Bikers Classic vanaf een Yamaha viertakt racer
In de pitlane van Francorchamps komt een keurig gesoigneerde zestiger met vragende ogen en gefronste wenkbrauwen op me toe lopen. “Wat is dit eigenlijk voor Yamaha”, vraagt hij. “Ik kan ‘m nergens in de boeken terugvinden.” Begrijpelijk. Want deze Yamaha RD56F heeft eigenlijk nooit bestaan, maar is toch springlevend. Het gehoor bedriegt niet, bewijst later een virtuoos slagwerk op mijn trommelvlies als ik richting Eau Rouge stuur.Zo op het eerste gezicht is ‘ie hartstikkeecht. Dat buizenframe, die stroomlijn, dietank, de kenmerkende spaakwielen; zo zagen zeer zo’n veertig jaar geleden uit. Het overheersendewit met die simpele maar zo herkenbarebrede rode balk over de tank, het kontje ende stroomlijn. Aan de zijkant van de tank diedrie stemvorken in die cirkel. En toch klopt eriets niet. Vier megafoonachtige uitlaten? Geenexpansies? De purist zal roepen dat de RD56Fniet echt is. Niet eens namaak! Ferry Brouwerschudt zijn hoofd. “Dat gezeur dat het allemaalniet klopt…” Hij heeft er niets mee. “Het zalde meeste mensen worst zijn dat het geenoriginele racer is. En dat ‘ie watergekoeld is?Nou en? We hebben er vorig jaar 680 kilometermeegereden zonder het blok open te hoevenmaken. Dat redden we met een tweetakt niet.Die zijn veel arbeidsintensiever.” En bovendien,wie wil hem verbieden te fi losoferen over hoehet had kunnen zijn? Hoe het er uit had kunnenzien – en hoe het had kunnen klinken, vooral –als Yamaha veertig jaar geleden naast haar succesvolletweetaktracers eens een viertakt herriehad laten schoppen? De RD56F is ontstaan inde chicanes, snelle slingers, korte knikken enextreme rempunten van Brouwers brein. Brouweris voormalig Yamaha-fabrieksmonteur en isnu met zijn Yamaha Classic Racing Team vooralschatbewaarder van al waarmee Yamaha in dejaren zestig en zeventig van de vorige eeuwgeschiedenis schreef. Zie de RD56F dan maarals een dichterlijke vrijheid van een eigenzinnigekroniekschrijver. En hij heeft de zegen uitJapan. Wat anders kun je niet concluderen alsde baas van de Motorsports Division Takasaki jein je eigen werkplaats meedeelt dat de F achterhet RD56 maar moet staan voor “fourstrokeand Ferry”. Maar er waren niet alleen de verbalesteunbetuigingen. “Ik was bij de YamahaEngineering Corporation en dat de versnellingsbakverhoudingenniet helemaal mooi paste.Vervolgens hebben ze de eerste drie versnellingenopnieuw voor me uitgerekend en een weeklater kreeg ik tekeningen voor alle tandwielen.Dus dit project in stand gekomen met hulp vanYamaha.”De enorme belangstelling in depitstraat van het circuit van Francorchampsspreekt boekdelen. Tussen de wonderschonereplica’s die Brouwer en zijn YCRT bouwde ende originele racers die hij renoveerde, misstaatde RD56F niet in het minst. Maar watis dat project nou eigenlijk? Waar komt die“persoonsverwisseling” nu eigenlijk vandaan?Het rijwielgedeelte is een exacte kopie van deYamaha RD56, een 250-tweetakttwin waarmeePhil Read in 1964 en 1965 wereldkampioenwerd. Brouwer kreeg van de fabriek tekeningenvoor het complete rijwielgedeelte, het spabord,de remmen en de stuurdemper. De voorvorkis een kopie van het exemplaar dat in deYamaha TD2 gebruikt werd. “Een ankerplaatvan magnesium en een vork van pisbakkenstaal”,aldus Brouwer. Achter zijn tweeHagon-schokdempers gemonteerd. “Die lijkennog het meeste op de Girlings die Yamaha destijdsgebruikte, maar Girling bestaat niet meer.”Het chassis ademt dus een verleden uit.Maar dat blok? “Het is een FZR250RR-blok”,verduidelijkt Brouwer. Dat mag voor menigeenals een koude douche aanvoelen: een blokje uiteen straatfi ets in het rijwielgedeelte van eenvolbloed racer van weleer. Maar Brouwer wildezich niet laten leiden puristen en puriteinen.“Weet je wat het is? Puur jeugdsentiment voormij. Ik weet nog hoe ze uit La Source kwamenen dan die bult opbliezen. Tot kilometers verkon je ze horen! Zo’n viertakt lult tegen je. Toenkwam bij mij het idee dat ik iets wilde makenzoals een Yamaha destijds had kunnen zijn.Voor ons is dit echt een fun-ding.” Niet alleenvoor hem, zo blijkt elke keer weer als het YCRTergens verschijnt. “Je kunt een fi ets startenwaarmee Ago gereden heeft, maar niemandweet dat het de motor van Agostini is. Start jedit en iedereen komt om je heen staan! Om zo’nfi ets met een FZR-blokje! Ach ja, ik weet het. Inde classic scene wordt hier ook tegen geageerd,
