Aprilia Pegaso 650 Strada-Derbi Mulhac

Aprilia Pegaso 650 Strada-Derbi Mulhacén 659-Yamaha MT-03
Eén ééncilinderblok, drie heel verschillende motorfietsen. De Aprilia Pegaso 650 Strada, Derbi Mulhacén 659 en Yamaha MT-03 spreken stuk voor stuk tot de verbeelding en hebben allemaal een Yamaha-blok als kloppend hart. Het resultaat varieert van brave alledaagse deugdelijkheid tot een pure pret voor het kortere werk. Het is een ongelooflijk taaie rakker. Ondanks alle high-tech ontwikkelingen en de strijd om het hoogste vermogen heeft hij zijn plek verdiend en weet hij die goed te verdedigen. We hebben het dan over de ééncilinder. Tot in de tachtiger jaren waren éénpitters als de SR500, de SRX-6 en de XBR500 voor veel liefhebbers een zinnig alternatief voor de viercilinder saaiheid van de toenmalige middenklasse. En die tijd is voorgoed voorbij, maar als compacte en lichte krachtbron voor all-road-motoren en supermoto’s bleef zo’n flinke ééncilinder altijd eerste keus, omdat rijplezier nu eenmaal niet afhankelijk is van het hoogste nominale vermogen. Gelukkig denkt Yamaha er net zo over: het merk gaat er dus gewoon mee door om hun XT-blok actueel te houden. Dat blok doet dienst in de XT660-serie en in deze MT-03. En die aanpak is zo goed dat Aprilia en Derbi hetzelfde motorblok op een heel eigen manier gebruiken in respectievelijk de Pegaso 650 Strada en de Mulhacén 659. Funbike, straatveger, scrambler. Zo groot zijn de verschillen qua concept, maar net zo groot is de pret die je ermee kunt hebben. Het zijn natuurlijk geen lange-afstand-toeristen. Waar ze wel goed in zijn: je kunt er ’s ochtends keurig mee tussen de files door slingeren naar je werk gaan en je kunt er in het weekend alle bochten in de buurt mee verkennen. Binnenwegen, dijkjes, de Ardennen en de Vogezen zijn duidelijk voor ééncilinder-rijders bedacht. Om op hun eigen veld te scoren hebben alle drie de motoren een ongelooflijk gerelaxte zithouding. Want als je recht overeind zit, dan kan je het dapperst gummen. Maar dan houden de overeenkomsten op. Op de Aprilia zit je erg hoog en de ergonomisch geplaatste voetrusten zorgen voor een ontspannen hoek tussen de boven- en onderbenen. De buddy is comfortabel, maar het stuur is aan de smalle kant. Op de Yamaha zit de bestuurder pal achter het balhoofd op een knalharde buddy met een stuur recht als een Japanse vechtstok. Dat geeft zowat het Streetfightergevoel. Alleen zit je achter de korte tank met de benen nogal onbehoorlijk gespreid. Het beste arrangement heb je op de Derbi. Een aangename knik in de knieën, de voetsteunen niet te hoog en het goud geeloxeerde, taps toelopende stuur prima in de knuisten. Het klopt gewoon. Net als de tank die ter hoogte van de knieeen ultrasmal is en voor een perfecte aansluiting zorgt. Alleen de smalle, Spartaans harde buddy zou een belemmering voor lange ritten kunnen zijn. De Derbi heeft het helemaal. Hij laat mensen verrast omkijken door zijn sprankelende tinten wit en rood en de goudkleurige details boven aan het motorblok. Zelfs de extravagante MT-03 trekt niet zoveel aandacht. En de Mulhacén krijgt die aandacht terecht. Ook buiten de stad slaat de motor een prima figuur, want hoewel de offroad-achtig hoge uitlaat en de grof geprofileerde Pirelli’s de indruk van kalme ritten op rustige landweggetjes geven, voelt de Derbi zich ook op vlotte ritten over vloeiende secundaire wegen als een vis in het water. Eersteklas, prima te doseren remmen en een prima zitpositie. Zo draaf je niet nerveus maar gewoon ontspannen en moeiteloos door alle bochten. Het uitgebalanceerde rijwielgedeelte gedraagt zich daarbij strikt neutraal. Zonder enige twijfel hebben de Spanjaarden hun eerste grote motor – Derbi maakte tot nu toe alleen 50 cc en 125 cc machines – heel goed op de wielen gezet. Het maakt niet uit of het wegdek lakenstrak of hevig mishandeld is; de zuiver uitgebalanceerde Derbi gaat op het rechte eind en door alle bochten voorbeeldig zijn gang. De feedback die de motor daarbij geeft is heel goed. De afstemming van vering en demping is, zeker aan de achterkant – eerder prettig sportief dan toeristisch, maar is zeker niet plankhard. Dat is in tegenstelling tot de achtervering op de Yamaha. De Sachs monoshock, waarvan alleen de veervoorspanning verstelbaar is, is op slechte wegdekken een straf voor je onderrug. De voorvork is echter juist tamelijk zacht van karakter. Dat spanningsveld verstoort bij een vlotte manier van rijden de balans van de motor en zorgt er in de bochten voor dat de motor zich merkbaar op wil richten. En hoewel de MT-03 de enige van het stel is met dubbele schijven aan de voorkant, verlangen die remmen wel een erg stevige aanpak Maar verder zijn er weinig aanmerkingen en vinden we de MT-03 een pure pretfiets. Want als het wegdek goed is gaat de Yamaha als op rails. Hij duikt moeiteloos platliggend van de ene bocht in de andere en gedraagt zich speels levendig, maar wel direct. Dat gevoel wordt natuurlijk extra benadrukt doordat je op de MT zo ver naar voren zit. Maar ook het levenslustige karakter van het motorblok is een bijdrage in de feestvreugde. Hoewel alle drie motoren dezelfde krachtbron delen, verschillen ze elk door hun eigen afstemming en zo hebben ze toch ook hun eigen karakter gekregen. In de MT-03 stroopt de motor al van net boven de 2500 tpm de mouwen op. Nadrukkelijk trommelt hij zich vanuit het diepst van zijn koppelkelder naar hogere toerentallen. Korte tussensprintjes zijn het helemaal voor de MT-03 en hij levert het vermogen bij lage toeren dat je van een grote ééncilinder verwacht. Alleen boven in het toerengebied wordt de Yamaha wat amechtig. Dat komt ook door het feit dat de Yamaha veruit de kortste eindoverbrenging van deze drie musketiers heeft. Bij 100 km/uur draait het blok bijvoorbeeld al 300 tpm meer dan de concurrentie. Vreemd genoeg heeft dat weinig gevolgen voor het brandstofverbruik. In tegendeel zelfs: met 1 op 22,2 heeft de blijkbaar erg goed afgestelde Yamaha maar weinig van het dure sap nodig. Anders dan bij de MT-03 speelt de Aprilia zijn troeven uit bij de hogere toerentallen. Vet wegblaffen vanaf bijna stilstand is niet zijn sterkste punt. Maar lekker toeren draaien, dat vindt de Aprilia geweldig! Pas vanaf 4000 tpm komt de Pegaso op gang en dan knalt de toerentellernaald in één ruk door tot 7100 tpm, waar de begrenzer een eind aan het feest maakt. In de Pegaso levert de eenpitter een indrukwekkende 48 pk en zorgt het blok voor de beste acceleratietijden. Het is een droom om deze single boven de 4000 tpm te houden en er heerlijk mee door de bochten te dansen. En er kan geen opeenvolging van bochten zo beroerd liggen of de Aprilia zweeft er moeiteloos door heen. Sturen doet de Aprilia iets minder levendig dan de Yamaha, maar de motor is wel met minder moeite platter te leggen dat de MT-03. Ribbels in het asfalt hebben nauwelijks de kans om onrust te stoken. De zacht afgestemde veerelementen zorgen niet alleen voor comfort, maar maskeren ook de slordigheden van stratenmakers. De comfortabele vering vermindert alleen de bochtenstabiliteit als er stevig doorgereden wordt. Lange snelle bochten kun je daarom minder precies rijden en ook de feedback laat in die gevallen te wensen over. De voorvork zou er zeker van opknappen wanneer die wat stugger gedempt en geveerd zou zijn. In de Aprilia scoort de ééncilinder dus met zijn honger naar toeren en zijn topprestaties. De Yamaha is het sterkst door zijn koppel van uit de kelder. En de Derbi? Die blijft wat achter, want hoe gelukt de afstemming van het rijwielgedeelte ook is, de motor blijft wat moe aandoen. Zelfs als het blok uiteindelijk zijn 45 pk levert, dan is de weg daar naar toe lang geweest. Een blik op het diagram laat zien waarom. Tussen de 3000 en 5000 toeren zit er een diep dal in de krommes en blijft de vermogensontwikkeling duidelijk achter bij de anderen. Mogelijk zorgt de enkele uitlaat – de Yamaha en de Aprilia hebben een dubbele uitlaatdemper – en de lange luchtfilterdoos die de frisse lucht helemaal onder de duozitplaats weghaalt voor een gebrekkige ademhaling. In elk geval is de mars over de schaal van de toerenteller een moeizame wandeling voor de Derbi. Toch is dat niet onoverkomelijk. Je merkt het nu in deze directe vergelijking, maar net als de andere bewijst Derbi dat je ook voor vlotte ritten op secundaire wegen prima bediend bent met een ééncilinder. De pret is er zeker niet minder om. Door zijn beschaafde karakter nodigt de Derbi veel meer uit tot een rustige, ontspannen manier van rijden. Maar al te ver onder de 3000 tpm moet je dan ook weer niet komen, want daar geeft de motor venijnige rukken aan de ketting. De Aprilia is onder dat toerental ook geen schoolvoorbeeld van goed gedrag meer en reageert met vertraging op gascommando’s. In de MT-03 doet het Yamaha-blok zijn werk het beste. Bij heel lage toerentallen verslikt de motor zich soms even wat, maar zijn kracht ontplooit de Yamaha het best doseerbaar. Bovendien trilt de krachtbron in de Yamaha het minst en klinkt hij het mooist. Een vette keelklankengorgel bij het accelereren. En bij het remmen op de motor geven de uitlaten lekker blaffende “backfire” ploffen. Zo laat de Yamaha zien dat ook kleine krachtpatsers goed bij stem kunnen zijn! MOTOPLUS CONCLUSIE 1 YAMAHA MT-03 De ontspannen handling en het goed afgestelde en goed trekkende motorblok zorgen er voor dat de MT-03 verdiend op de eerste plaats komt. Dat de motor daarbij zuinig is en lekker klinkt, dat maakt het feestje helemaal af. 2 APRILIA PEGASO 650 STRADA Helemaal te gekke remmen en een perfecte wendbaarheid. De Aprilia mist maar net de eerste plaats. Waarom? De motorafstelling zou wat beter kunnen en de veerelementen moesten stugger zijn. 3 DERBI MULHACÉN 659 Een heel geslaagde eerste poging. Het rijwielgedeelte, de remmen en de zitpositie overtuigen. Het is jammer dat het blok in deze machine wat achterblijft: de ademhaling heeft nog wat aandacht nodig. [[Bildunterschrifte]] DERBI MULHACÉN 659 Een overtuigende presentatie: een fraaie afwerking en mooie details als de radiale rempomp, een eigenwijs achterlicht met diodes, “wave-remschijven” en een radiale remklauw aan de upside-down-voorvork. APRILIA PEGASO 650 STRADA Dat hebben Aprilia en Derbi gemeen: een vanaf het stuur bedienbare boordcomputer (met de Mode-knop) en een matige richtingaanwijzerschakelaar. Slim is het opbergvakje bovenop de tank. De carterbeschermer is voor de sier; hij is van plastic. YAMAHA MT-03 De naast het motorblok geplaatste achterschokbreker is een feest voor het oog. De klank uit de dubbele dempers is goed voor een “oorgasme”. Alleen de MT-03 heeft dubbele schijfremmen in het voorwiel. Drie ééncilinders, drie concepten, één resultaat: voldoende vermogen, geen stress en puur rijplezier! MOTOPLUS METINGEN VERMOGENSGRAFIEK¹ [text bei grafik] Aprilia Pegaso 650 Strada 35,5 kW (48pk) bij 6300 tpm 61 Nm bij 5000 tpm Derbi Mulhacén 659 33,1 kW (45 pk) bij 6200 tpm 55 Nm bij 5500 tpm Yamaha MT-03 33,9 kW (46 pk) bij 6100 tpm 58 Nm bij 5200 tpm Wat de krommes laten zien, dat voel je ook in het zadel. Yamaha’s koppel uit de kelder zit in de eerste helft van het toerenbereik. De motor is het meest levendig en gaat al vanaf 2500 tpm dapper aan de slag. Pas vanaf 4000 tpm overvleugelt de lekker toeren draaiende Aprilia de beide anderen. Aan zuiver topvermogen mankeert het de Derbi niet, maar in het alledaagse gebruik lopen vermogen en koppel duidelijk uit de pas en moet er veel geschakeld worden. ¹vermogen aan de koppeling, metingen op een Dynojet 150 vermogensmeetbank, gecorrigeerd naar ECE, maximale afwijking +/- 5% [[technische daten]]] APRILIA PEGASO 650 STRADA Motor vloeistofgekoelde, eencilinder viertaktmotor, enkele kettingaangedreven nokkenas, 4 kleppen, klepbediening via tuimelaars, dry-sump smering, inspuiting Ø 44 mm, ongeregelde katalysator met secundair luchtsysteem, 290 watt dynamo, accu 12 V/14 Ah, mechanisch bediende natte meerplaatskoppeling, vijfversnellingsbak, O-ring-ketting. Boring x slag 100,0 x 84,0 Cilinderinhoud 660 cc Compressie 10,0 : 1 Max. vermogen 35,0 kW (48 pk) bij 6250 tpm Max. koppel 61 Nm bij 5200 tpm Rijwielgedeelte stalen dubbel wiegframe, telescoopvoorvork Ø 45 mm, stalen swingarm, monoschokbreker met hevelsysteem, verstelbare veervoorspanning en uitgaande demping, enkele schijfrem voor Ø 320 mm, vierzuiger-remklauw, schijfrem achter Ø 240 mm, tweezuiger-remklauw. Spaakwielen 3.50 x 17; 4.50 x 17 Bandenmaat 110/70ZR17; 160/60ZR17 Maten en gewichten wielbasis 1479 mm, balhoofdhoek 63,0°, naloop 103 mm, veerweg v/a 140/130 mm, zithoogte 800 mm, volgetankt gewicht 195 kg, max. belading 206 kg, tankinhoud/reserve 16,0/3,5 liter. Garantie 2 jaar Service intervallen elke 7500 km Kleuren grijs, oranje Prijs NL € 7.290,- / B € 6.690,- INFO NL EN B Moto Tricolore, tel. (0031)(0) 347-34 98 39, www.aprilia.com. DERBI MULHACÇN 659 Motor vloeistofgekoelde, eencilinder viertaktmotor, enkele kettingaangedreven nokkenas, 4 kleppen, klepbediening via tuimelaars, dry-sump smering, inspuiting Ø 44 mm, ongeregelde katalysator met secundair luchtsysteem, 290 watt dynamo, accu 12 V/8 Ah, mechanisch bediende natte meerplaatskoppeling, vijfversnellingsbak, O-ring-ketting. Boring x slag 100,0 x 84,0 Cilinderinhoud 660 cc Compressie 10,0 : 1 Max. vermogen 34,6 kW (47 pk) bij 6250 tpm Max. koppel 55 Nm bij 5500 tpm Rijwielgedeelte stalen ruggengraatframe, motor als dragend deel, upside-down-voorvork Ø 43 mm, aluminium swingarm, monoschokbreker met hevelsysteem, verstelbare veervoorspanning en uitgaande demping, enkele schijfrem voor Ø 320 mm, vierzuiger-remklauw, schijfrem achter Ø 245 mm, enkelzuiger remklauw. Spaakwielen 2.15 x 18; 4.25 x 18 Bandenmaat 110/80ZR18; 150/70ZR17 Maten en gewichten wielbasis 1386 mm, balhoofdhoek 66,0°, naloop 103 mm, veerweg v/a 120/120mm, zithoogte 810 mm, volgetankt gewicht 178 kg, max. belading 192 kg, tankinhoud 12 liter. Garantie 2 jaar Service intervallen elke 10000 km Kleuren wit Prijs NL € 8.659,- / B € 7.499,- INFO Motana, tel. 0318-56 12 80, www.derbi.nl INFO BELGIË NV Moorkens Motana S.A., tel. 03/450 17 55, www.derbi-motors.be YAMAHA MT-03 Motor vloeistofgekoelde, eencilinder viertaktmotor, enkele kettingaangedreven nokkenas, 4 kleppen, klepbediening via tuimelaars, dry-sump smering, inspuiting Ø 44 mm, ongeregelde katalysator met secundair luchtsysteem, 290 watt dynamo, accu 12 V/8 Ah, mechanisch bediende natte meerplaatskoppeling, vijfversnellingsbak, O-ring-ketting. Boring x slag 100,0 x 84,0 Cilinderinhoud 660 cc Compressie 10,0 : 1 Max. vermogen 33,4 kW (45 pk) bij 6000 tpm Max. koppel 56 nm bij 5250 tpm Rijwielgedeelte stalen brugframe, motor als dragend deel, telescoopvoorvork Ø 43 mm, aluminium swingarm, direct bediende monoschokbreker, verstelbare veervoorspanning, dubbele schijfrem voor Ø 298 mm, tweezuiger-remklauwen, schijfrem achter Ø 245 mm, enkelzuiger-remklauw Aluminium gietwielen 3.50 x 17; 5.00 x 17 Bandenmaat 120/70ZR17; 160/60ZR17 Maten en gewichten wielbasis 1420 mm, balhoofdhoek 64,0°, naloop 97 mm, veerweg v/a 130/120 mm, zithoogte 810 mm, volgetankt gewicht 194 kg, max. belading 188 kg, tankinhoud/reserve 15,0/4,2 liter. Garantie 2 jaar Service intervallen elke 10000 km Kleuren zwart, groen, wit Prijs NL € 7.499,- / B € 7.190,- INFO NL Yamaha Motor Nederland B.V., tel. 020-654 60 00, www.yamaha-motor.nl INFO B D’Ieteren Sport NV, tel. 02/367 14 11, www.yamaha.be [[texte bei punktetabelle letzte seite]] Motor De ademnood en het daar uit volgende gebrek aan koppel kosten de Derbi punten. Ook de motorcultuur onder de 3000 tpm is het minst van de drie deelnemers. Bij de Yamaha komen de paarden het makkelijkst in draf. Ook bij de Aprilia vraagt het motormangement in de laagste toerentallen nog zorg en aandacht. Ook heeft de startmotor bij een warme motor een te lange bedenktijd nodig voor hij aan het werk gaat. De Derbi heeft als enige het schakelpedaal niet direct op de schakelas, maar voor het schakelen maakt dat niet uit. Rijwielgedeelte Veel verstelmogelijkheden aan de vork zoek je tevergeefs, aan de achtervering kun je de veervoorspanning en bij de Aprilia en de Derbi ook de uitgaande demping instellen. Maar als de basisafstelling zo goed gelukt is als bij de Mulhacén is dat geen probleem. Alleen zijn diens grof geblokte banden niet bevorderlijk voor de stabiliteit of de vederlichte wendbaarheid. Veiligheid Ofschoon de Yamaha aan de voorkant een paar indrukwekkende schijven heeft haalt de MT-03 het qua remkracht en dosering niet bij de van enkele schijf voorziene Derbi en Aprilia. Bij de Spanjaard is het de voorband die de grenzen van de remkracht bepaald. Met zijn levenslustige motorkarakter, krachtige remmen en waanzinnige handelbaarheid nodigt de Pegaso uit tot tomeloze bochtenpikkerij. Helaas raken de voetsteunen dan snel de grond. Wie in een bocht plat naar links wil opschakelen, moet op zijn voet letten. De lichtopbrengst houdt bij geen van de motoren over. Dagelijks gebruik Ondanks de verheugend zuinige omgang met de benzine heeft de Derbi met zijn slechts 12 liter grote tank een beperkte actieradius. De Aprilia haalt met zijn 16 liter tank het meeste voordeel uit zijn bescheiden verbruik. Daarbij is die machine ook nog eens de pakezel van het stel, want de Aprilia mag met bijna 20 kilo meer beladen worden dan de Yamaha. Comfort Zou hij die smalle, harde buddy niet hebben, dan zou de Derbi de meeste punten op ergonomisch gebied scoren. De passagier heeft het er helemaal moeilijk op, want de vulling van de buddy is hard en dun en de voetsteunen zitten erg hoog gemonteerd. Dat deugt hoogstens ter afschrikking van meerijders. Op de MT-03 dempen het frame, de voetsteunen en het stuur de trillingen van de eencilinder het meest effectief. Kosten/milieu Exclusiviteit heeft zijn prijs. Daarom mist de Derbi punten bij de prijs/kwaliteitsverhouding. Daar tegen over staat dat de afwerking voor een motor aan het begin van zijn carrière al verheugend hoog is. Ook om blij van te worden: de ééncilinders zijn allemaal even zuinig en gebruiken op secundaire wegen minder dan een liter benzine op twintig kilometer. Op onderhoudsgebied ontlopen ze elkaar niets. Yamaha bewijst dat een extravagant uiterlijk niet tot een buitenissige prijs hoeft te leiden.