Column Jacob Schoenmaker MP 03-2011
Wanneer het kwik tijdens de wintermaanden daalt richting het vriespunt, wordt een motorrijder geconfronteerd met een dilemma: waag ik de gok met de motor of pak ik toch maar de auto? Deze winter kende tot nu toe veel van dit soort momenten, waarbij ik één keer verkeerd gokte. ’s Ochtends bij vertrek is het rond het vriespunt, maar niet glad. Het vooruitzicht om met de auto aan te sluiten in een lange file doet me besluiten met de motor naar het werk te rijden. Op de heenreis pakt dat prima uit. Wel valt me op dat er geen andere motorrijders te bekennen zijn. Op kantoor aangekomen lossen mijn collega’s dit mysterie op door me er op te wijzen dat er die middag een flink pak sneeuw wordt verwacht. Gedurende de rest van de dag houd ik (sneeuw)buienradar.nl angstvallig in de gaten. Rond half vier bereiken de eerste sneeuwbuien Amsterdam, dus ik ga proberen voor die tijd te vertrekken. Er staat nog wel een belangrijke vergadering gepland, maar die zou op tijd afgelopen moeten zijn. Bij aanvang van deze vergadering ga ik met mijn gezicht richting het raam zitten, zodat ik het weer goed in de gaten kan houden. Rond drie uur wordt het onheilspellend donker buiten en klokslag half vier zie ik de eerste sneeuwvlokjes langs de ramen vallen. Subtiel probeer ik de vergadering richting een einde te dirigeren. Deze hint vormt voor één van de aanwezigen het startschot om een arsenaal aan nieuwe discussiepunten aan te snijden. Ik hoor het allemaal beleefd aan. Het gaat echter steeds harder sneeuwen en mijn angst bindt de strijd aan met mijn goede manieren. Na een minuut of tien krijgt mijn angst een sterke bondgenoot in de vorm van blinde paniek en ik vlucht de vergadering uit richting de parkeergarage. Mijn ietwat onbeleefde aftocht blijkt een verstandige beslissing want het verkeer begint al aardig vast te lopen. De sneeuw belemmert het zicht en mijn linkerhandschoen fungeert als ruitenwisser voor het vizier van mijn motorhelm. Tussen de auto’s doorrijden is geen optie, want juist daar heeft de sneeuw zich opgehoopt. De hoeveelheid sneeuw groeit met de minuut en daarmee de spanning op de motor. Ik realiseer me dat het gekkenwerk is. Het zou me toch niet gebeuren dat ik door de gladheid op mijn plaat ga? Na wat ik zonder twijfel mijn spannendste motorrit ooit kan noemen, nader ik de afrit van mijn woonplaats. Daar ligt inmiddels zoveel sneeuw dat mijn motor begint te glijden. Gelukkig hou ik het voorwiel goed overeind, maar het voelt bijzonder beangstigend. De slippartij op de afrit kent gelukkig een goede afloop en ik overweeg om mijn motor aan de kant te zetten en verder te gaan lopen. Maar dan staat mijn motor ook maar troosteloos langs de weg te wachten op betere tijden. Ik besluit het laatste deel van mijn reis stapvoets met mijn alarmlichten aan te vervolgen. De automobilisten betuigen hun respect voor die dwaze eenzame motorrijder door flink afstand te houden en mij ruim baan te geven. Naarmate ik mijn woonwijk nader, wordt de laag sneeuw dikker en dikker. In het zicht van de haven gaat het uiteindelijk toch mis. Mijn oprit vereist een flauw bochtje en in deze sneeuw moet je geen bochten nemen. Ik hou hem niet meer overeind en mijn geliefde trots ligt plat op mijn oprit. Na wat gevloek til ik hem overeind en samen met mijn naar buiten gesnelde buurman duwen we hem de garage in. De schade valt gelukkig erg mee. Een klein stukje van het achterrempedaal is afgebroken en gevoelige vingertoppen kunnen een paar krasjes her en der waarnemen, maar gelukkig nergens op de lak. Met een bokbiertje voor de houtkachel laat ik deze motorrit nog een keer aan mij voorbij gaan. Nieuwszenders melden dat de sneeuw gezorgd heeft voor de drukste avondspits ooit. Daar was ik dus midden in terecht gekomen als ik die vergadering beleefd had uitgezeten. Treinen en bussen reden toen überhaupt al niet meer. Natuurlijk baal ik dat ik mijn fiets uiteindelijk toch niet overeind heb weten te houden, maar het had allemaal nog veel erger kunnen aflopen. De les is dan ook duidelijk. Mijn motoren blijven vanaf nu in mijn garage staan wanneer de temperatuur rond het vriespunt is. Je kunt immers altijd op de terugreis overvallen worden door gladheid of een sneeuwbui. Deze horrorrit wil ik nooit meer meemaken. Jacob Schoenmaker is econoom en presentator voor de zakenzender RTL-Z. Hij rijdt bijna dagelijks op zijn volledig gepimpte Yamaha Fazer 1000 of op zijn Suzuki Burgman 650 Executive.
