Dolf Peeters – Familieopstelling
Als een vage kennis direct bij de eerste ontmoeting na tijden over zijn problemen begint, dan moet je je effe schrap zetten. Het verhaal begon goed: kennismans had De Vrouw Van Zijn Leven ontmoet. Aan de minkant: laat die fee nu helemaal flippen bij alleen al het woord motorfiets. Dat schuurde bij de kennis, die zelf al en jaar of twintig op twee wielen laveert…
Een herfst en een winter helpen echter aardig om het ‘M-woord’ wat onder de horizon te houden. Totdat het voorjaar voorzichtig uitbrak. De motorfietsen kwamen weer boven de grond en de spanning in de relatie kreeg opeens een erg negatieve lading. Op mijn vraag waarom zijn droomprinses nu zo enorm tegen motorrijden was, kwam geen eensluidend antwoord. Zijn Prinses was nu eenmaal hoogst sensitief en spiritueel en ervoer dat motorrijden niet deugde. Als jongens onder elkaar weten we natuurlijk dat het ‘gevoel’ van een lid van de prettiger geboetseerde sexe zich niet laat sturen met futiliteiten als feiten en argumenten. Om het gesprek over al dat soort emoties maar te parkeren, adviseerde ik mijn sombere kennis het eens op de vrouwelijke toer te gooien. Als in, doe maar begrip en emoties. En daarvoor kon hij dan mooi een beroep doen op een andere vriend: Elmer Hendrix. Elmer is voormalig kickbox-leraar en nu senior piping engineer. Daar is weinig softs aan. Maar zijn zachte kant heeft de leer van ene Bert Hellinger gevonden. Dat is de bedenker van een soort psychotherapie die strak en hoogst effectief heet te zijn. De insteek is dat alle ellende die je in je leven meedraagt, feitelijk gebaseerd is op ellende uit het verleden. En dat kan dan generaties teruggaan. Ik ken een paar mensen ik serieus neem en die er enorm veel baat bij gehad hebben. Deze leer leek me derhalve een mooie manier om van de liefdesproblemerij van mijn gesprekspartner af te komen. En ach, als ik Elmer er een klant mee kon bezorgen? Want Elmer doet dus ook familieopstellingen.
Afgelopen week draaide er een motor het garagepad op. De passagiere stapte soepel af, deed geroutineerd haar helm af en schudde haar haar los. De berijder stapte ook af en onthelmde zich. Van onder de helm kwam een diep ervaren glimlach vandaan zoals je die doorgaans alleen bij hardcore EO-leden op hun landdag ziet. Er werd hartelijk begroet en we werden voorgesteld aan de duo-passagiere a.k.a. Roelands Grote Liefde. Bij de koffie vroegen we nadrukkelijk om tekst en uitleg. Het verhaal kwam er in het kort op neer dat alle negatieve emoties van Sandra blijkbaar een last van een paar generaties terug waren en dat haar afschuw voor motorrijden daar alleen maar een projectie van was. Zoveel was tijdens de familieopstelling duidelijk geworden, ze had een soort enorme emotionele braakbal opgehoest en had afscheid genomen van het oude, overgedragen zeer. Ze zag motorrijden nu voor wat het is: één van de belangrijker bijkomstigheden in het leven van Roeland, maar daar kon ze mee leven. Roeland zelf bleef maar daas grijnzen en vertelde trots en blij dat de familieopstelling zijn Lief echt veranderd had. Ik suggereerde dat hij ook maar zo’n familieopstelling moest doen. Om van dat domme motorrijden af te komen. Die tip deed ik uit eigenbelang, ik heb namelijk al een hele tijd een oogje op zijn motor. Maar heb mijn verwijzing naar Elmer dus mijn eigen ruiten in gegooid. Beetje dom geweest!
