Bandentest: Pirelli
De scootermarkt groeit niet alleen, hij wordt ook alsmaar diverser: het spectrum loopt van lichte stadsscooters tot zware en snelle toer- en sportscooters. Op het eigen testcomplex bij Milaan introduceerde Pirelli twee geheel nieuwe scooterbanden met bekend klinkende namen: de Angel Scooter en de Diablo Rosso Scooter.
De bestaande top-scooterband van Pirelli, de Diablo Scooter, dateert alweer van 2005. Die is onmiddellijk herkenbaar als een Diablo, de toenmalige sportband. Inmiddels zijn we bij de sportbanden al aangeland bij de Diablo Rosso III en bij de toerbanden bij de Angel GT. De Diablo Scooter wordt nu vervangen door de Angel Scooter en de Diablo Rosso Scooter, waarbij de eerstgenoemde is ontwikkeld voor lichte stadsscooters, zogenaamde ‘grote-wielen-scooters’ (zoals de Honda SH125/150/300-modellen) en natuurlijk de klassieke scooters als de Vespa. De Diablo Rosso Scooter is voor zware, snelle scooters als de Yamaha T-Max, Suzuki Burgman 650 en BMW C650GT.
Scooterbanden wijken door hun kleinere diameters af van motorbanden en er worden ook andere eisen aan gesteld. Dat geldt met name voor de Angel Scooter; die is gericht op de stad, waarbij de scooter het hele jaar door wordt gebruikt. Dat vraagt om goede grip in de regen, comfort op wegdekken met putdeksels of klinkers, of kapotte wegdekken, met daarbij een lange levensduur. Bovendien moet een scooterband koud meteen grip leveren. Doordat er meestal korte stukken worden gereden en de snelheden niet heel hoog liggen, worden ze zelden echt warm.
De Angel Scooter is daarom niet simpelweg een kleine Angel GT; het profiel is er wel van afgeleid, maar de constructie is heel anders. De Angel GT is een radiaalband, de Angel Scooter is een diagonaalband, op één achterband na (een 130/70 R16). Ook de compound is anders, die is met een hoog aandeel silica vooral gemaakt op koude en natte grip op slecht wegdek. Voor een gelijkmatige vlaktedruk (en daarmee meer grip) zijn op ‘stugge’ plaatsen zogeheten dempingsgaten in het loopvlak aangebracht, die de remweg verkorten en het comfort vergroten. Het aandeel groeven is 14%, vergelijkbaar met sporttoerbanden. Het contour van de Angel Scooter is specifiek voor scooters: die moeten wendbaar zijn, maar rijden niet zulke extreme hellingshoeken. De band stuurt daarom heel makkelijk in, maar wordt naar de randen toe steeds stabieler, voor een zeker gevoel. Vergeleken met de oude Diablo Scooter is het karkas stijver, voor een precies stuurgedrag, maar met flexibelere zijkanten voor meer comfort.
De Diablo Rosso Scooter is gericht op snelle, zware scooters waarmee ook sportief op buitenwegen wordt gereden. Hij profiel is dat van de Diablo Rosso III. Het aandeel groeven is bij de voorband 9,5%, achter zelfs maar 7,5%. De nieuwe compounds hebben een hoog aandeel silica voor betere koude en natte grip. De achterband heeft een dual-compound-loopvlak, met een smalle middenstrook (20% van het totale oppervlak) van harder rubber met een lager aandeel silica, voor een hogere slijtvastheid. Door een gelijkmatige slijtage moet over de volledige levensduur een consistent stuurgedrag behouden blijven. Op het karkas zijn meer gordels gebruikt dan bij zijn voorganger, voor meer longitudinale stijfheid en daarmee meer stabiliteit bij remmen en acceleratie. Van de tien voorbanden zijn er drie als radiaalband uitgevoerd, van de zeven achterbanden twee. Deze radiaalbanden hebben alle een nulgraden-staalgordel om het karkas gewikkeld.
Op het testcomplex van Pirelli bij Vizzola Ticino kunnen we rijden op een droog testcircuit inclusief slalom, op een nat testcircuit en doen we een remproef op nat wegdek. Om met de simpelste test te beginnen: de natte remproef, die we uitvoeren met een Vespa GTS Super 300 (Angel Scooter, 120/70-12 voor en 130/70-12 achter) en een dikke BMW C650GT (Diablo Rosso Scooter, 120/70 R15 en 160/60 R15), beide voorzien van ABS. Hier kunnen we kort over zijn: het lijkt wel alsof het niet nat is, zo direct en hard remmen beide scooters vanaf een dikke 100 km/uur. Ja, ook de nostalgische Vespa, die opvallend strak blijft. Bij het terugrijden over de droge baan is de remweg op grof asfalt gevoelsmatig zelfs eerder langer dan korter, misschien door het verwachtingspatroon.
Op het droge testcircuit – een parcours met van alles wat, inclusief een rotonde, een hairpin, een snelle chicane, langzame en snelle doorlopende bochten en een slalom – rijden we de Angel Scooter op een Peugeot Tweet 125 en een Piaggio Beverly Police 300. De Peugeot Tweet (110/70-16 voor en achter) is heel licht en enorm wendbaar, waarbij opvalt dat ondanks het superlichte sturen de boel niet nerveus wordt. Hij valt de bocht niet in, je wordt onder hellingshoek mooi ‘opgevangen’. Indrukwekkend is de Tweet vooral in de slalom, waar hij razendsnel doorheen flitst.
De veel luxere Piaggio Beverly (110/70-16 voor, op een breder wiel dan de Peugeot, en 140/70-14 achter) is iets minder flitsend in de slalom dan de vederlichte Peugeot, maar voelt verder in alles vaster en zekerder aan, erg fijn ding. Voluit remmen, omgooien in de snelle chicane en op de rotonde, het gaat allemaal erg zeker. Net als bij de Peugeot is de grondspeling de beperking.
De Diablo Rosso Scooter rijden we op een BMW C650GT en de C600 Sport (zelfde maten). Opvallend is het nadrukkelijk snelle insturen, wat in eerste instantie bijna té lijkt te zijn. Na gewenning blijkt het alleen maar een voordeel, want je valt niet ongecontroleerd door en de stabiliteit is prima, ook bij het wellicht wat overdreven felle tempo dat er al snel collectief op na wordt gehouden. Ook de grotere grondspeling van de C600 Sport kan probleemloos worden opgebruikt.
De natte testbaan is altijd het lastigste spelletje. Daar komt bij dat een scooter een tamelijk passieve zitpositie heeft, wat de controle op de limiet niet bevordert. Des te beter dus dat beide nieuwe Pirelli’s echt opvallend goede natte grip hebben. Daarbij zou de Angel Scooter het eigenlijk nog iets beter moeten doen dan de Diablo Rosso Scooter, maar op de Honda SH150 (100/80-16 en 120/80-16) is vooral het enorme windscherm een stoorzender. De dikke C650GT op de Diablo Rosso Scooter lijkt het juist nog beter te doen. Het gevoel op eieren te rijden, wat je in de regen al snel kunt hebben, ontbreekt hier vrijwel geheel. Geen onverwachte stapjes, niks.
Samenvattend: zowel met de Angel Scooter als de Diablo Rosso Scooter kan serieus worden gestuurd, waarbij de Angel Scooter een gemoedelijker stuurgedrag heeft dan de sportievere Diablo Rosso Scooter. Beide geven grote wendbaarheid, laten je de grondspeling op droog wegdek moeiteloos opgebruiken, zijn strak op hoge snelheid en bovendien opvallend goed op nat wegdek. Alleen op slechte en kapotte wegdekken hebben we niet gereden en ook over de levensduur kunnen we hier natuurlijk geen uitspraken doen, maar de overige claims maken beide banden zeker waar.
