Alpenmasters 2021 – Crossovers
Het zijn de krenten in de motorpap. Ze zijn snel, kunnen reizen en schitteren bovendien met lekkere extra’s. De rol die ooit toebedeeld was aan de klassieke sportieve toermachine, is tegenwoordig overgenomen door de crossover. In het bergduel vandaag neemt een Duitser het op tegen een Japanner: BMW F900XR twin versus Yamaha Tracer9 GT triple. Wie is er het eerst boven?
Op het eerste gezicht lijkt het sportieve toersegment, ooit verantwoordelijk voor het ontstaan van de Alpenmasters, in de vergetelheid geraakt. Welke gerenommeerde fabrikant heeft immers nog een echte sporttoerder à la Honda VFR750F of Suzuki GSX750F in het gamma? Met dergelijke motoren doorkruisten destijds hele volksstammen Europa, waardoor op een bepaald moment op onze redactie het idee werd geopperd om deze motoren eens puur op hun bergkwaliteiten te gaan beoordelen: het fundament voor onze jaarlijkse Alpenmasters test was gelegd. Paradoxaal genoeg moet de test het inmiddels alweer een tijdje zonder dit Zwitserse zakmes op twee wielen stellen. Hoewel? Kijk je meer naar het profiel van deze categorie, dan zijn er wel degelijk veel paralellen met de huidige crossover modellen. De uiterlijke vorm is weliswaar veranderd, maar beide zetten ze in op sportieve rijwielgedeelten, comfortabele reisfunctionaliteiten en elastische blokken met gemiddelde prestaties. Qua design leunen ze alleen niet meer op sportmotoren, maar op de tegenwoordig populaire allroads.
De in 2020 gelanceerde BMW F900XR had afgelopen jaar al een plekje kunnen krijgen bij de Alpenmasters, moest toen echter grote broer S1000XR voor laten. Maar nu is het de beurt aan de kleine twin, die bij eerdere testen – laten we man en paard maar bij naam noemen – niet echt wist te overtuigen. Ondanks de tien extra pk’s en newtonmeters in vergelijking met zijn voorganger F800, wist de 900 niet echt te overtuigen wat betreft levendigheid en temperament. Zelfs de aanstekelijke sound van de met een 270° krukas uitgeruste paralleltwin kan het wat grijze optreden niet echt oppoetsen. Maar klaar met alle vooroordelen, bij het tolpoortje gaan de tripmeters op nul en worden ook de scores behaald bij eerdere 1000 puntentests weggepoetst. Met zijn praktische deugden zou de XR hier in de Alpen wel eens heel wat beter uit de verf kunnen komen immers.
Hij moet wel van goede huize komen, want zijn tegenstander is niet de minste. Op de kleur na is dat namelijk een allesbehalve grijze muis. Velen kennen de hoogpoter nog als Tracer 900, maar sinds dit jaar gaat hij als Tracer 9 door het leven. De nieuwe Tracer, in dit geval trouwens de luxere GT-versie, kreeg het grotere driecilinderblok van de MT-09. Dankzij een drie millimeter grotere boring groeide de cilinderinhoud daardoor van 847 naar 890 cc. Gebleven is overigens de bekende ‘crossplane’ krukas met de kruktappen op 120°. De plus aan inhoud vertaalt zich ook in een plus aan vermogen, dat groeide van 115 naar 119 pk. Toeradepten zullen echter vooral verheugd kijken naar het hogere, eerder beschikbare maximale koppel van 93 Nm bij 7.000 toeren (was 88 bij 8.500 tpm). Op papier spreekt dus alles duidelijk in het voordeel van Japan. We staan echter nog altijd in Ferleiten op 1.145 meter hoogte en hebben nog niet een van de 36 fantastische bochten richting de Edelweißspitze onder de banden gehad. Het is kortom nog altijd gewoon nul-nul.
De Beierse twin bromt sonoor voor zich uit, de Japanse triple dient hem energiek van repliek. De blik vanuit het zadel op het dashboard is enorm verschillend. De F900 schotelt zijn berijder alle informatie op uiterst heldere en gestructureerde wijze voor op een enorm TFT scherm. Beter kan bijna niet, ook omdat de bediening van alle systemen op redelijke intuïtieve wijze gaat. De blik van de Tracer-piloot daarentegen valt op een in twee delen opgesplitst dashboard dat, netjes verwoord, nogal verwarrend oogt, waarbij ook de bediening met een veelvoud aan knoppen behoorlijk ingewikkeld is. En enigszins afhankelijk van de lichtinval, zijn de twee TFT-displays ook niet altijd even goed afleesbaar. De eerste punten gaan dus naar BMW.
Maar genoeg over de dashboards, verder met waar het echt omdraait: hoe speels laat het duo zich door deze waanzinnig achtbaan aan de hand nemen? De perfect getrokken bochten richting Fuscher Törl nodigen uit tot een lekker sportieve tred, ook dankzij de afwezigheid van fietsers en ander verkeer. Als GT-uitvoering beschikt de Tracer 9 naast een zijkofferset en handvatverwarming standaard ook over een semi-actief elektronisch rijwielgedeelte van Kayaba, waarbij de veervoorspanning voor en achter handmatig moet worden aangepast. De XR countert met elektronische ESA-vering, onderdeel van het optionele Comfort-pakket (€ 681,23). Daarbij wordt echter enkel de achterschokdemper elektronisch aangestuurd. Aan de voorzijde is niets instelbaar, zowel niet elektronisch als manueel. Op lakenstrak asfalt gaat het gelijk op bij het duo, op slechtere ondergrond echter neemt de Tracer het voortouw. In de comfortabele dempingmodus 2 spreekt met name de voorvork namelijk veel beter aan. Komt het daarentegen op remmen aan, dan revancheert de BMW zich en neemt weer afstand van de Tracer. Met name bergaf met volle bepakking maken de remmen van de XR echt indruk. Kwestie van knijpen en de boel komt snel en stabiel tot stilstand. Daar scoor je punten mee. Op een ander punten daarentegen laat de 900 weer een veer. De XR staat standaard op Michelin Road 5 GT banden, die bij het remmen onder een hellingshoek last hebben van een licht oprichtmoment. Hier laat de Yamaha met T32 rubber van Bridgestone zich van een betere kant zien. We hebben ons over pashoogte bij de Hochtor gespoed en swingen door uitgestrekte sneeuwvelden weer omlaag. Smeltwater her en der roept op tot waakzaamheid, temeer daar het de tractiecontrole van de Tracer wat aan subtiliteit ontbeert. Daarentegen loopt het krachtige blok fantastisch mooi rond en ook de gasaanname van de driepitter is werkelijk fluweelzacht. De driecilinder voelt ook veel energieker aan dan de Beierse twin. Deze is vooral op een laag verbruik getuned en bovendien is de overbrenging ellenlang, wat in een wat futloos karakter resulteert. Ontzettend zonde, want op nagenoeg alle andere fronten weet de XR moeiteloos te overtuigen.
MotoPlus-conclusie
Het verschil in punten zegt eigenlijk alles. Met name wat betreft de prestaties blijft de F900XR ver achter bij de Yamaha, die zich van een veel kwiekere kant laat zien. De Tracer 9 GT biedt simpelweg een beter totaalpakket, met een gelijkwaardige uitrusting ook nog eens tegen een gunstiger prijs (de basisprijs van de F900XR is weliswaar lager, maar wil je alle extra’s die de Yamaha ook heeft, dan ben je onder de streep duurder uit). Dat gaat een spannende finale worden!
