Bandentest (3) – allroadbanden vs. terreinbanden
Is elke noppenband een terreinband? Hoeveel terreingenen zitten er nog in de huidige allroadbanden? In dit derde deel van onze bandentestserie van 2019 geven we een profielschets van tien banden voor zware allroads.
De beste verhalen worden altijd nog geschreven door het echte leven, en dat geldt ook voor sommige van onze testverslagen. Zoals deze bandentest, waarvan het verhaal zich pas in de loop van onze 5.000 kilometer lange rit naar Sardinië en terug ontwikkelde, tijdens alle gesprekken en sterke verhalen aan de dinertafel en hotelbar. De vraag die daarbij steeds weer ter discussie kwam: bestaat de ultieme band voor zware adventure-motoren voor alle omstandigheden? De alleskunner? De duurzame langloper? De onverwoestbare? Geschikt voor lange reizen? En voor geheel verregende dagen? Voor de bochtenparadijzen die we rond het Gardameer hebben herontdekt en in de Abruzzen nieuw hebben gevonden? Voor de landweggetjes en gravelpaden op Sardinië, waar we het niemandsland in doken?
Extra interessant werd het ‘s avonds aan onze stamtafel door het gegeven dat we tien banden van vijf fabrikanten in twee verschillende categorieën rechtstreeks met elkaar konden vergelijken. De klassieke groepswedstrijden hebben we op de vertrouwde manier al gedaan in deel 1 en 2 van onze bandentestserie (zie MotoPlus 13 en 14/2019), waarbij we de beste terreinband en de beste allroadband in de diverse disciplines hebben bepaald, zoals straat, nat wegdek, terrein en levensduur. Wat gebeurt er echter wanneer je alle testresultaten over elkaar heen legt? Wat zijn de verschillen tussen de terrein- en allroadbanden van de diverse fabrikanten? Zijn ze altijd helemaal anders of eigenlijk relatief gelijksoortig van karakter?
Om dat in beeld te brengen, hebben we vijf spinnenwebdiagrammen gemaakt met daarin steeds de twee zusterbanden van hetzelfde merk. Daaruit kun je natuurlijk al het nodige aflezen voor je persoonlijke keuze. Er zijn banden waarbij de overlap tussen de beide vijfhoeken relatief groot is. Dat betekent dat de terreinbanden en de allroadbanden min of meer hetzelfde basiskarakter hebben. Er zijn echter ook fabrikanten die hun beide sets zeer specifiek hebben geconfigureerd, waardoor de overlap een stuk kleiner is.
Je kunt je voorstellen dat er in onze discussies ook na 5.000 kilometer geen consensus was. Dé ultieme ‘adventure-band’ bestaat niet. Want ook onze testrijders hebben ondanks alle beoogde objectiviteit hun individuele voorkeuren: de een houdt van snelle asfaltbochten, de ander ploegt graag door het zand. Op één punt was er echter wel consensus: in dit gevarieerde aanbod kan iedereen zijn persoonlijke favoriet vinden. En dat is ook mooi – zo niet het mooiste.
