Alpenmasters big-bikes nr. 16 – 2006
Honda CBF1000 – Suzuki Bandit 1200S – Triumph speed triple – Yamaha FZ1 Samen sterk…Roetwolken uitbrakend kruipt de postbus tegen de steile helling omhoog. Voor elke haarspeldbocht toetert de chauffeur nadrukkelijk, daarna wurmt hij zijn tonnenzware kolos de bocht door. De hele colonne auto’s erachter volgt als kuikens een kip; inhalen is ondenkbaar, want totaan pashoogte zijn de rechte stukken te kort en te onoverzichtelijk. Dan heb je het als motorrijder beter. Even kijken of de weg vrij is, gas erop en je bent er voorbij. Vooral wanneer je op een Big-Bike zit! Yamaha’s nieuwe FZ1 lijkt geknipt om over de Alpentoppen mee te surfen. De viercilinder lijnmotor is geleend van Yamaha’s topsporter, de R1. In de FZ1 is het blok is meer op koppel getuned, maar levert nog steeds 150 pk. En dat zou genoeg moeten zijn. Maar dat is het niet. Net als voorheen is de motor gek op hoge toerentallen, de piekerigheid van het motorkarakter kan hier niet overtuigen. Bij het FZ1 blok moet de zweep er over. Bij lage toerentallen komt het vermogen er taai uit en daardoor accelereert deze 1000 uit scherpe bochten teleurstellend. Terugschakelen en de koppeling gevoelvol te laten slippen is aan te raden. Pas boven de 6000 tpm laat de FZ zien dat hij temperament heeft. Maar in de Alpen is de volgende bocht dan meestal al weer in zicht en daar krijg je geen vakantiegevoel van. Toch zijn de vooruitzichten om stressvrij met de FZ1 door de Alpen te dansen niet slecht. De compacte Naked Bike biedt een aangenaam rechtop gepositioneerde zithouding en een ontspannen ergonomie. Daar hou je het wel een paar uur op vol. En de FZ1 pakt de haarspelden met gemak. Alleen moet er iets harder gewerkt worden naarmate de motor platter ligt of als de bochten toch wat knijpen naar het einde toe. Door het stugge rijwielgedeelte hoef je niet op veel comfort te rekenen. De motor hobbelt wat onrustig over slecht wegdek en af en toe zorgt het eigen stuurgedrag van de dikke 190’er banden ervoor dat je de ideale lijn niet kan vasthouden in hobbelige bochten. Maar de remmen zijn perfect. Met weinig krachtsinspanning prima te doseren hebben ze ook een volbeladen FZ1 altijd onder controle. Yamaha’s FZ 1 kost € 11.399,-. De Triumph Speed Triple heeft wel wat met de FZ1 gemeen. Deze motor van 12.390 euro is ook door het ontbreken van windbescherming alleen beperkt geschikt voor snelle ritten over saaie Autobanen. En de buddy is te strak gesneden om een Alpentoer tevreden met zijn tweeën te rijden. Om van het meenemen en vastknopen van bagage maar te zwijgen. De Triumph heeft ook een maximaal laadvermogen van slechts 181 kilo. Maar het motorblok is gemaakt voor de Alpen. De hees grollende, 131 pk sterke driecilinder verwent zijn berijder met zo’n vet koppel dat schakelen gewoon iets wordt dat je er voor de grap bij doet. In zijn middentoerengebied rent de Speed Triple met gebalde kracht van haarspeld naar haarspeld. En danst krachtig accelererend door bocht na bocht. Zijdezacht hangt deze Triple vanaf iets boven nullast aan het gas. De koppeling werkt vingertjeslicht, de bak schakelt scherp. De remmen doen hun werk ook voorbeeldig, geven een glashelder gevoel en verzekeren je van een veilig gevoel. Ze hebben de 221 kilo wegende Brit altijd onder controle. En dat allemaal bij een heel ontspannen zitpositie. Het stevig afgeveerde, maar harmonieuze rijwielgedeelte maakt het verhaal af. Zonder onder de indruk te zijn glipt de Triumph over geteisterd asfalt en over lakenglad wegdek de “Stilfser-Joch” op, de richting van de Umbrailpas in en de golvende weg naar beneden het Munsterdal in waar de motor nog een keer kan bewijzen dat hij precies stuurt en ook onder slechte omstandigheden een neutraal stuurgedrag houdt. Op dat zelfde stuk slechte weg komt de Suzuki Bandit 1200S bij vlot rijden aan het eind van zijn kunnen. Maar daarvoor al had deze 243 kilo zware Big-Bike al moeite om de haarspelden en wisselende bochten net zo lichtvoetig als de concurrentie te nemen. En als het op stuurprecisie aankomt, dan heeft de Bandit ook zijn beperkingen. Wanneer het slechte wegdek dan ook nog bergafwaarts loopt, dan slaat de week gedempte voorvork bij hard remmen nog wel eens door. Dat doet geen goed aan de koersstabiliteit. Maar die zachte afstemming van vering en demping is in het algemeen niet onaangenaam. Want bij een wat rustiger tempo is de grote Bandit er aangenaam comfortabel door als de weg slecht is. De achterschokbreker heeft genoeg reserve om zelfs bij volle belasting van 212 kilo nog niet door te slaan. De Suzuki heeft hoe dan ook sterke punten als het op reizen aan komt. De halve kuip biedt een goede bescherming tegen de wind en ook de luchtwervelingen er achter blijven bij hoge snelheid acceptabel. Bovendien is de motor ergonomisch geschikt voor grote afstanden. De buddy heeft ruim plek voor twee. En de Suzuki heeft een belangrijk attribuut seriematig al aan boord: ABS. Dat doet zijn werk subtiel en goed. Alleen zou de bediening van de voorremmen wat minder, en de doseerbaarheid wat beter kunnen zijn. Tegenover de 150 pk van de FZ1 en de 131 paarden van de Triumph lijken de opgegeven 98 (maar gemeten 113 pk) van de Suzuki wat minder. Maar toch is de Bandit 1200S er goed mee bediend. De wat rauw lopende viercilinder hangt goed aan het gas en verrast met een indrukwekkend koppel vanaf lage toerentallen en een mooi vlakke koppelkromme. Stevig uit de haarspelden wegblazen, korte inhaaltijden en volbeladen met gemak lange hellingen beklimmen. De Bandit doet het allemaal. Zonder mankeren. Voor 9.590 euro. Met ABS. Honda’s ranke CBF1000 is uit hetzelfde hout gesneden als de Bandit. Voorzien van een halve kuip, met nog meer zitcomfort dan de Suzuki, geschikt voor twee personen en lange reizen. Alleen de maximale belading zou met 193 kilo wat hoger mogen zijn. Ook op de Honda geeft de (optionele, 600 euro extra kostende) ABS een extra stuk veiligheid. Daarbij doet dat ABS het nog beter dan op de Suzuki. Subtieler afregelend, beter te doseren en minder knijpkracht vragend. Dat geeft vertrouwen. De viercilinder is 98 eerlijke paarden sterk en reageert voorbeeldig op gascommando’s. Al vanaf de laagste toerentallen neemt de motor vlekkeloos op en verleidt hij met zijn lineaire koppelverloop tot een soevereine, schakelluie manier van rijden. Daarbij is de met zijn 252 kilo zwaarste Big-Bike niet de meest wendbare, maar in alle bochten, hoe schuinliggend ook is de Honda voorbeeldig neutraal. De CBF luistert doelgericht naar bevelen vanaf de brug. Heerst meesterlijk over vlakke wegdekken en geeft zo’n gevoel van voertuigcontrole dat haarspelden, steile hellingen en slechte stukken wegdek er een heel stuk van hun dreiging door verliezen. Pas als de berijder echt op de sportieve toer gaat toont de meer op toeristisch rijden afgestemde Honda aan zijn beperkingen. Op golvend wegdek begint het stuur wat te pendelen en wordt het rijwielgedeelte iets onrustig. Maar gewoon vlot sturend zwiert de Honda met zijn passagiers en bagage de hele lange dag onvermoeibaar door de Alpen. En dat zijn de eigenschappen waarmee de € 10.190,- geprijsde CBF in de finale komt. “Willst-a-Wurscht?” vraagt Braadworsten-Bruno vriendelijk aan elke voorbijganger boven op de Stelvio-pas. ’s Winters is hij jager en ski-leraar, in de zomer verkoopt hij lekkere braadworsten. We werden tijdens deze Alpenmasters vaste klanten van Bruno en zijn moeder, die trots in het midden staat. Big-Bikes Suzuki Bandit 1200S 4 cilinder, 1157 cc, 98 pk, 92 Nm, 243 kg, ABS, € 9.590,- Triumph Speed Triple 3 cilinder, 1050 cc, 131 pk, 105 Nm, 221 kg, € 12.390,- Yamaha FZ1 4 cilinder, 998 cc, 150 pk, 106 Nm, 215 kg, € 11.399,- WINNAAR BIG-BIKES Honda CBF1000 4 cilinder, 998 cc, 98 pk, 93 Nm, 252 kg, ABS, € 10.190,- MOTOPLUS ALPENMASTERS BEOORDELING BIG-BIKES Big-Bikes Max. Honda CBF1000 Suzuki Bandit 1200S Triumph Speed Triple Yamaha FZ1 MOTOR: acceleratie 0-140 kmu 20 16 17 18 18 Doortrekken 2000m boven zeeniveau 20 19 15 20 17 Doortrekken in 2 bergopwaarts 20 16 15 19 12 Vermogensontplooiing 20 16 15 17 9 Aanspreek/lastwisselreacties 20 19 14 16 11 Koppeling 20 16 13 11 15 Schakelen 20 14 13 9 16 Versnellingsbak spatiëring 10 9 8 8 6 SUBTOTAAL 150 125 110 118 104 RIJWIELGEDEELTE: afstemming 20 16 13 12 10 Veerreserve beladen 20 14 15 15 16 Handelbaarheid op paswegen 20 13 12 16 15 Bochtstabiliteit 20 16 12 17 13 Stuurprecisie/feedback 20 15 13 16 11 Remwerking 20 15 11 16 18 Remgedrag bergaf. Fading 20 14 13 16 17 ABS 20 15 12 0 0 Oprichten tijdens het remmen 10 7 6 7 5 Bocht bodemvrijheid beladen 10 3 6 7 6 SUBTOTAAL 180 128 113 122 111 DAGELIJKS GEBRUIK: Uitrusting 20 8 9 9 7 Bagagemogelijkheden 10 1 2 1 1 Actieradius in de Alpen 20 12 13 15 10 Belading 20 10 15 7 11 Hanteerbaarheid beladen 10 6 6 5 7 Zicht naar V/A 10 6 6 8 7 Bodemvrijheid met duo en belading 10 4 6 5 6 SUBTOTAAL 100 47 57 50 49 COMFORT: zitcomfort rijder 20 16 13 11 12 Zitcomfort passagier 20 15 14 8 10 Beschutting wind en weer 20 10 11 3 0 Loopcultuur van de motor 10 7 6 7 9 SUBTOTAAL 70 48 44 29 31 TOTAAL 500 348 324 319 295 Plaats 1 2 3 4 CONCLUSIE Er was maar één Big-Bike die zich als goede alleskunner in de finale wist te plaatsten. Comfort en weersbescherming zijn even belangrijk als een krachtig motorblok en een makkelijk te sturen rijwielgedeelte. En dat biedt de Honda CBF1000, voorzien van ABS, allemaal. De Bandit moet zich door zijn zachte vering met de tweede plaats tevreden stellen. De pret met de beresterke Speed Triple heeft zijn beperkingen omdat het hem ontbreekt aan voldoende rij-comfort en bescherming. En voor de 150 pk sterke FZ1 zijn de Alpen gewoon te klein, de bochten te scherp en de rechte stukken te kort. Bei Grafik Yamaha FZ1 105,9 kW (144 pk) bij 11.600 tpm 98 Nm bij 9400 tpm Triumph Speed Triple 94,5 kW (128 pk) bij 9300 tpm 104 Nm bij 7600 tpm Suzuki Bandit 1200S 82,6 kW (113 pk) bij 8900 tpm 101 Nm bij 6300 tpm Honda CBF1000 72,1 kW (98 pk) bij 7700 tpm 96 Nm bij 6400 tpm
