Bandentest Michelin Power GP2
Wanneer de circuitdag geboekt is, kriebelt wellicht de vraag hoeveel voordeel een set slicks brengt. En zijn er bijverschijnselen? De introductie van de KTM 1390 Super Duke R gaf een voorproefje. Met Michelin Power GP-banden reed de KTM voortreffelijk op circuit Almería, maar één Super Duke was omgetoverd tot circuitmotor met onder andere Michelin Power Slick 2 banden. Die machine was beduidend wendbaarder dan de ‘normale’ 1390 en toch stabieler, maar nu is de vraag welk aandeel de slicks hierin hebben. Dat gaan we uitzoeken!
Als uitgangspunt hanteren we de Michelin Power GP2, de meest sportieve band die Michelin als standaard montage voor productiemotoren adviseert. Dat is dus de opvolger van de Power GP waarmee we met de 1390 Super Duke R reden, zie Motoplus 3/2024. De Power GP2 werd daarna geïntroduceerd en uiteraard willen we met het nieuwste rubber rijden. Overigens is het kiezen van de juiste banden geen sinecure, want het programma van sportieve banden is ook bij Michelin zo breed dat het haast lastig is om door de rubberbomen het bos te zien. Van toeristisch naar circuit: Road 6, Power 6, Power GP2, Power Cup 2, Power Slick 2 en Power Performance Slick. De eerste vier zijn goedgekeurd voor de openbare weg, maar de Power Cup 2 is feitelijk een raceband en volgens Michelin niet echt geschikt voor nat wegdek, vanwege het ontbreken van silica in de compound. Die kozen we dus niet. De Power Performance Slicks raadt Michelin alleen aan voor raceteams waarbij temperatuur en bandenspanning minutieus worden gecontroleerd om zo tot de juiste compoundselectie te komen, dus die lijken minder geschikt voor de trackday-junkie. De keuze voor de vergelijking tussen een heel sportieve straatband en een slick valt dus op een set Power GP2 en een set Power Slick 2. De Slick 2 is slechts in één compound leverbaar, dus dat scheelt weer keuzestress.
De Ducati Club Race op het TT Circuit Assen vormde het decor. Op de vrijdag rijden we de eerste drie trainingen met de GP2, om daarna de vierde vrije training, twee kwalificaties op zaterdag en twee wedstrijden op zondag met één set Power Slick 2’s te rijden. Michelin levert via hun dealers een uitgebreid pakket informatie en in dit geval wordt dat verzorgd door dealer Motor-ID uit Prinsenbeek. De geadviseerde bandenspanning is 2,1 voor en 1,9 achter, koud gemeten. De banden hebben de originele maten: 120/70ZR17 voor en 180/55ZR17 achter. We rijden eerst zonder bandenwarmers en dat gaat verrassend goed. Lage bandenspanning leidt soms tot een zompig stuurgedrag, maar hier hebben de GP2’s weinig last van op het circuit. Pas op: voor straatgebruik geldt een hogere bandenspanning! De eerste indruk is prima, want nadat de machine de eerste ronde nog een beetje zwaar stuurt (omdat de bandenspanning bij de koude banden nog wat laag is) blijken onze test-Triumph en de Michelins een prettige combinatie, met een neutraal en licht stuurgedrag.
De eerste sessie is wat wennen en toont de stopwatch een tijd van 1.55,5. Michelin geeft voor de Power GP2 geen warme bandenspanning voor het circuit op, maar deze blijkt 2,4 voor en achter te zijn, prima. De tweede sessie is de rondetijd 1.54,5 en de derde 1.53,8 en daarbij zijn de banden de beperking niet, hooguit voel je een beetje beweging in de achterkant in snelle volgas-bochten zoals Meeuwenmeer, maar dat is meer het gevoel dat de band tegen je praat een geen reden tot paniek. Tijdens die derde sessie is merkbaar dat de lichte Triumph, met zijn scherpe geometrie, wat agressief met het stuur begint te slaan bij hard omgooien in de GT-bocht. Dit is prima te corrigeren door mijn gewicht wat nadrukkelijker naar voren te brengen en meer op de voetsteunen te staan, maar wel een aandachtspuntje. Vooral omdat we hierna overgaan naar de slicks en daarvan is de kleinste maat van de achterband 190/55ZR17. Deze is dus 10 millimeter breder maar ook 5,5 millimeter hoger. Dat heeft nogal wat gevolgen, zoals een (nog) steilere balhoofdhoek, kortere naloop, veranderde gewichtsverdeling en iets hoger zwaartepunt. Aangezien de basis van dit artikel is welk effect het monteren van een set slicks heeft, wordt er niets aan de Triumph veranderd, ook niet het verlagen van de rijhoogte achter.
Met de geadviseerde bandenspanning van de achterband lijkt wat vreemds aan de hand. Koud wordt opgegeven voor 2,1 bar voor en 1,5 bar achter. De warme spanning (na 6 ronden) wordt geadviseerd als 2,4 bar voor en 1,7 achter. Meestal neemt de druk in de voorband rond de 0,3 bar toe, maar de achterband vaak iets meer, zo rond de 0,4 bar. Ik doe eens niet eigenwijs en volg braaf de aanwijzingen van de bandengigant op, dus 2,1 en 1,5 bar koud erin en de bandenwarmers gaan eromheen. Volgens Michelin niet per sé nodig, maar wanneer je slicks overweegt zul je ook wel bandenwarmers hebben en dus rijden we hiermee, ook om meteen vanaf de eerste ronde te kunnen knallen. Later zal blijken dat de voorband prachtig op de geadviseerde warme 2,4 bar uitkomt, maar achter loopt op tot 1,9 bar. Uiteindelijk werkt 1,3 koud beter.
Door de hogere achterband verwachtte ik dat de Triumph nerveuzer zou aanvoelen, maar de machine stuurt als op rails en juist minder nerveus. Een groter effect komt door de grotere diameter van de achterband. De toegenomen afrolomtrek geeft een langere eindoverbrenging. Ik kom niet meer in zes, kom bochten met een laag toerental uit en dat valt met een hoogtoerige supersport enorm op. De sessie is slechts 8 rondjes en mijn rondetijd is fractioneel lángzamer dan met de straatbanden!
Voor de kwalificaties op zaterdag monteren we een twee tanden groter kettingwiel en dat is precies goed. De Daytona stuurt prachtig precies met de Slick 2, zelfs het stuurslaan is beduidend geringer en de rondetijd is een lage 1.53. Eigenlijk begint nu het spelletje pas, maar de tweede kwalificatie heb ik moeite om een vrije ronde te vinden, wat ook niet zo gek is met 44 rijders in de baan. De beste tijd is een 1.53 en dat valt wat tegen met een standaard Daytona 675R uit 2012. Dit levert de tiende startplek op voor de twee races in de Thunderbike-klasse. Beide races vertonen een gelijksoortig verloop, want ik win een rij in de eerste versnelling en vanaf daar komen de 200 pk sterke superbikes in deze klasse voorbij gespoten tot aan de eerste bocht. De eerste ronde werkt de turbulentie in mijn voordeel, want de slanke Triumph draait kort af en – mede dankzij de Slick 2’s die heel precies aanvoelen tot diep de bocht inremmend – laat zich bij bochten waar hard ingestoken moet worden zoals Strubben, Stekkenwal, Mandeveen en de GT-chicane overal tussendoor prikken waardoor ik al snel op de achtste plek beland. Dan arriveer ik bij twee Aprilia RSV4’s. Ik plaats elke ronde twee tot drie inhaalacties, maar op elk lang en kort recht stuk bulderen ze voorbij, dus afstand nemen is lastig en zo word ik twee keer achtste.
Tot slot een paar noemenswaardige zaken: beide sets zijn voorzien van het fraaie Michelin Soft Touch oppervlak op de zijwangen. Niet relevant voor rondetijden, maar mooi snel is beter dan lelijk snel nietwaar? De grip van de slicks blijft consistent gedurende de 5 sessies en ze voelen alsof er nog veel meer in het vat zit. Dit wordt ook gestaafd door de slijtage. De indicatoren zijn nieuw 5,5 millimeter diep en na deze vijf sessies zowel links als rechts precies 4,0 millimeter. Tot slot een groot compliment voor de controleerbaarheid van de Slick 2’s, want omdat de omschakeling zo snel moest gebeuren, maakte ik wat kleine foutjes en daar redden de banden me prima uit. Het grootste moment komt in de eerste ronde van race 1. Ik wil snel rijders voorbij en denk bij het insteken van de Ramshoek binnendoor te steken bij een Energica.
Die houdt de ruime lijn aan en komt buitenom voorbij, waarna ik bij het rempunt van de GT-chicane aan de buitenzijde ben. Dan remt hij zich onderuit, zijn motor glijdt naast me en dreigt me mee te nemen de grindbak in. Ik rem nóg wat harder en wil achterlangs steken, waarbij mijn voorband blokkeert. Het stuur begint al in te draaien, ik hoor daadwerkelijk de voorband kermen, de motor begint al onder me uit te schuiven, ik schijt peultjes, maar los de rem iets en trek het stuur recht en zit nog op de motor. Sterker nog, ik verlies maar twee posities! Daar kom ik goed mee weg en dat vat de boodschap goed samen: de Michelin Power Slick 2 is een prima keuze voor de fervente circuitrijder en in een breed spectrum van omstandigheden zorgt de Slick 2 ervoor dat je er goed mee weg komt.
