Column Frank Weeink MP 11-2008
Het is wat, hè? Met gebroken botten in beide enkels tweede worden in een GP. Ja, wat Jorge Lorenzo in Le Mans presteerde was erg knap. Vooral voor iemand die zich de afgelopen weken vooral liet voortrollen in een rolstoel en de resterende meters maakte op krukken. En dan toch zo’n prestatie. Ja, knap. En de hoogste tijd voor wat vraagtekens. Coureurs zijn een apart slag volk. Zeuren over pijntjes doen ze doorgaans zelden. En is er toch wat aan de hand, voet of rug, dan komt dokter Costa in beeld. Prominent. Coureurs zullen niet snel zeggen dat ze misschien beter een weekendje in de ziekenboeg kunnen vertoeven dan met 240 pk onder zich collega’s af te troeven. Wie moet dat dan wel zeggen? Uiteindelijk beslist de dienstdoende plaatselijke circuitarts – en dus niet dokter Costa – of een coureur fit genoeg is om te racen. Maar wanneer een coureur zich bij die beste man vervoegt, is wat vaag. Liever wenden ze zich tot Costa, vriend van de sterren – of van hen die sterretjes zien. Ik ben (lekker veilig, ik weet het) in het geval van de deelname van Jorge Lorenzo een aanhanger van de “wat als…”-theorie, die hand in hand gaat met het liever voorkomen dan genezen. Even de feiten: Jorge Lorenzo crasht in China en breekt botten in beide enkels. De dag na zijn smakkerd overleeft hij de “mother of all moments” en schiet nog een keer rechtdoor. Weer een dag later: hij wordt vierde in de race. In Frankrijk, voelt hij zich beter zegt hij. Hij moet alleen niet vallen, zegt hij. En hup, daar ligt hij, op vrijdag – en op zaterdag. In de tijdtraining schiet hij met 200 door de grindbak en vliegt met beide benen los over de curbs weer de baan op en heeft al hoofdschuddend mega mazzel dat niemand zijn ongeëffende pad kruist. Die training maakt hij nog twee fouten, maar traint wel als vijfde. In de race wordt hij tweede. Ook een hard feit. Heeft hij “dus” gelijk dat hij zich fit genoeg achtte om te starten, terwijl hij erkende mentaal en fysiek niet in beste vorm te verkeren? Het korte door de bocht-antwoord luidt vanzelfsprekend ja. Het schijnt dat onder beschermengelen voorlopig even alle verloven van hogerhand zijn ingetrokken.Natuurlijk is het laten starten van ziektewetgerechtigde rijders van alle tijden, maar die tijden veranderen. Lorenzo’s highsider in China was zelfs te zien in Holland Sport, met de aantekening dat hij een gebroken enkel opliep en vierde werd in de race. De toegenomen exposure voor de sport betekent ook dat missers ook onder de aandacht komen, en dat moet je dan op de koop toe nemen. Het was “eind goed, al goed” in Frankrijk, maar de scheidslijn met dat verdronken kalf en de gedempte put was dun. Lorenzo’s teammanager Daniele Romagnoli vond het onnodig de coureur tegen zichzelf in bescherming te nemen. “Hij is nog steeds in staat om erg hard te rijden”, concludeerde Romagnoli terecht. Hij vertelde ook dat hij zijn pupil op het hart had gedrukt het kalm aan te doen. Een aardige doch zinloze variant op “bij twijfel niet inhalen”. Was Lorenzo mentaal fit na de fouten in de trainingen? Volgens Romagnoli wel – en het raceresultaat bewijst dan misschien ook wel. “Hij heeft een sterk karakter.” Lorenzo kreeg ook bijval van collega’s; misschien niet eens zo verrassend. “Hij heeft alleen maar een paar zere voeten”, vond Casey Stoner, die in 2006 – onterecht – startverbod in Duitsland. “Lorenzo heeft geen hersenschudding, of zo.” Met Lorenzo achter zich zou Stoner zich niet in gevaar voelen, benadrukte hij nog eens. “Hij is tweevoudig wereldkampioen; zo iemand weet wel of hij in staat is om te racen. Hij móet mogen racen, geen twijfel mogelijk.”Nicky Hayden sloot zich daar bij aan, maar dan met een iets andere reden. “Hij heeft geen keus”, vond de Amerikaan. “Hij staat tweede in het kampioenschap.”Vorig jaar werd Marco Melandri met een gebroken enkel derde in Laguna Seca. Heroïsch. Twee jaar geleden werd John Hopkins van zijn Suzuki gekatapulteerd in Duitsland met een al gebroken voet. Rode vlag. Achteraf gaf het team toe dat het onverstandig was geweest om Hopkins van start te laten gaan. In Amerika zou een slimme letselschadeadvocaat zich al vast zijn gaan warm lopen bij een foute uitkomst van Lorenzo’s high speed excursie door het grind. Hij zou fijntjes hebben gewezen op de fouten die deze klasse-rookie (voor tweeërlei uitleg vatbaar, inderdaad) de afgelopen twee GP-weekends maakte en wijzen op het in zijn ogen onverantwoorde gedrag van de medische staf en de teamleiding. Het is niet zo dat ik zou hebben gepleit voor een startverbod. Ik vind alleen dat veel betrokkenen door de grote belangen “the bigger picture” niet altijd even helder hebben.Maar oké, waar praten we over? Lorenzo staat tweede in het WK en heeft alleen zichzelf veel pijn gedaan. En niet het imago van de motorsport. Dus eind goed, al goed. Ja hoor. Geen verdronken kalf dat er naar kraait. En de haantjes in de MotoGP al helemaal niet.Frank WeeinkFoto Corné KlijnMotoPlus-redacteur Frank Weeink verslaat samen met Corné Klijn de MotoGP-races voor RTL7
