Tuareg Rally
Er leeft nog steeds een misverstand dat je bijna miljonair moet zijn om aan een rally mee te doen. Niets is echter minder waar. Natuurlijk kost een rally als ‘Le Dakar’ het nodige, maar er zijn genoeg goedkopere alternatieven; rally’s waarvoor je geen drie weken vrij hoeft te nemen en die financieel te behappen zijn. De Tuareg Rally is daar één van. Wij sloten aan bij het serviceteam van Memo Tours om van dichtbij mee te maken wat er allemaal bij zo’n rally komt kijken..
Onlangs bestond Memo (Migchelbrink Evenementen Motor Onderneming) twintig jaar. Bennie en Monique Migchelbrink vormen samen de spil van dit bedrijf, dat klein is begonnen, maar ondertussen met hun ervaren medewerkers een gerenommeerde naam is in de rallyservice. Uitgerekend deze Touareg Rally was jaren geleden de eerste rally waarbij Memo het vervoer van de motoren regelde en de service aan mens en machine verzorgde. En daar bleef het niet bij: ook de Dakar, Abu Dhabi, Hellas, Serres en Libië Rally staan al een aantal jaren op het programma van Memo, waarbij ze de deelnemers veel zorgen en werk uit handen nemen.
Een week voordat de Touareg Rally (ditmaal in Tunesië) van start gaat, leveren we de motor voor transport in naar Tunesië. Memo vervoert vanuit Ulft in de Achterhoek de, in dit geval, vijftien motoren in een speciaal daarvoor uitgeruste gesloten aanhangwagen. Door middel van een takelsysteem met twee lieren worden de motoren tweehoog geladen en is er zelfs nog plaats voor een eveneens deelnemende rallyauto. De aanhangwagen wordt achter de zware Ginaf-truck van Memo gekoppeld. Deze servicetruck is niet alleen als mobiele werkplaats ingericht, maar biedt ook plaats voor de rallykisten van alle deelnemers, plus onderdelen, uitrusting en de nodige proviand.
Zelf vliegen we met iedereen die zich bij Memo Tours heeft aangesloten relaxed naar Tunesië en nemen we intrek in het hotel in Douz, een toeristische trekpleister aan de rand van de woestijn. Het plaatselijke Sahara-hotel is één week lang het episch centrum van deze rally. Verleden jaar verruilde de Tuareg het idyllische Marokko voor de poederachtige duinen van Tunesië; voor de afwisseling keert het hele circus volgend jaar weer terug naar Marokko. De organisatie van deze rally is Duits, dus pünktlich: alles is inderdaad tot in de puntjes geregeld.
Vroeg in de ochtend van de volgende dag arriveert Bennie met de vrachtwagen en aanhanger bij het hotel. Hij is vanaf het Italiaanse Genua in een etmaal naar Tunis gevaren en vandaar naar Douz gereden. Na het uitladen wordt de dag verder besteed aan de zogeheten scrutineering. Dit behelst de inschrijving, het voorbereiden van het roadbook, het aanbrengen van de nodige stickers, het laden van de waypoints in de GPS, het prepareren en keuren van de motoren en het bestuderen van het roadbook. Dat laatste doet ieder op zijn eigen manier. Bijna iedereen werkt met kleuren om de route makkelijker leesbaar te maken. Ondertussen zorgt Monique voor de inwendige mens en sluit Bennie de biertap aan. In het begin van de avond is er een gemeenschappelijke briefing waarin alle bijzonderheden van de rally in het algemeen en die van de komende dag in het bijzonder doorgenomen worden.
Dag 1 van de rally kenmerkt zich door een heuse Le Mans start bij de plaatselijke Arena, vanwaar je meteen voor een aantal ronden met een totale afstand van 130 km de duinen inrijdt. Er wordt in verschillende klasse’s gereden, waaronder niet alleen profi’s en amateurs in zowel de motor- als autoklasse, maar ook quads, buggy’s en trucks. Meteen valt het grote verschil tussen de rijders op. Niet alleen tussen de profs en de amateurs, maar zelfs tussen de profs onderling. Sommige worden maar liefst een complete ronde gelapt. Het zand is hier zo zacht als bakpoeder en iedereen die zegt dat hij niet een keer gevallen of gestrand is in het mulle zand, die liegt! Zelfs Dakar-diehards als Rob van Pelt beamen die avond dat het rijden in Tunesië erg lastig is omdat je hier moeilijk aan de ondergrond kunt zien hoe zacht deze is. Niet aan de kleur en ook niet aan de golfjes op het zand. Gewoon onvoorspelbaar dus. Het neemt niet weg dat maar liefst zes Memo-rijders die dag hoog eindigen in de ranglijst.
Op dag 2 verhuist het bivak van Douz naar Gafsa. Voor de deelnemers betekent dit een etappe van 310 km, waarvan maar liefst 95% offroad is. Voor de profs staat de Scuba Pass, een lastige steenpiste, op de rol, de anderen nemen de iets makkelijker Bonanzapass. Vervolgens komen we door de Chott Fejaj, een droog gevallen zoutmeer, vlak voor de spectaculaire Halfaya tafelbergen. Omdat een dergelijke afstand natuurlijk niet met één tank benzine te overbruggen is, staan de verschillende serviceteams onderweg klaar om even bij te tanken. Op een litertje meer of minder hoeven we hier te letten, de brandstof kost omgerekend slechts 75 eurocent per liter.
Gafsa is een middelgrote stad en het bivak heeft zijn intrek genomen in het prestigieuze hotel Gafsa Palace. De deelnemers hebben kunnen kiezen voor een luxe hotelkamer of voor het – kostenbesparende en rallygebruikelijke – overnachten in een tentje. Meteen na binnenkomst wordt er weer driftig aan de motoren gesleuteld. De monteurs van Memo gaan eerst aan de slag met de twee huur-rallymotoren van het bedrijf. Deze Husabergs zijn verhuurt aan twee deelnemers uit Japanners. Voor hen was het goedkoper om een rallymotor bij Memo Tours te huren dan om hun eigen motor naar Tunesië te transporteren. Nadat Bennie de dag met deze Japanners doorgenomen heeft, geeft hij de nodige aanwijzingen en adviezen aan de monteurs. Maar ook de andere deelnemers worden niet vergeten bij het servicen van hun motoren. Wat opvalt, is dat het hele bivak al snel één grote familie wordt. Men leent gereedschap en onderdelen aan elkaar uit en na gedane arbeid is er tijd om even gezellig bij te praten.
Wij blijven slechts één nacht in Gafsa en de route voert dan verder naar Nefta. Dit wordt de kortste dag wat afstand betreft, maar is daarom niet minder spectaculair. De start is in het droge meer Shat al Gtar. Door de vlakke ondergrond kan het eerste deel van de route zeer snel afgelegd worden. Vervolgens wordt de zuidelijke kant van de Chott el Rharsa bereden, een echte offroad-speeltuin. Zo zijn we al vroeg in de middag in Nefta, waar Monique al weer bezig met het avondeten. Toch wel apart om midden in Tunesië een lekker karbonaadje met gebakken aardappels en groente voorgeschoteld te krijgen! Memo zorgt geweldig goed voor hun rijders, dat is wel duidelijk. Nefta is onder andere bekend van het futuristische dorp waar de held van de toekomst in de film Star Wars is geboren. Tatooine en Luke Skywalker’s huis liggen dan ook op een steenworp afstand van de start van dag 4. De deelnemers rijden meteen de Star Wars duinen in voor enkele ronden via Palm Oasis en de hoge duinen van de Dunes de Sable. Net als voorgaande dagen dient er niet alleen afgestempeld te worden bij de verschillende checkpoints, maar ook de geheime CP’s mogen niet gemist worden. Dat kost namelijk zomaar een paar uur straftijd. In deze etappe wordt het kaf van het koren gescheiden en zo koersen vader en zoon Rob en Mark Smits, die overigens geen deel uitmaken van het Memo verzorgingsteam, al aardig af op de eindoverwinning. Wat zijn die mannen aan elkaar gewaagd.
Leuk om te zien is dat de sluwe Dakar-vos Rob van Pelt, in deze Tuareg Rally de 20-jarige Jasper Riezebos in zijn kielzog op sleeptouw neemt. Jasper is een opkomend talent en heeft zich de Dakar rally 2015 ten doel gesteld. In de rallywereld wordt Tunesië en deze Tuareg Rally ook wel de kraamkamer van de Dakar genoemd. Zo ging Memo Tours in 2003 met onder andere Marcel Pronk, Gerard List, Richard de Groot en Pascal de Baar naar dit land: mannen die later allemaal meerdere keren ‘Le Dakar’ gereden hebben.
Die avond blikken we met een vers getapt pilsje onder de Memo-tent even terug met Bennie naar het begin van zijn bedrijf. Migchelbrink deed zelf aan motocross en endurorijden, toen hij in 1994 Memo Tours oprichte: ”Naast mijn werkzaamheden als beroepschauffeur, organiseerde ik in de weekenden offroad-trips in de Achterhoek en in de Belgische Ardennen. Maar liefst 20 tot 30 weekenden per jaar was ik hiermee bezig. Daarnaast organiseerde ik tien jaar achtereen een zogeheten 10-uurs-cross, een soort crosscountry, in Frankrijk. Aan belangstelling geen gebrek, op het laatst hadden we daar meer dan 180 deelnemers. Het nam echter allemaal zoveel tijd in beslag dat ik besloot om ontslag te nemen als chauffeur en mij geheel op Memo Tours te richten. Mijn vrouw Monique verzorgt daarbij de administratie van de inschrijvers en alles wat daarbij komt kijken. Daarna volgden endurocursussen en het organiseren van een Nederlandse camping tijdens de zesdaagses. Bij grotere afstanden vanaf Nederland zorgde ik daarbij ook voor het vervoer van de motoren. Zo organiseerde ik al trips in Polen, Hongarije, Roemenië en Tunesië. In 2004 volgde ik met twaalf rijders de Dakar Rally naar de Senegalese hoofdstad. De trips werden steeds professioneler en ook groter qua omvang, dus in 2008 besloot ik een Ginaf servicewagen aan te schaffen. Deze bouwde ik om naar mijn eigen wensen, maar juist dat jaar werd de Dakar om veiligheidsredenen afgelast. Maar vanaf 2009 zijn we elk jaar bij de zware Dakar rally in Zuid-Amerika en sindsdien hebben we menig rijder met succes naar de finish begeleid. Na een motorongeval in 2012 heb ik een punt gezet achter mijn eigen motorcarrière; nu richt ik mij dus volledig op de rallyservice en daarvoor verhuur ik ook complete rallymotoren. Naast Nederlanders, heb ik daarvoor ook klanten uit Japan, Nieuw-Zeeland, Australië en Amerika. Voor hen is het vaak voordeliger om een motor te huren dan om hun eigen motor te laten verschepen. Het rallyrijden staat lekker in de belangstelling en elke offroad- en allroad-rijder droomt er toch van om een keertje in de woestijn te rijden. Die mensen begeleiden wij van a tot z en nemen wij alle zorgen uit handen. Ik zie de toekomst dan ook vol vertrouwen tegemoet.”
Voor de Touareg Rally wordt het tijd om weer terug te keren naar Douz. Deze route van 370 km wordt onder zware weersomstandigheden afgelegd, want de wind neemt toe en een heuse zandstorm steekt de kop op. De profs komen over de Silles Pass en door de Vallei der 100 bochten. Maar de organisatie heeft alles onder controle en zo komt iedereen weer veilig in het bivak van Douz aan. Er zijn nu nog twee etappes te gaan. Zo gaat dag 6 van Douz naar Matmata en weer terug naar Douz. We komen over de gele duinen aan de oostzijde van Erg Kodia. Een mix van duinen en zanderige rivierbeddingen. Ook nu blijken vader en zoon Smits oppermachtig en zij voeren ook nog steeds het algemeen klassement aan. De laatste dag is aangebroken: nog 60 kilometer route met – hoe kan het ook anders – duinen, maar ook met een heuse doorwading van een meer. We nemen deze dag ook even de gelegenheid te baat om een bezoek te brengen aan de fameuze ‘La Porte du Desert’, een onoogelijk restaurantje aan de rand van de grote zandbak. Voor de rallyliefhebbers echt een must, want eigenlijk stopt iedere rallyrijder hier wel even. Als je dan ook binnen gaat kijken, krijg je bijna kippenvel van alle foto’s en handtekeningen van alle rallylegendes die hier geweest zijn. Douz wordt namelijk door veel fabrieksteams ook gebruikt als uitvalsbasis om te trainen voor de Dakar Rally en de namen van alle rallytoppers zijn wel op de muren van ‘La Porte du Desert’ terug te vinden!
De Touareg Rally 2014 zit erop en met de showfinish arriveren alle deelnemers in een bonte optocht in het bivak. Daar worden de nodige achterbanden nog even opgestookt. Uiteindelijk wordt Rob Smits de winnaar, met in zijn kielzog vader Mark, die lang op kop lag, maar op de voorlaatste dag versnellingsbakproblemen kreeg. Na de prijsuitreiking wordt het geheel afgesloten met een daverend feest tot in de kleine uurtjes. De rally blijkt subliem georganiseerd en is ideaal voor iedereen die eens wil proeven aan dit werk. De begeleiding van Bennie en Monique Migchelbrink van Memo Tours blijkt daarbij een echte aanrader!
