Eerste Test Honda CTX1300
In de Verenigde Staten bedacht, in Japan gemaakt: met de CTX1300 presenteert Honda een hybride cruiser/toermachine naar Amerikaans voorbeeld. Een flauw gekruid compromis of toch het beste van twee werelden?
De bagger is zwaar trendy. Achter deze opvallende naam, hier ten lande althans, gaat een uit de VS stammende toer-cruiser met geïntegreerde koffers (oorspronkelijk tassen, ofwel ‘bags’ in het Engels, wat de naam verraadt), volle kuip en gekortwiekte ruit schuil. Een machine kortom, die rustig cruisen combineert met een flinke dosis toercapaciteiten.
Hoe Honda het concept benadert, liet het concern al in 2013 zien met de machtige F6B, een afgeleide van de populaire GoldWing. En nu is er deze V4-flaneerder in de vorm van deze CTX1300, die het gat moet dichten tussen het exclusieve zescilinder vlaggenschip en de duidelijk kleinere CTX700 met de twee-in-lijn.
Tijd voor een korte kennismaking, en de omstandigheden kunnen niet beter: het lentezonnetjes weet de omgevingstemperatuur tot een aangename 20° op te krikken, het asfalt is van uitzonderlijk goede kwaliteit en de bochten rijgen zich aaneen door frisgroen bosgebied. Of die laatste zich een beetje acceptabel laten bedwingen op de rijklaar een flinke 338 kilo wegende rode bagger, zal moeten blijken. Op weg dan maar.
Daarbij valt direct op dat de zitpositie niet zozeer gericht is op de coole chopperhouding, maar duidelijk rekening houdt met de ergonomische eisen van de reiziger. De zit is redelijk rechtop, waarbij de hammetjes uitermate comfortabel in het rijkelijk gepolsterde zadel een plaatsje vinden, terwijl het stuur bijna als vanzelf in de handen valt. De positie van de voetsteunen vindt daarbij het ideale compromis tussen cruisen en toeren (hoe verwonderlijk!), wat resulteert in een lekker losse, comfortabele zitpositie. En verheugend, met het zadel zwevend op 735 millimeter boven de grond, zullen op rijders met wat kortere onderdanen prima onderdak vinden op de 1300. Goed voor het zelfvertrouwen!
Wanneer de krukas zelfstandig zijn rondjes draait, vult een heerlijk duister grommende bariton de lucht. Die eerder doet denken aan een klassiek orkest dan aan een hardrock bandje. Uiterst muzikaal is overigens ook de standaard geluidsinstallatie met twee waterdicht speakers.
Eenmaal rollend verwent de aandrijving met werkelijk perfecte manieren. De gasaanname is zijdezacht en direct tegelijkertijd en al vanaf tweeduizend toeren zorgt de V4 voor een ultrasmeuïge voortstuwing. Die bewezen 90° V4 doet al sinds 2002 dienst in de Pan European, maar werd desondanks voor transplantatie in de CTX nog wel even onderhanden genomen. Zo verlaagden de techneuten het topvermogen middels tammere nokkenassen, andere kleppen en stuurtijden, evenals een smallere gasklepdiameter. Resultaat is een op het oog bescheiden topvermogen van 84 pk, waarbij uiteraard wel het koppel in het lage en midden toerenbereik een flinke boost kreeg. Wie zich gezien dit bescheiden ‘middenklasse vermogen’ afvraagt of de standaard tractiecontrole überhaupt zin heeft op een dergelijke machine, kan gerust zijn. Dat is het! Natuurlijk, de nul tot 160 km/uur leg je op andere machines sneller af, maar de maximale 106 newtonmeter koppel al bij 4.500 toeren spreekt in dit opzicht boekdelen. De CTX komt als het moet uiterst vlot van de plaats, alleen serveert de 1300 zijn bullige karakter met de gelatenheid van een hooggeschoolde butler: “Sir, u wilt een hogere snelheid? Geen probleem.” De onopvallende, maar uiterst volle vermogensafgifte past wat dat betreft precies bij het karakter van deze techno-bagger.
Een gevoel dat overigens ook door de rest van de aandrijving wordt onderstreept. De hydraulische koppeling laat zich met weinig kracht perfect doseren en ook de versnellingsbak presenteert zich zoals je van Honda verwacht, uitermate welgemanierd. In tegenstelling tot de CXT700 is de 1300 vooralsnog overigens nog niet met de double clutch transmissie (DCT) leverbaar. Iets waar je gezien het bijzonder elastische karakter van de aandrijving prima zonder kunt trouwens, de twee hoogste versnelling (lees vier en vijf) gebruik je wat dat aangaat het meest.
De grootste verrassing volgt echter wanneer de slingers zich aandienen. In plaats van hard werken in het laaggebergte Spessart, laat de CTX zich met een bijna irriterende vanzelfsprekendheid de hoek om dirigeren. Voor het rode imagokanon is iedere wens een bevel. “U wilt meer hellingshoek, sir? Maar natuurlijk, komt eraan!” Niet alleen gewillig, maar ook verbazend lineair laat de bagger met de in de lengterichting liggende krukas zich in de bocht leggen, waarbij hij onder meer dankzij de relatief lange wielbasis vervolgens heerlijk stabiel op koers blijft. Gelaten stuurwerk, anders kun je niet zeggen. Natuurlijk, in haarspeldbochten eisen de bijna 350 kilo’s en het brede schoeisel een behoorlijk ferme hand, waarna nogal vroeg schrapende voetsteunen tot het matigen van een al te sportief tempo manen. Echter, sportieve kapiteins zullen naar verwachting toch niet snel de brug van deze MS Big Red enteren, daarvoor straalt de machine simpelweg teveel het betere cruisen uit. Rustig tempo over lommerrijke wegen, straat en omgeving opsnuiven, de wind vrij rond de neus, dat werk!
Lichte oneffenheden strijkt de CTX met zijn comfortabele veerkarakter daarbij naadloos strak, flinke oprispingen daarentegen brengen de achter enkel qua veervoorspanning instelbare schokbrekers echter tot aan de grenzen van hun kunnen. De achterzijde veert door een gebrek aan uitgaande demping dan veel te snel uit, wat voor onrust in het rijwielgedeelte zorgt. Het volledig integrale remsysteem met ABS daarentegen laat zich van zijn beste kant zien. In totaal negen remzuigers zorgen onder alle omstandigheden voor meer dan voldoende, goed doseerbare remkracht, ook bij een noodstop.
Onder de streep overtuigt de Japanse toer-cruiser met simpelweg heel veelzijdige rijeigenschappen: sterk, gecultiveerd en anders! Een bagger des huize Honda, en dat smaakt naar meer!
