Anno en Yvonne en hun BMW Café Racers

Als de doorgewinterde offroadrijder Anno Loef vanwege een protesterende rug – “de leeftijd hè” – overstapt naar het asfalt, wordt ook vrouw Yvonne door het motorvirus bevangen. Beide rijden normaal gesproken op een Beierse GS, sinds begin maart echter ziet de gegoede burgerij van Meppel en omstreken het echtpaar vooral vaak op twee opvallende, zwarte BMW café racers voorbij komen. “We hebben wel wat met oud!”

Anno: “Ik ben altijd een fervent offroad rijder geweest. Dat begon al in mijn jeugd, ik was een jaar of 15 en ging stiekem crossen met een Honda Elsinore 125 op het militaire oefenterrein in Havelte. Na het halen van mijn rijbewijs kwam er ook direct een offroad motor en tot een jaar of zes geleden was ik ook enkel in het zand te vinden. Tot dan toe had ik echt nog nóóit op de weg gereden, vond ik maar eng. Met crossen heb je grip, op de weg niet. Maar op een gegeven moment kreeg ik rugklachten, had ik gecrosst, dan liep ik er enkele dagen als een wokkel bij. Het ging gewoon niet meer. Toen heb ik een BMW R1200GS gekocht, ik wilde namelijk toch wel af en toe eens het zand in kunnen.”

Yvonne: “Een motorliefhebber ben ik nooit geweest, maar ergens vond ik Anno’s overstap wel prettig. Hij ging altijd alleen op pad, nu kon ik in ieder geval mee achterop. Dat deed ik met plezier, maar desondanks had ik nooit bewust plannen om zelf het rijbewijs te halen. Maar ja, toen stond er ineens met mijn verjaardag een R850GS voor me op de stoep en moest ik wel.

Anno: “Ik werk met jongeren en ben altijd op zoek naar leuke projecten, waaronder het opknappen en netjes maken van oudere motoren. Zo ook de 850GS voor Yvonne, die hebben we achterin de loods gepoetst tot hij glom als een keutel, afgesteld en netjes opgetut. Dat was wel een leuke verrassing voor haar ja!”

Yvonne: “En toen kreeg ik er natuurlijk wel haast mee. Dat achterop zitten vond ik weliswaar best leuk, maar ik hou er ook wel van om zelf de touwtjes in handen te hebben. In drie maanden heb ik toen m’n rijbewijs gehaald en konden we mooi samen op pad.”

Anno: “Ergens in 2013 zaten we tijdens een vakantie op Texel op een terras. Kwam er ineens een groep van ongeveer vijftig brommertjes aangereden, van die oude. We hadden toen direct iets van ‘potverdikkie, dat is gaaf!’. We zijn wel een beetje van de oude spullen en zo ontstond eigenlijk het idee voor een café racer. Omdat ik zeker in de wintermaanden ’s avonds wat te doen wil hebben, ben ik toen meteen maar eens gaan zoeken. De R100RS komt bij een vriend van me vandaan, die had hem al grotendeels verbouwd en uiteindelijk heb ik hem geruild tegen een Africa Twin die ik aan het opknappen was. Hij was zoals gezegd in grote lijnen klaar, maar ik heb er nog wel heel veel finetuning aan gedaan, tot hij helemaal naar mijn zin was.”

Yvonne: “Toen ik zag hoe mooi het werd begon het bij mij ook te kriebelen. Ik zag mezelf al wel met zo’n pothelmpie en leren jas een beetje rondtuffen. En omdat Anno voor de winter toch weer iets omhanden wilde hebben, stilzitten kan ‘ie niet, opperde hij het idee om er ook eentje voor mij te bouwen. Komt ‘ie alleen op een dag thuis met zo’n roze slagschip, een R60/7. Was mijn eerste reactie ‘dáár ga ik niet op zitten’.”

Anno: “In de 60 zat ook wel behoorlijk wat werk, daar ben ik echt tot in de details mee bezig geweest. Mijn doel was om beide motoren bijna precies hetzelfde te krijgen en dat bleek best een uitdaging. Buiten het blok is ‘ie helemaal uit elkaar gegaan. De kabelboom is ingekort en volledig vervangen, keerringen zijn vervangen, ik heb een nieuw subframe met ander kontje gemaakt, voorvork is gestraald, tank, kontje, subframe zijn gespoten en ga zo nog maar even door. Het bouwen was veel werk, maar de meeste tijd zit nog wel in de zoektocht naar passende onderdelen. Daarvoor hebben we niet alleen internet afgestruind, maar ook diverse oldtimermarkten en –beurzen. Ik ben ook wel een beetje precies wat dat betreft, een zwarte handgreep voor het opbokken bijvoorbeeld, daarvan zijn er genoeg, maar ik wilde een chromen en die zijn er niet veel. Dus dat kost tijd. Veel tijd, hij is net pas een weekje of twee terug van de spuiter zelfs.”

Yvonne: “Maar hij is mooi geworden hè? We konden ook niet wachten om er mee te gaan rijden. Alleen zit ‘ie in de oldtimerverzekering, pas na 1 maart mochten we er officieel mee de weg op. Was het weer op 2 maart natuurlijk erg slecht, maar toch zijn we gaan rijden. Al was dat eerlijk gezegd niet helemaal de eerste keer, een weekje eerder waren we er al keer stiekem een blokje mee om geweest!”