Cees Boonzaaier – Honda CBX1000

Cees Boonzaaier is altijd al in de weer geweest met verbouwingsprojecten. Dat begon al op jonge leeftijd met brommers en ging naadloos over in motoren. Laatste wapenfeit? Deze likkebaardend mooie Honda CBX1000 zescilinder. “Een unieke fiets, waarvan er maar één rond rijdt!”

“Ik ben altijd al bezig geweest met eigenbouw motoren en met de opbouw van racers. Dat begon al met bromfietsen. Iets anders maken dan standaard, dat vind ik mooi. Het ombouwen van een Honda CBX1000 zescilinder heeft altijd wel door mijn hoofd gesluimerd, maar ik vond ze meestal te duur in aanschaf. Ik ben er wel altijd naar blijven zoeken en een jaar of vier terug heb ik er uiteindelijk toch een gekocht. Dat was een standaard uitvoering met Pro-Link-systeem. De originele kuip zat er alleen niet meer bij. Dit is ook de versie die het meest wordt gebruikt voor een ombouw, omdat deze variant minder mooi is.
In eerste instantie had ik er alleen een ander kontje en een andere swingarm op gezet. Daarmee was ‘ie anders, maar naar mijn smaak toch nog té origineel. Daarna ben ik hem dus van voor tot achter gaan verbouwen. Die achterbrug is trouwens van een VFR800, net als de wielen. Die heeft dezelfde bussen als een CBX en kun je er zo in schuiven. As er in en klaar. Eigenlijk een soort ‘plug & play’. Alleen de ketting stond wat uit het lood. Scheelde een centimeter of anderhalf. Dat was ook vrij eenvoudig op te lossen. Het achtertandwiel is standaard namelijk naar de binnenzijde geplaatst met een vulring aan de buitenzijde. Dat heb ik omgedraaid en toen lijnde het perfect. Voor de achterschokdemper heb ik nog een nieuw bevestigingspunt gemaakt, want die paste niet op de andere swingarm. De voorvork is weer van een Suzuki GSX-R750. Die paste nagenoeg helemaal, alleen de stuurpin heb ik iets moeten aanpassen en er zitten andere pasbussen in.
De grootste uitdaging was denk ik de verdere aankleding van de machine. Er moest hoe dan ook een Ducati-neus op – die heb ik altijd al mooi gevonden – en dat is er een van een 1098 geworden. Het nummer 73 staat trouwens voor het geboortejaar van mijn vrouw. De koplampen heb ik weer ergens anders opgeduikeld en als je een beetje geduld hebt, kun je op die manier voor weinig geld aan heel leuke spullen komen. Het kontje is van een Moto Guzzi MGS-01. Een vriend van me racete met zo’n ding en had op de een of andere manier ook de mallen van het kuipwerk er bij gekregen toen hij hem kocht. Die voor het kontje kon ik dus gebruiken. Bij een polyesterboer om de hoek had ik wat polyester gehaald en vervolgens ben ik aan de slag gegaan. Zo moeilijk kon dat niet zijn, dacht ik. Dat viel toch een beetje tegen, want het is een behoorlijk secuur klusje en echt een vak apart. Maar uiteindelijk is het gelukt en heb ik alles bij mijn broers, die een spuitbedrijf hebben, strak kunnen maken en spuiten. Uit de kleurcombinatie was ik als snel uit: parelmoer oranje met een wit frame, dat steekt mooi tegen elkaar af.
De benzinetank heb ik zelf gemaakt. De bodemplaat is van een CBX-tank, die ik op maat heb gesneden, en de rest eigen fabricaat polyester. De tank is brandstofdicht gemaakt met een speciale tweecomponentenhars en de tankdop is van een CBR1000. Alleen met die tank ben ik al een uurtje of veertig, vijftig bezig geweest. Ook de overgang van de tank naar de voorkuip heeft veel tijd gekost. Dat heb ik eerst met gipsmallen mooi pas gemaakt en daarna ‘gepolyesterd’. Een soort knip-en-plak voor gevorderden.
Het motorblok is standaard. Wel heb ik de carburateurs schoongemaakt en de voetpakking vervangen. Dat laatste zal binnenkort nog wel een keer moeten, want hij zweet al weer, een kwaaltje van een CBX die stevig wordt gebruikt. Voor het geluid heb ik er open luchtfilters op gezet, maar doordat de luchtfilterbak nu weg is oogt het frame ook veel meer ´open´. De uitlaatbochten zijn niet origineel en het achtergedeelte naar de demper toe heb ik zelf gemaakt.
Hoeveel uren ik in het totale project heb gestoken, durf ik zo niet te zeggen. Heel veel. Een avondje hier, een weekendje daar. In totaal ben ik er anderhalf jaar mee bezig geweest en ik ben er ontzettend trots op. Het is een unieke fiets geworden, waarvan er maar één rond rijdt. De reacties zijn alleen maar positief, als ik ergens stop om te tanken kom ik ook nooit zonder praatje weer weg. Dat is alleen maar leuk!`