Interview Suzuki RG500-verzamelaar John Zeulevoet
Geld heeft hij niet, maar spullen… Het klopt. John Zeulevoet heeft magnifieke spullen in zijn sleutelruimte staan. De Suzuki waarmee Jack Middelburg de Grand Prix van Groot-Brittannië won in 1981 en de RGB Boet van Dulmen uit 1984, zijn de topstukken in een bijzondere collectie. De machines zijn van 4 tot en met 6 juli ‘live’ te zien tijdens de Bikers’ Classics in Francorchamps. “Het is toch een stukje racehistorie.”
Vijfentwintig vierkante meter. Veel meer zal het echt niet zijn. Maar meer heeft John Zeulevoet ook niet nodig om zich helemaal gelukkig te voelen. “Soms zit ik hier in mijn stoeltje, bekijk ik de fietsen nog eens en zet ik een videootje op. Dan kan ik genieten”, zegt de 53-jarige Suzuki-liefhebber. Aan de wanden hangen posters en foto’s, veel van Jack Middelburg. Gedateerde maar goed geconserveerde teamjacks van Heron Suzuki op hangertjes. Een originele Bieffe-helm van Middelburg. En verder: van alles en nog wat. Als het maar met Suzuki-racers te maken heeft. Een voorspatbordje van Wil Hartogs Heron/Suzuki uit 1978. Wielen op de grond, 16 inch en 18 inch. ‘Rob Punt RGB’ is op een van de tientallen kartonnen doos gekrabbeld. ‘Tandwielen RG500’. ‘Carburateurs Boet’. ‘Carburateurs Sheene en Hartog’. Kratten met cilinders en cilinderkoppen, een zeer zeldzame Suzuki XR45-voorvork, oorspronkelijk van de 1982-machine van Middelburg. Uitlaten. Op de werkbank staat een Suzuki RGB-powerpack naast een Yamaha TZ350-blok.
Op de schappen liggen twee tanks, één ernstig ingedeukt. “Herken je ‘m”, vraagt Zeulevoet. Het is de tank van de machine van Boet van Dulmen, Tolbert 1984. Van Dulmen was betrokken bij Middelburgs fatale ongeval, hier ligt de tank als een stille getuige op een plank. “Er hangt hier genoeg geschiedenis”, zegt Zeulevoet dan ook. Zoals ook een Suzuki-stroomlijn met Barclay-reclame. “Die kuip moest ik hebben”, zegt Lilian, Zeulevoets vrouw. “Ik koop ook wel eens wat.” “Ik heb een vrouw die gelukkig net zo gek is als ik. We verzamelen al ruim 25 jaar”, vult Zeulevoet aan. Vol is het hier nooit. “Ik kom altijd wat tegen als ik geen geld op zak heb.”
Van zijn vader ‘moest’ hij voetballen en brommers waren uit den boze, maar van 1980 tot en met 1986 racete Zeulevoet toch echt, ook met Suzuki RG’s, dé productieracer uit die tijd. “Daarna ben ik aan kinderen begonnen. Die heb je sneller dan een RG”, grinnikt Zeulevoet. Zijn complete verzameling motoren is echter inmiddels wat talrijker dan de schare kinderen, dat wel. De machines die hier staan, heeft hij niet maar zo. Aan Van Dulmen en Middelburg heeft hij persoonlijke race-herinneringen. “In Heeswijk dacht John dat ie hard ging”, geeft Lilian een voorzetje. Zeulevoet herinnert zich het voorval als de dag van gisteren. “Ik haalde een langzamere jongen in en in één keer komt Boet me binnendoor voorbij. Ik dacht dat het niet kon en hij raakte me ook nog. Hij keek ook meteen achterom. Dat vond ik wel top.” Met Middelburg dolde hij ooit voor de trainingen op Zandvoort. “’Ik kom zo wel achter je aan’, zei ik zo tegen ‘m. We gingen de baan op en bij het Scheivlak kwam ie me buitenom voorbij. Na de training zag ie me. ‘Waar was je nou’.” Zeulevoet heeft een zwak voor Middelburg. “Zijn zoon is zelfs naar hem vernoemd”, zegt Lilian.
Voor ‘De Grote Drie’, Wil Hartog, Boet van Dulmen en Jack Middelburg, heeft Zeulevoet nog altijd een diepe bewondering. “Ik was niet jaloers, maar ik benijdde die mannen wel. Wil omdat hij zo goed kon praten, Boet vanwege zijn rust en Jack…” Zeulevoet balt zijn vuist. “Om zijn vechtlust.”
Nooit is hij bewust op zoek, maar altijd staan de voelers op scherp bij Zeulevoet. En toch stuit hij vaak vooral bij toeval op onvermoede parels. Het verhaal van de Suzuki’s van Middelburg en Van Dulmen is niet anders. “Die RGB van Boet uit 1984 kwam ik toevallig op het spoor. De mensen bij wie de motor stond, wisten niet dat hij van Boet was geweest”, vertelt Zeulevoet. “Ik wel. Er stond BvD op een cilinder. Toch een stukje Nederlandse geschiedenis.” Van Dulmen werd met de machine dat jaar achtste in het wereldkampioenschap. Het was Van Dulmens laatste seizoen op een Suzuki. Een speciaal frame van Nico Bakker maakte de machine exclusief. “En dat Bakker-frame herkende ik natuurlijk wel”, zegt Zeulevoet over het moment dat hij oog in oog met de racer stond. “Het frame was twaalf kilo lichter. Met dat frame reed hij destijds rondjes om me heen…”
De koop is echter geen kwestie van simpel handjeklap. “Ik heb Lil gebeld en gezegd dat ik een Suzuki van Boet kon kopen. En of ze me het geld wilde lenen”, lacht Zeulevoet. Lilian zette het financiële licht op groen en was bij thuiskomst benieuwd naar de Van Dulmen-RGB. “Ik zag alleen maar negen kratten met onderdelen staan. En een frame, wielen en een achterbrug”, zegt Lilian. “Ik dacht dat hij een complete racer had gekocht. Ik wás me toch bóós!”
Tijd om af te koelen krijgt Lilian genoeg, want John is ‘een paar jaar aan het rommelen’ om de motor weer in originele staat te brengen. “Dat had ook met het financiële plaatje te maken”, verduidelijkt Zeulevoet. “Maar ik had ook geen haast. Het was wel heel wat werk. Maar ik heb alles zelf gedaan. Trots? Tuurlijk was ik trots.”
De machine krijgt tijdens de herstelwerkzaamheden een prominente plaats. “Op de eettafel in de kamer”, zegt Lilian. “Deze ruimte hadden we nog niet. En sleutelen op de grond kon natuurlijk niet.”
Na de afgeronde restauratie van de Van Dulmen-Suzuki in 1998 staat Zeulevoet niet direct in de startblokken om aan een nieuw project te beginnen. Totdat twee jaar later tijdens een bezoek aan zijn schoonmoeder zijn oog op een kleine advertentie in de zaterdagkrant van de Telegraaf valt: ‘Suzuki RG’s te koop’. Omdat een van de aangeboden machines had toebehoord aan Rob Punt besluit Zeulevoet toch maar eens te bellen. Hij is welkom, krijgt hij te horen. De Punt-Suzuki is deels ontleed, maar toch nog in redelijke staat. Strik erom heen en meenemen. Maar Zeulevoet raakt geïntrigeerd door een frame met er om heen ‘een rommeltje’ aan onderdelen in de hoek van de loods. De spullen worden bedekt door een laag meel van de silo die ook in de loods staat. Als hij wat meel van de ontmantelde machine blaast, begint Zeulevoets hard sneller te kloppen en het zweet breekt hem uit. Hij wrijft over de kuipdelen. “Er was ooit over heen gespoten, maar je zag de oude stickerafdrukken nog zitten. Saromé…. Ergon… Ik dacht ‘dat kán toch niet’. Die spanning… En toen zag ik dat flip up-ruitje en ook dat speciale kontje dat Jos Schurgers had gemaakt. Mensen zeggen ‘het bestaat niet dat je zo’n motor zo vindt’, maar je ziet het. Ik heb géén neppers.” Daar in die loods in Nederland beseft Zeulevoet dat hij in actie moet komen. Als een soort tweede natuur. Hij is ‘voor 98 procent zeker’ dat hij de machine van Jack Middelburg verdwaald en vergeten daar in de loods heeft zien staan, de machine waarmee ‘Jumping Jack’ in Silverstone in 1981 wereldkampioen Kenny Roberts op de fabrieks-Yamaha in een rechtstreeks duel versloeg. Maar Zeulevoet wil absolute zekerheid over de machine die ooit rondzwierf in Engeland. Hij zoekt onder meer contact met Middelburgs voormalige monteurs Albert Siegers. Daarnaast zoekt hij alle fotomateriaal bij elkaar wat hij maar kan vinden. Siegers vertelt hem dat hij destijds zelf speciale aluminium ‘squeeze’-verbrandingskamers had gemaakt voor Middelburg. “De beslissing om de motor te kopen, daar zijn toch wel weken en meerdere bezoekjes over heen gegaan. En ik moest geld lenen… Toen ik naar huis reed met de motor in de bus voelde ik me een prins. Ik had een stukje historie gevonden. Ik kan die beelden van toen zo weer voor mijn geest halen. Ik zit vast in de geschiedenis. Mijn tante zegt dat ik vooruit moet kijken. Maar ik kan het niet….” Nee, die overwinning van Middelburg – de laatste van een coureur op een 500 cc-productieracer – maakte hij niet mee. “Nee…. Geen geld.” Thuis komt de definitieve bevestiging dat het goed zit: in een cilinder staat JM getikt en in een wiel staat Jack geschreven – en de cilinderkoppen bevatten inderdaad de ‘squeeze’-verbrandingskamers die Siegers’ handtekening dragen. Zeulevoet haalt opgelucht adem.
Liefst acht jaar vergt de restauratie van ‘de schroothoop’, zoals Zeulevoet het zelf noemt. “Ik ben nogal van de details, hè.” Hij wijst op een klein stickertje van de Raalte-races uit 1981 onder het ruitje. “Dat heb ik na laten maken.” Nooit heeft iemand met de racer gereden na de wonderbaarlijke wederopstanding. “Zelf ben ik nog eens op die Punt-Suzuki gestapt, maar dat leverde me meteen grote gaten in m’n elleboog en een scheur in m’n schedel op”, zegt hij wat nonchalant. “Dat wilde ik niet meer. We hebben bewust besloten: er wordt nooit meer mee gereden. Ook uit respect. Het ligt te gevoelig. Ik wil ‘m laten zoals hij was.” Af en toe start hij de machine op evenementen. “Mensen komen er als mieren op af”, weet Lilian. Om het plaatje compleet te maken; Zeulevoet koestert het officiële werkplaatshandboek dat in 1981 aan Middelburg werd overhandigd. Een mooiere racer dan de Suzuki RG MK6 uit 1981 is er niet, volgens Zeulevoet. “Het zijn ook de kleuren van die fiets van Jack, hè.”
Naast de Suzuki’s van Middelburg en Van Dulmen staat ook nog een RG MK2 uit 1977 ‘met heel wat onderdelen die Hartog heeft gebruikt’. Even verderop wacht de originele TR750 van Marcel Ankoné op een metamorfose. En dan is het eigenlijk wel mooi zo, vinden John en Lilian. Hoewel… “Ik zou heel graag dé Barclay-RGB van Boet willen hebben. De echte, geen replica”, zegt Lilian. “Dat kán niet”, meent John. “Je ziet het toch”, wijst Lilian naar de machines die in de sleutelruimte staan. Hij knikt en haalt zijn schouders op. “Je moet er net tegenop huppelen.”
Kan Zeulevoet zich voorstellen dat hij ooit afscheid neemt van de unieke Middelburg-machine? Of van de Van Dulmen-RGB? “Als ik er aan denk, draait m’n maag om”, zegt hij. Lilian weet beter. “Onmogelijk. John doet nog geen schroefje weg.”
BILAND NAAR BIKERS’ CLASSICS
Eén van de thema’s van de Bikers’ Classics van 4 tot en met 6 juli op Spa-Francorchamps is ’40 jaar Suzuki RG’, als een ode aan de succesvolle productieracer die de Japanse fabrikant in 1974 uitbracht. De Britse verzamelaar Steve Wheatman brengt vijftien bijzondere Suzuki’s mee, waaronder de XR14 waarmee Barry Sheene in 1975 in Assen Suzuki’s eerste 500 cc-overwinning behaalde, en een ex-Schwantz-RGV voor thuisrijder Didier de Radiguès. De Yamaha-coryfeeën Steve Baker en Christian Sarron zijn eveneens van de partij om samen met onder meer de Suzuki-rijders Steve Parrish, Mick Grant, Tepi Länsivuori en Wil Hartog de baan op te gaan. Heel trots is de organisatie op de komst van zijspanlegende Rolf Biland en zijn passagier Kurt Waltisperg. De Zwitsers voeren met hun Swissauto een imposante lijst oud-wereldkampioenen aan waartoe ook Steve Webster, Alain Michel, Steve Abbott, Rolf Steinhausen en Werner Schwärzel behoren. Daarnaast staan er meerdere wedstrijden op het programma, zoals de International Classic Grand Prix en (op zaterdagavond) de sterk bezette 4 Hours of Spa Classic. Op zaterdag en zondag zijn er handtekeningensessies en interviews, terwijl op de ruilbeurs veel speciale onderdelen te vinden zijn. Op vrijdag betaal je 15 euro voor een kaartje, op zaterdag kost een ticket 25 euro en op zondag 20 euro. Een voordelige weekendpas kost slechts 40 euro. Ter ere van ’40 jaar Suzuki RG’ kunnen Suzuki-eigenaren voor 25 euro (in plaats van 40 euro) een heel weekend door de paddock struinen, terwijl hun motoren op een speciale parkeerplaats staan gestald. Op zaterdagavond kunnen zij samen met alle Bikers’ Classics-deelnemers meedoen aan de speciale parade over het oude 14 kilometer lange circuit. Kijk voor meer info op https://www.bikersclassics.be
