Ambulancemotor

Wat kun je doen wanneer iedere minuut telt, maar je ambulances als gevolg van de toenemende verkeersdrukte steeds vaker vast staan? Veel ambulancediensten stonden voor dat probleem, waaronder de RAV Gelderland-Zuid. De motorfiets bleek de oplossing en inmiddels rijden er bij hun al drie motorambulances.“De eerste motorambulance begon rond het millennium met actieve dienst, in Utrecht geloof ik. Helemaal nieuw was het idee dus niet, maar voor ons was het wel een stap in een totaal nieuwe en onbekende wereld”, vertelt Roger van Mourik van de RAV (Regionale Ambulance Voorziening) Gelderland-Zuid. Een onvermijdelijke stap ook, die in 2005 gezet moest worden om de aanrijtijden van de ambulances te verkorten. “De richtlijn voor ambulances is dat ze binnen vijftien minuten na melding ter plaatse moeten zijn. Door het alsmaar drukkere verkeer werd dat echter steeds moeilijker en moesten we op zoek naar een goed alternatief. Dat werd de motor, die door z’n wendbaarheid en compacte omvang snel ter plaatse kan zijn, zelfs tijdens drukke evenementen als de Vierdaagse. En precies die snelheid is de sleutel, want dan kan de verpleegkundige direct beginnen met de eerste stabilisatie van de patiënt en dat is onze eerste prioriteit bij een oproep. Bovendien heeft onze RAV een dekkingsgebied dat Nijmegen en een groot deel van het Land van Maas en Waal beslaat, nog tot achter Tiel. Relatief lange afstanden dus, en ook daar biedt de motorambulance uitkomst.”Naast de tijdswinst, dient de motor echter ook nog een tweetal andere functies: oriënterend en voorwaarde scheppend. De eerste heeft betrekking op meldingen waarbij het niet duidelijk is hoe groot de noodzaak eigenlijk is. De motor rijdt vooruit naar het incident om te kijken of de hulpvraag daadwerkelijk gegrond is. Is dat het geval, dan volgt de eerste stabilisatie en komt er een reguliere ambulance opdraven om de patiënt te vervoeren. De voorwaarde scheppende functie, behelst in feite niets anders dan het afdekken van een bepaalde regio. “Onze hoofd-ambulancepost bevindt zich hier in Nijmegen”, legt Van Mourik uit, “en daarnaast zijn er nog zeven regioposten, elk met één ambulance. Wanneer er eentje moet uitrukken, is het gebied feitelijk ongedekt en sturen wij er een motor heen om dit te ondervangen.”Voordelen te over dus, toch stuit je vroeg of laat op een nogal praktisch bezwaar: het vervoeren van patiënten, toch een niet geheel onbelangrijke taak. Twee voertuigen naar één oproep, betekent extra kosten? “Integendeel”, spreekt Van Mourik tegen, “de motor zorgt zelfs voor een stukje kostenbesparing. Door het inzetten, zowel oriënterend als voorwaarde scheppend, kunnen we de reguliere ambulances, die door twee personen worden bemand en in feite op dat moment dubbel zo duur zijn, vrij houden of inzetten voor zogenaamde B-ritten, dat zijn een beetje oneerbiedig gezegd de taxiritten.”Momenteel beslaat het motorpark van de RAV Gelderland-Zuid een drietal door Gebben Motoren geleverde Yamaha FJR1300’s: twee hagelnieuwe en eentje uit 2005. Met die laatste begonnen ze en er staat inmiddels tachtigduizend kilometer op de teller. Hij is inmiddels dan ook deels met de VUT en wordt enkel nog als back-up gebruikt. De uitrusting van de machines is, geheel tegen de verwachting in, relatief éénvoudig. Het meeste werk in de ombouw zit ‘m eigenlijk in de optische- en geluidssignalen en de (data)communicatieapparatuur, dat ondermeer een telefoon, portofoon, bluetooth-helm, mobilofoon en een locator omvat. Die laatste zit erop zodat de centralist te allen tijde kan zien waar de motorrijder zich precies bevindt. Belangrijk, want volgens Van Mourik speelt die centralist als verbindende schakel tussen ambulances en meldkamer een sleutelrol. Hij is degene die uiteindelijk bepaalt wie er naar welke oproep gaat en daarin speelt de positie van de voertuigen uiteraard een cruciale rol. Verder beschikken de FJR’s ook over een Life Pack 12, een multifunctioneel apparaat dat onder andere hartfilmpjes kan maken en verzenden naar de specialist in het ziekenhuis. En daarnaast natuurlijk ook kan worden ingezet als defibrillator, de bekende ‘stroomstootpeddels’. De Life Pack is draagbaar en past precies is één van de zijkoffers, de andere koffer is gereserveerd voor de ABC-tassen. Deze bevatten alle spullen, bijvoorbeeld intubatiemateriaal en medicijnen, die nodig zijn voor de eerste stabilisatie. Daarin maakt het landelijke protocol voor ambulances overigens geen onderscheid tussen de reguliere en motorambulance, of beter gezegd, de motorambulance moet exact hetzelfde kunnen als de gewone.Datzelfde geldt ook voor verpleger. Waar evenwel een normale ambulance wordt bevolkt door een verpleegkundige en chauffeur, worden voor de motor beide functies samengevoegd. Aan animo echter geen gebrek volgens Van Mourik, iets dat wordt beaamd Paul Derks die inmiddels is aangeschoven. De 41-jarige Drutenaar mag zich sinds april van dit jaar ook tot het motorteam rekenen, een kwestie van een snelle en pijnloze functiewisseling was het echter allerminst. “We hebben momenteel zeven motorverpleegkundigen en die zijn allemaal via interne vacatures ingevuld. Best bijzonder”, vindt Van Mourik. “Het traject begint met een sollicitatiegesprek, echter alleen voor ambulanceverpleegkundigen met een specialistische achtergrond, dus niet iedere verpleger kan zomaar solliciteren. Valt dat gesprek positief uit, dan volgt er een rijtest door Pro Centrum om te kijken of de kandidaat over voldoende rijcapaciteiten beschikt.” “En die is behoorlijk pittig”, vult Derks aan. “Moet ook wel”, vindt hij, “gezien het aantal kilometers dat je jaarlijks rijdt, moet je ook wel bovenmodaal goed kunnen rijden. Maar er zijn kandidaten geweest die door deze test alsnog moesten afhaken.” Van Mourik neemt over: “Hebben ze de rijtest gehaald, dan volgt er ook nog een rijtraining, die identiek is aan de opleiding van de KLPD. En ook die moet positief worden afgerond, anders gaat het hele verhaal alsnog niet door. Een behoorlijk pittige procedure dus, maar we zijn gelukkig nog nooit met een open vacature blijven zitten.”“Het is ook een prachtig beroep”, vindt Derks, “en afwisselend. De helft van de diensten zit je op de motor, de andere helft op de ambulance. De collegialiteit aan de ene kant, de vrijheid anderzijds, dat spreekt me erg aan. En tuurlijk is het af en toe hectisch, vorig jaar alleen al kregen alle RAV’s 35.000 meldingen te verwerken, maar dat hoort er gewoon bij. Bovendien heb je daarnaast ook best vaak wachttijd, die wordt meestal gebruikt voor gebiedsverkenning.” Lachend voegt hij eraan toe: “En da’s eigenlijk een mooie omschrijving voor lekker rondtoeren!”________________________________________[UNTERSCHRIFTE FOLGEN WENN ARTIKEL AUFGEMACHT IST]