Bandentest Pirelli Diablo Rain
Het plan was om een nieuw type slicks te gaan testen op het circuit van Zandvoort. Maar regen gooit roet in het eten en daar sta je dan met je Ducati op slicks. In Nederland helaas een realistisch scenario. Ga je dan de tijd uitzitten in de pitbox en sikkeneuren of bij de bandenservice een set regenbanden laten monteren? Is dit een realistische optie? En hoe reageert een standaard motorfiets daar op? Zijn er aanpassingen nodig? En hoeveel rijplezier geeft dit?
De meeste circuitdagen voorzien in een bandenservice. Hier is dat V-Racing en ze zijn Pirelli-dealer. Zij hadden ook het weerbericht gevolgd en dus een enorme stapel regenbanden meegenomen. De originele banden van de Panigale V4S zijn Pirelli Diablo Supercorsa SP’s in de maten 120/70-17 en 200/60-17. De betreffende regenbanden zijn Pirelli Diablo Rain in de zachtste SCR1-compound, waarbij de achterband nu alleen als 190/60-17 beschikbaar is. Dat de band 10 millimeter smaller is zal geen probleem zijn, maar hierdoor is de band uiteraard ook 6 millimeter lager en dat beinvloedt de geometrie en gewichtsverdeling iets. Hierdoor zal de machine iets gemoedelijker en stabieler sturen (door de vlakkere balhoofdshoek en grotere naloop) en er zal iets meer grip achter zijn. Niet per se verkeerd en aangezien dit de dichtsbijzijnde maat is, gaan we hier voor, zonder de rijhoogte te compenseren.
De Ducati heeft drie basis-settings voor het complete elektronicapakket en ik begin in mijn eerste sessie met de meest milde, de Street modus. De S-versie heeft de elektronisch geregelde Öhlins-demping en dus is in Street ook de demping zachter. De stuurdemper verstel ik handmatig naar minder demping, dat geeft meer gevoel voor het grensbereik van de voorband. Eenmaal in de pitstraat wordt het nog donkerder, zodat het TFT-dashboard naar de nachtstand schakelt om de rijder niet te verblinden… De eerste paar ronden voelen onwennig. De baan is serieus glad, er lopen waterstroompjes dwars over de baan en bij veel binnenbochten staat een diepe plas water, mede door de sterke verkanting van dit cicruit. De Street-setting is conservatief, want het motorvermogen wordt merkbaar teruggeregeld zelfs in rechte lijn. Ik kom niet binnen om instellingen te wijzigen maar rij door om de omstandigheden te leren kennen. De Duc op de Pirelli-regenbanden is eigenlijk een vriendelijke reus, die zeer neutraal stuurt en vooral veel grip geeft bij remmen en accelereren. De eerste vraag is dus beantwoord, want het is beslist mogelijk om deze racebanden te monteren zonder verdere aanpassingen en zo veilig te rijden. Nu gaan we uitzoeken hoe veel leuker het nog kan worden.
De Street-modus is dus veilig, maar het motorvermogen wordt sterk teruggeregeld bij de minste wielspin. De demping voelt zacht, zo begint de achterkant te pompen vanaf eind vierde versnelling (240 km/uur) op het rechte stuk. De Sport-setting heeft het bochten-ABS en DSC (Slide Control) nog steeds op de veiligste stand, maar vooral de ingaande demping is steviger en wheelie control is minder. Dit blijkt een gouden greep, want nu accelereert de Duc veel levendiger, maar vooral ook veel directer bij fors gasgeven bij de uitgang van de bocht. Bizar, wat vertrekt zo’n ding op goede regenbanden! De ingaande demping van de voorvork is in Street nu ook van positie 30 naar 19 (van de 32) gegaan en dat geeft een rustiger gedrag bij het aanleggen van de remdruk. Remmen kan nu zo hard dat de Engine Brake naar een lichtere stand moet! Door dat harder de bocht inremmen, gaat nu ook de knie aan de grond. De andere sessies worden gebruikt om met de settings te spelen. Overigens gebruiken we geen bandenwarmers. De mijne zijn namelijk niet instelbaar en Pirelli adviseert een opwamprocedure van 50 ⁰C gedurende 30 minuten en normale warmers bereiken 80⁰C. De zeer zachte compound zou eenvoudig kunnen verbranden. Ook stellen we de bandenspanning in op de geadviseerde 2.3 en 1.9 bar (v/a) in koude toestand.
Het terugstellen van Slide Control blijkt geen briljant idee, want dat ding stapt ineens weg! Zulke probeersels zijn een leuk deel van dit fantastische spel. Soepele, zwierige lijnen gecombineerd met hard remmen en gasgeven voelen daadwerkelijk als dansen in de regen. Zonder bezig te zijn met rondetijden blijkt later dat ik in de sessies waarin ik reed steeds bij de snelste drie was. Een hulde aan het niveau van moderne sportmotoren en banden! Gedurende de dag neemt de regen bizarre vormen aan en de hemelkleur wordt steeds somberder, maar mijn humeur beweegt de andere kant op. Een set kost je ongeveer € 350,- en biedt je de kans om er toch nog een mooie dag van te maken. Het rijden met regenbanden biedt meer veiligheid, de standaardmotoren zijn er prima geschikt voor en bovendien heeft het een bepaalde charme, omdat je dingen doet die je normaal gesproken nooit zou doen. Een aanrader!
