Vergelijkingstest vijf budgetbanden

Ze hebben namen als Nankang, Shinko en Mitas. Ze komen uit Taiwan, Zuid-Korea en Slovenië. En ze willen meedoen op de markt voor de prestigieuze 180/55-radiaalbanden voor zware motoren. Budgetbanden, zo luidt het credo aan de stamtafel, die zijn alleen maar goedkoop. Onze test zal antwoord geven op de vraag: Hebben de vijf exoten daadwerkelijk…

Budgetbanden, naamloze banden of exoten. Wat voor label je er ook aan wilt hangen, in dit derde en laatste deel van onze bandentests draait het in de eerste plaats om geld. Geld besparen, maar ook over geld verdienen. En daarnaast een beetje over globalisering, groei, nieuwe markten…
Hoeveel goedkoper zijn de banden in deze test? Aangezien bandenprijzen voor één en hetzelfde merk & type enorm uiteenlopen, is dat niet exact te zeggen. Grofweg kun je stellen dat een set van de actuele topbanden, bijvoorbeeld de Michelin Pilot Road 4 die de toerbandentest won, in de maten 120/70 en 180/55 ZR17 ook via internet op 250 à 275 euro komt. De goedkoopste set uit de huidige test heb je echter al voor circa 137 euro (de Nankang Roadiac is de goedkoopste die we konden vinden), het Mitas rubber ligt daarentegen voor rond de 180 euro in de winkel en de Maxxis komt op ruim 190 euro. Op het moment van schrijven in Nederlandse webwinkels, althans.
Laten we eerst eens kijken naar de markt voor motorbanden hier in West-Europa. Hier is de zogenaamde vervangingsmarkt, dus het schoeisel dat na de originele banden om de wielen wordt gelegd, bijna geheel verdeeld tussen de zes bekende topmerken Bridgestone, Continental, Dunlop, Metzeler, Michelin en Pirelli. Andere fabrikanten hebben bijna niets te betekenen. In de laatste tien jaar zijn met name twee segmenten duidelijk gegroeid: de sportbanden en de (sport-)toerbanden in het radiaalsegment, waarbij de sportband nog steeds de grootste markt vormt (26% tegenover 22%). Samen vertegenwoordigen ze dus bijna de helft van de totale Europese motorbandenverkopen. Sport-toerbanden in diagonale (bias belted) uitvoering voor oudere en/of lichtere motoren liggen met afstand op de derde plaats, samen met offroad-banden (15%), dan pas gevolgd door de radiale allroadbanden voor onder meer de BMW GS, KTM Adventure en Triumph Tiger (6%). Op de zesde plaats vinden we diagonaalbanden voor customs (5%).

De meeste muziek zit voor de fabrikanten dus duidelijk in de radiale toer- en sportbanden. Wie zich hierin wil mengen, moet ze bovendien leveren in de meest gevraagde maten: 120/70ZR17 en 180/55ZR17. Deze maten alleen vertegenwoordigen al meer dan 30 procent van het totaal. Dat is dus de koek waar de vijf fabrikanten in deze test ook een stuk van willen. Wie zitten hier eigenlijk precies achter?
Deze informatie is zelfs voor insiders in de branche voor een deel lastig te achterhalen. Zoals bijvoorbeeld wie of wat er schuil gaat achter het merk Full Bore USA. De banden zijn verkrijgbaar via de grote online-bandenwinkelketen Delticom (in Nederland vertegenwoordigd door motorbandenmarkt.nl). Bij navraag krijgen we te horen dat het merk eigendom is van de bandengroothandel ‘Motoman’ uit Amerika. In 2008 werd een sportieve radiaalband (de M-1 uit onze test) op de Amerikaanse markt geïntroduceerd, later volgden banden voor choppers, cruisers en toermotoren. Maar wie is er verantwoordelijk voor de ontwikkeling en productie? Men hult zich in nevelen en zegt dat de banden mede zijn ontwikkeld door Japanse ingenieurs. Op de zijkant van onze testbanden staat echter vermeld dat ze zijn gemaakt in Zuid-Korea. Verdere navraag brengt aan het licht wat we al vermoedden: de Full Bore-banden komen bij Shinko vandaan, één van de andere merken uit deze test. De banden zijn dan ook overwegend gebaseerd op de kennis van deze Zuid-Koreaanse bandenfabrikant. Maar wie of wat is Shinko?
Bij onze inkoopronde hebben we van deze fabrikant een bijzonder oude vis in ons net gevonden. De band van het type F/R009RR heeft weliswaar een recente productiedatum in 2013, maar in de basis is deze radiaalband zo’n twintig jaar oud. Daarin ligt ook de verklaring van de ‘ontwikkeling door Japanse ingenieurs’, waar ook Shinko zelf mee schermt. In 1994 heeft Shinko namelijk de productie van de Japanse Yokohama-motorbanden inclusief de technologie en machines plus gereedschappen overgenomen. Bij veel Shinko’s stond dus oorspronkelijk Yokohama op de zijkant.
Het merk Shinko zelf, dat in 1946 in Japan begon met de productie van fietsbanden, behoort tegenwoordig tot de Zuid-Koreaanse Shin Hung-groep, die sinds 1979 motorbanden produceert. In de bandenbranche heeft Shinko een goede naam verworven op het gebied van diagonaalbanden, deze producren ze dan ook onder meer in opdracht van gerenommeerde merken. Zo komt bijvoorbeeld een deel van de vermaarde Continental TKC80-banden uit de Shinko-fabriek in Zuid-Korea.

Bij de andere twee Aziatische deelnemers in deze test ligt het heel anders. Achter Maxxis zit CST, hetgeen staat voor ‘Cheng Shin Taiwan’, dat sinds 1967 bestaat. Maxxis is in de eerste plaats de naam waarmee men in Europa en Amerika een betere uitstraling voor ogen heeft. Op de wereldmarkt is CST/Maxxis niet geheel onbelangrijk. In 2012 behaalde de groep naar verluidt met een omzet van 3,4 miljard euro de negende plaats in de lijst van grootste bedrijven in de bandenbranche. Het meeste geld wordt echter verdiend met auto- en aanhangerbanden, motorbanden vormen slechts een fractie van de omzet. Dat men hier minder belang aan hecht, bewijst ook onze testband. De Supermaxx is technisch gezien meer dan tien jaar oud.
Bij de andere Taiwanese band in deze test zijn de kaarten wéér heel anders geschud. Het in Taipei gevestigde Nankang presenteerde in 2010 de Roadiac, hun eerste echte motorband. Bij Nankang met haar 2.700 werknemers worden hoofdzakelijk autobanden gemaakt, zo’n dertien miljoen per jaar. Met onder andere een heuse dual-compound-constructie van het loopvlak zet Nankang redelijk moderne technologie in om naam te maken in de motorwereld.
Mitas uit Slovenië heeft dat al gedaan. Vooral de speedwaywereld kent het merk al tientallen jaren. Het behoort tot de Tsjechische CSG-groep, die het merendeel van hun omzet (in 2011 ruim 430 miljoen euro) maakt met tractorbanden. In 2012 heeft CSG de Sloveense fabrikant Savatech overgenomen en de daar begonnen ontwikkeling van radiaalbanden wordt nu voortgezet onder de merknaam Mitas. Met een eerste succes, zoals uit onze test blijkt!