat we vroeger niet mochten gebruiken, omdat het plat en niet netjes was: kapotje.” Of de ANWB in het vervolg niet wil spreken over bijvoorbeeld ‘een omgevallen vrachtauto’. Dat staat toch wat meer ontspannen in de file.
Terug naar motorland: op de motor sta je niet in files, maar soms wel in de krant. In de Volkskrant zijn een burgemeester en journalist het pad blijkbaar kwijt, waarna helaas ook de eindredacteur even niet bij de les was. Het gaat over het aan motorclubs verbieden van het dragen van hesjes. Nou loop je natuurlijk enorm voor joker met zo’n fluo hesje in het winkelcentrum, maar uit de rest van het verhaal blijkt dat het eigenlijk gaat over MC’s als de Angels, Satudarah en Bandido’s. En dat met de telkens genoemde hesjes feitelijk de ‘colours’, de stamtekens van de betreffende MC’s, worden bedoeld. Vraag je je toch af hoe die boys zullen reageren wanneer je ze als brave burger aanspreek met: “Gôh mijnheer, wat heeft u een mooi hesje aan!” Waarschijnlijk gewoon vriendelijk. Laten wij ons maar blijven verbazen. En wanneer je zo af en toe routes de kans geeft zichzelf te laten plannen, dan weet je inderdaad niet precies hoe laat en waar je aan komt, maar maak je ruimte voor het avontuur en de vrijheid van het motorrijden. De domme pret van een onverwacht landschap, ontmoetingen met mensen waardoor het best eens laat kan worden. Gelukkig ben je dan de volgende dag gewoon weer netjes op tijd wakker, dankzij je wek app. Of draai je je gewoon nog eens om?
