1000 Bochten in het Schwarzwald

Bochten, het beste medicijn voor elke motorrijder. Geen twijfel mogelijk natuurlijk, maar kun je zelfs op dit gebied ooit teveel van het goede krijgen? Wij gingen op pad naar het Schwarzwald om op die vraag proefondervindelijk een antwoord te zoeken. Een toer op één oor, op jacht naar 1000 bochten op één dag!De pret begint al in de parkeergarage van opns hotel: drie bochten alvorens het daglicht zich meldt. Een goed begin is het halve werk, nog 997 te gaan. Het is zeven uur in de morgen en de weersverwachting voor vandaag is goed, aangenaam temperatuurtje en belangrijker, het blijft droog. Een lekker begin van de dag waarop we in tien uur tijd duizend bochten, honderd per uur dus, willen verorberen. Een weddenschap? Nee, laten we het een wetenschappelijk experiment noemen. Een experiment om uit te vinden wanneer een zich aandienende slinger niet resulteert in vreugde, maar in een hartgrondige vloek onder de helm. Kan dat überhaupt? “Nog een bocht meneer?” “Nee laat maar, ik heb genoeg gehad.” Het lijkt onmogelijk, bochten zijn immers niet alleen het zout in de pap van de motorrijder, maar ook het bord en de pap zelf. Tijd voor een stukje veldonderzoek dus, met als instrumenten een KTM 990SMR en Triumph Street Triple. Twee rasechte bochtenslijpers voor wie het niet gek genoeg kan. Derde instrument is er eentje van een technisch minder hoogstaand kaliber, een analoog handtellertje, gemonteerd op het stuur.Klik, klik, klik: bochten één, twee en drie zijn ingegeven. De garagedeur opent zich en de uitvalsweg die vanuit de drukke Stuttgarter binnenstad het achterland invoert, zorgt er wederom voor dat de teller twintig keer beroerd mag worden. Al is er wel af en toe enige twijfel, want wanneer is een bocht eigenlijk een bocht? Mathematisch gezien is een bocht een tweedimensionaal object met een kromming. Duidelijk, al helpt het ons geen steek verder. Telt het dan wanneer de kromming groter is dan 15 graden? Of 25 of zelfs 35 graden? Allemaal onzin, als onderzoeksleider bepaal ik dat een bocht pas een bocht is, wanneer gemoedsmeter en mijn eigen ‘buikseismograaf’ uitslaan. Kort samengevat: een bocht is pas een bocht als hij een glimlach op je gezicht weet te toveren.Op de A8 richting Pforzheim is dat duidelijk geen enkele keer het geval. Het nerveuze forensenverkeer wordt gevolgd door een starre rechtuitloop. Toegegeven, met tempo tweehonderd zou je de licht afbuigende zesbaansweg met veel fantasie als bocht kunnen betitelen. Maar nee, deze telt niet. Plezier, weet je nog…De teller wordt pas na het verlaten van de snelweg weer gebruikt, daar waar de eerste bochten van het echte Schwarzwald zich aandienen. Dit heuvelachtige gebied, waar de asfaltlaag zich zelden als een rechte lijn door het landschap beweegt, is vandaag ons testlaboratorium.Vanaf Neuenbürg gaat het eerst omhoog naar Dobel. Deze weg vormde een aantal jaar geleden nog het decor voor de Tour de France en daarom verwachten we niets anders dan een bochtenspaghetti à la Alpe d’Huez. Niets van dat alles, een paar verlegen afdraaiers, daar blijft het bij. Snel verder dus, naar het kuuroord Bad Herrenalb met zijn historische vakwerkhuisjes. En die staan deels rond een ruime rotonde die we lekker sportief pakken: klik, klik.Inmiddels loopt het tegen negenen, twee uur achter de kiezen en de teller staat nog lang niet op tweehonderd. We worden daarom wat ongeduldig, temeer daar er een Franse vrachtwagen geladen met hout ons de weg versperd. Met zo’n bejaardentempo zijn hellingshoeken een utopie, ergo ook het overwinnen van bochten. Nondeju!Bij Loffenau lost de enkelvoertuigfile voor ons eindelijk op en hebben we weer vrij baan. Meteen vliegen er vijftien vloeiende en brede bochten onder het rubber door. De aanlokkelijke rondingen vergen het uiterste van beide rijwielgedeelten, maar omdat we wat schade in te halen hebben nemen we dezelfde passage drie keer. Gevolgd door 45 keer ‘klik’. Hoppa, de bochtenfee laat zich van haar beminnelijke kant zien!Kort daarna bereiken we Marxzell, een plaatsje dat onder andere een voertuigmuseum met enkele unieke motoren herbergt. Zou natuurlijk meer dan gepast zijn om het te vereren met een bezoekje, maar ondanks alle toeristische highlights hier in het Zwarte Woud willen wij ons vandaag enkel richten op het voornaamste bestaansrecht van de motor: bochten inderdaad.En die krijg je absoluut tussen Bad Liebenzell en Neuhausen, al stammen ze dan wel uit de ‘net-even-anders’ categorie. Tussen het asfalt krioelt het werkelijk van de glibberige bitumen. Misschien een idee om de dames en heren van het wegbeheer eens een keer vanaf de duozit te laten ‘genieten’ van dit verbindingsstuk dat eigenlijk een weg zou moeten zijn.Nah ja, weg met de ergernis, onze tocht vandaag dient een hoger doel. Dat brengt ons na het verlaten van Siehdichfür (geen grap) naar Bad Wildbad. Althans, dat is de bedoeling maar ergens onderweg gaat het mis. Op de Sommerberg eindigt de weg ineens op een grote parkeerplaats. Bont geklede fietsers op nog bontere mountainbikes komen ons tegemoet. “Hé luitjes, zijn er hier nog ergens bochten te vinden?” “Kom maar meer”, is het eenduidige antwoord. Waarna we niet veel later op een downhill huurfiets met zo’n 200 millimeter veerweg door een skilift de berg op worden gesleept. “Dit is een bikepark en het downhill parcours kent twintig enerverende bochten. Leef je uit!” Is misschien niet op de motor, maar bocht is bocht. Twee afdalingen later staat één ding vast: dit is waanzin! De jongens hebben inderdaad gelijk voor wat betreft de fun-factor, maar iedere afdaling kost je minimaal een paar liter angstzweet door de riskante sprongen en de verticale houten kombochten. Bochten, bochten, tot de dokter komt ja….Dan liever de bitumen en het bikepark achter ons laten om ‘the open road’ weer op te duiken. Tussenstand: 387 bochten. Niet slecht, al staat de zon inmiddels al aardig hoog aan de hemel. Enkele kilometers verder passeren we het kuuroord Enzklösterle, wederom een toeristisch pareltje in het Schwarzwald. Al interesseert ons dat momenteel geen ene zier. Wij zijn al lang blij dat we de spierkracht weer hebben geruild tegen echte paardenkrachten. Toch nemen we bij Poppeltal alsnog de tijd voor een korte excursie: naar Zuid-Duitsland’s langste glijbaan welteverstaan. Niet minder dan 1.500 meter kronkelt de RVS halfpipe door het heuvellandschap, we hebben het hier over een prachtige zomerrodelbaan. Klinkt goed, redelijk ongevaarlijk vermaak bovendien. Na één toertje richting dal is het evenwel mooi geweest. Het bergpanorama is weliswaar adembenemend, het gevoel van snelheid laat echter te wensen over. Nee, dan liever weer vlot het zadel in. Over Bundesstraβe 462 surfen we vervolgens ontspannen richting Forbach. En daar wijst de wegbeheerder ons middels talrijke borden – van die driehoekige gevallen met een slinger in het midden en bijgestaan door een onderbord met de tekst ‘7000 m Kurven’ – de juiste weg. Nu begint de teller lekker te lopen. Het natuurgebied Schwarzwald Midden/Noord blijkt hét metier te zijn voor de ware bochtenvreter. Bij een Gaststätte is wildzwijn in de aanbieding, maar wij gooien ons liever als een wilde van het ene op het andere oor. En dat gaat lekker, ontelbare bochten volgen elkaar op in slechts enkele minuten. Bobsleeër Edwin van Calker zou er bijna bang van worden.Namiddag. In de comfortmodus pendelen we over de lange doorlopers van de B500, de beroemde en even beruchte Schwarzwaldhochstraβe. Klik, klik, klik: we zitten inmiddels al op 700 bochten. Klik, klik, mooie uitzichten, prima weer, het leven is mooi. En van bochtenmoeheid vooralsnog geen enkel spoor. Al zijn de billetjes inmiddels al wel een beetje murw van het vele verzitten. De weg klimt enigszins terughoudend omhoog naar Kniebis, een klein plaatsje dat in de winter wordt overlopen door langlaufers. Met de KTM en Triumph trekken we liever onze eigen loipen, langs de Schwarzwalder jachtgronden en verschillende bekende mineraalwater fabrikanten om precies te zijn.Normaliter zou het al lang tijd zijn geweest voor een pauze, maar we trekken toch nog maar even door. Een groepje toerrijders verspert ons echter de weg. De boemelende colonne heeft zich unaniem gestoken in prachtige lichtgevende hesjes en de afzonderlijke motoren doen derhalve prima dienst al pylonen. Klik, klik: 953. De bochtenteller heeft het er tussen Freudenstadt en Schapbach maar druk mee, wij komen ondertussen echter wel steeds dichter bij ons doel. Tijd voor een kleine eindspurt. Dom idee, op bocht 983 verkijk ik me volkomen en verpruts de ideale lijn als Bonny St. Clair de Nationale IQ test. Het achterwiel glipt weg en ik zie de vangrail al op me af komen. Nog maar net op tijd vindt de band weer houvast en met meer geluk dan wijsheid is het naderende malheur afgewend. Maar niet meer doen, die eindspurtjes.Het resterende aandeel bochten tot een ronde duizend rollen ontspannen onder de Street Triple en SMR door. Dan pas is het tijd voor een welverdiende stop. Duizend bochten in slechts zeven uur: missie geslaagd! Tevreden gaat er een kannetje koud mineraalwater de man doorheen, evenals een paar broodjes warm vlees. Last van een overdosis? Niet echt, dus nu staat onomstotelijk vast dat je van bochten nooit genoeg kunt hebben. Of toch? Er resten immers nog enkele uren daglicht. Bovendien ontdekken we op de kaart het Europa Park in Rust: Duitslands grootste attractiepark en thuisbasis van Blue Fire, een achtbaan die je van nul naar 100 km/uur torpedeert in 2,5 seconden. En met bochten, dus die mag eigenlijk niet in onze Schwarzwald Xtreme Tour ontbreken.Het wachten in de rij met een leren racepak en strakke textiel combi mag dan geen pretje zijn, het vooruitzicht van wat komen gaat maakt een hoop goed. Meer dan zeventig meter hoog torent de megacoaster boven het landschap uit, topsnelheid 130 km/uur en maximaal 4 G door kurkentrekkers en loopings. Zo’n ding in je eigen achtertuin, dat is toch een kindsdroom.Na drie ritjes Blue Fire is het enthousiasme desalniettemin redelijk getemperd, de droom aan diggelen en de drang naar hellingshoeken tot nul gereduceerd. Komt omdat de maag een beetje tegenspartelt, de zojuist verorberde broodjes willen graag terug naar de frisse buitenlucht. Op de parkeerplaats vlei ik me languit in het gras met naast me wat flesjes water om het toegetakelde darmenstelsel weer enigszins tot rust te manen. Onderwijl nadenkend over de terugweg naar huis.“Nog bochten meneer?” “Nee dank je, ik heb al gehad.” Een paar ontnuchterende uurtjes autosnelweg volgen. En dan? Dan volgt de afslag: aanremmen, verzitten, insturen en plat met de hele rambam. Eindelijk weer een lekkere bocht!________________________________________[INFOKASTEN]SCHWARZWALD / ZWARTE WOUDLigging: Deelstaat Baden-Württemburg (Zuid-West Duitsland)Afstand vanaf Utrecht: +/- 555 km (Baden-Baden)Belangrijkste plaatsen: Karlsruhe, Pforzheim, Baden-Baden en Stuttgart (noorden), Offenburg, Gengenbach, Schramberg en Rottweil (midden), Bonndorf, Freiburg, Schönau en Zell am Wiesental (zuiden) Hoofdstad: Stuttgart (deelstaat Baden-Württemburg)Oppervlakte: +/- 12.000 km² (twee keer zo groot als Gelderland)Inwonertal: 11 miljoen (Baden-Württemburg)Hoogste punt: Feldberg, 1.493 meterToeristische trekpleisters: Triberger Wasserfälle (Duitslands hoogste watervallen), de Titisee, Schwarwaldhochstrasse, attractiepark Europa Park, vele kuuroorden en ontelbare burchten en kastelenTaal: Duits (Schwäbisch dialect)Schrift: LatijnsMunteenheid: Euro (€)Tijdsverschil: niet Klimaat: Het Zwarte Woud is een middelgebergte en kent door zijn beschutte ligging een gematigd klimaat en milde temperaturen. Het behoort zelfs tot de warmste streken van Duitsland en de gemiddelde dagtemperatuur in juli en augustus is een aangename 23 graden. Door de relatief hoge ligging regent het er gemiddeld wel wat meer dan elders in Duitsland. Landschap: Geologisch gezien is het Zwarte Woud nauw verwant aan de Vogezen, die zich precies westelijk van het Zwarte Woud op Frans grondgebied bevindt. Het bergmassief heeft een granieten kern met een zandsteen toplaag en de begroeiing bestaat voornamelijk naaldbomen en varens.Beste tijd: Omdat het in de bergen in het voor- en najaar nog best fris kan zijn is de beste tijd mei tot en met september. Wetenswaardigheden: In het Zwarte Woud zijn tal van kuuroorden en thermaal baden. Ook culinair heeft het Zwarte Woud aardig wat te bieden, het gebied is bekend van de Schwarzwalder Schinken en uiteraard de Schwarzwalder Kirschtorte. Daarnaast is het ook een bekend wijngebeid.Contact: www.zwartewoud.info________________________________________[STREAMER]WANNEER RESULTEERT EEN ZICH AANDIENENDE SLINGER NIET IN VREUGDE, MAAR IN EEN HARTGRONDIGE VLOEK ONDER DE HELM. KAN DAT ÜBERHAUPT?MATHEMATISCH GEZIEN IS EEN BOCHT EEN TWEEDIMENSIONAAL OBJECT MET EEN KROMMING, MAAR DAT HELPT ONS GEEN STEEK VERDERDE MAAG SPARTELT EEN BEETJE TEGEN EN DE ZOJUIST VERORBERDE BROODJES VLEES WILLEN GRAAG TERUG NAAR DE