Column Maarten Siffels 01-2010
Winter is een goede periode om je voor te bereiden op de zomer (oude Chinese wijsheid). Dus ruim ik in deze donkere tijden mijn garage op. Dat betekent eerst veel Turkse yoghurt eten. Dat Is lekker en het wordt in handige, hersluitbare plastic emmertjes geleverd. Groene of blauwe, afhankelijk van het vetgehalte. De emmertjes vul ik met de schroefjes, ringetjes, palletjes en andere verweesde onderdelen die ik ’s zomers in de garage verzamel. Stille getuigen van amateuristisch gesleutel. Als ik iets technisch onderneem, hou ik minimaal drie onderdelen over. Net als bij een Ikea-pakket, maar dan andersom. Bij de montage van een Billy-kast of Rukker-bureau kom ik zonder uitzondering drie essentiële schroeven tekort. Jammer genoeg dan weer niet dezelfde die ik bij de motor overhoud. Mag ik een lans breken voor brancheoverstijgende internationale coördinatie?Zelfs na olie bijvullen, sta ik met een handvol los grut vertwijfeld te zoeken naar bijpassende gaten in de motorfiets. De eerste keer starten is dan ook een spannend moment. Ik zal maar iets cruciaals over het hoofd hebben gezien. Een kwestie van heel goed opletten als je de boel uit elkaar haalt, ik weet het. Ook moet je door schade en schande de speciale (on-)logica van elk merk leren begrijpen. Van BMW had ik die redelijk door, bij Aprilia begin ik weer helemaal opnieuw. Om even door te gaan op het olie bijvullen: dat je daarvoor een kuipdeel moet verwijderen, is tot daar aan toe. Maar dat het kuipdeel met twee verschillende soorten schroeven, bajonetsluitingen én een onzichtbare plastic plug aan de binnenkant is vastgezet, maakt het er niet makkelijker op. Vandaar de yoghurtemmertjes. Daarin kan ik de tijdelijk overschietende boutjes in ieder geval terug vinden. Zuurkool wordt trouwens in dezelfde emmertjes geleverd. Voor de liefhebbers heb ik thuis een recept, waar beide emmertjes voor nodig zijn, aangevuld met varkensvlees, aardappelen, uien en veel paprikapoeder. Lekker en op aanvraag beschikbaar. De winteropruiming betekent ook het uitmesten van de tanktas. Daarin vormt zich gedurende de zomermaanden een collectie onmisbare zaken. Ik neem ze even door:- Twee shampooflesjes met samen een kwart liter olie. Ze begonnen hun leven als Sinterklaascadeautje voor de echtgenote. Met verzoek om de shampoo vóór de zomer op te maken. Dan had ik de flesjes nodig.- Een rol duc tape. Zwart of grijs en eigenlijk overal goed voor. In combinatie met een papieren zakdoekje ook als pleister te gebruiken (zie onder).- Spanbandjes (2). Hebben diverse malen hun nut bewezen: als sleepkabel en om een bijna afgebroken achterframe op z’n plaats te houden.- Tie-wraps: eindeloos inzetbaar, heb er zelfs een bril mee gerepareerd. In mijn tanktas delen ze een plastic zakje met een naaisetje, waarvan het zwarte garen ontbreekt. Vandaar dat reparaties aan de naden van mijn zwarte Gore-Tex jas in rood zijn uitgevoerd.- De multitool. Ooit had ik een oude boxer met meer gereedschap dan de Wegenwacht, inclusief pompje voor de banden. Tegenwoordig ben je blij als de haaksleutel voor de vering wordt meegeleverd. Dus een multitool in de tas. Heb het stuk pisbakkenstaal dat ik eerst had, vervangen door een betere kwaliteit. Dat scheelt snijwonden in de handen als je probeert van de tool een tang te vouwen. Toegegeven: daardoor heb ik wel ontdekt heb hoe je van duc tape en papieren zakdoekjes pleisters maakt!- Tegoedbonnetjes van 50 eurocent: krijg je bij sommige benzinestations in Duitsland en Nederland als je plast. Je kunt ze inwisselen als je koffie gaat drinken. Maar dan moet je dus wel vóór het koffie drinken plassen en niet andersom, anders kom je er nooit van af!- Diverse etenswaren, waaronder twee aangebroken rolletjes druivensuiker en een geheel verkruimeld pakje Sultana’s.- Natte doekjes: ja, wat moet ik daar nog over zeggen? – Klein grut in het tasje met de motorpapieren: een pen, een aansteker, een zakmes-met-kurketrekker, de reservesleutels en een kleine zaklantaren. – De knuffel: totaal onmisbaar, want van mijn zoon gekregen. Hij was een jaar of tien toen ik tijdens het weekend waarin vaderdag viel met de motor weg was. Ik kreeg een pakje mee dat ik pas op zondag open mocht maken. Daarin de knuffel, een bars ogende Tasmanian Devil, en een prachtig gedicht. Wat er op neer kwam dat ik deze knuffel altijd mee moest nemen, omdat hij zou zorgen dat ik weer veilig thuis kwam. Dat doe ik sindsdien braaf. En het werkt. Bijna altijd. Echt waar.Maarten Siffels
