Mijn Trots – Ilonka Maatman

« Terug naar Mijn Trots
Sommige rijders zijn altijd op zoek naar meer en groter, zo niet Ilonka Maatman. Al acht jaar is ze de trotse eigenaresse van deze KTM 390 Duke. Met 48 paarden in het vooronder geen motrfiets waarmee je de klinkers uit de straat trekt, maar voor Ilonka meer dan genoeg: “Hij is wel pittig voor een A2-fiets.”

“Motorrijden heb ik echt van huis uit meegekregen. Mijn vader reed altijd motor, dus ik zat vroeger al achterop. Ik keek ook altijd naar de MotoGP, was fan van Rossi en wilde daarom ook zelf gaan rijden. Op mijn achttiende ben ik meteen begonnen met het A1-rijbewijs en kocht aansluitend een Suzuki VanVan 125, echt een grappig dingetje. Het is meer soort Honda Monkey, maar dan ietsje groter. Daar heb ik echt heel veel plezier mee gehad. Ik reed er overal mee naartoe, ook naar het buitenland, zelfs Frankrijk en zo. Dat was echt leuk, dan kom je daar bij die heuvelachtige wegen en dan denk je ‘oh, ik kom de bult niet op’, maar uiteindelijk ging dat altijd wel goed. Na twee jaar plezier op de VanVan stapt ik over op het A2-rijbewijs.”

“Toen ik dat rijbewijs had kocht ik een Suzuki GSX500, een beetje zo’n lesmotor. Dat was ook een prima ding, in een keer een stuk meer vermogen voor mijn doen. Maar op die GSX merkt ik wel dat ik een motor wilde met een betere zitpositie. Hoog stuur, lekker rechtop, dat zeg maar. Wat het precies moest worden wist ik nog niet, maar toen ik bij een dealer deze KTM 390 Duke zag staan was ik om. Toen ik er even op ging zitten dacht ik meteen: ‘Dit is hem’. De zithouding was goed en ik vond ‘m ook heel mooi. Dus toen heb ik ‘m nieuw gekocht, zoals ‘ie er nu nog bijstaat. Ik heb er alleen een motormeiden-sticker op geplakt, een navigatiesystem opgezet en normaal heb ik er ook nog originele KTM-koffers bij, meer niet. Er hoeft verder ook niks aan te gebeuren, ik ben er gewoon blij mee zoals ‘ie nu is.”

“Een motor met meer vermogen hoef ik ook niet, 48 pk is voor mij prima. De Duke is ook best pittig voor een A2-fiets, ze hebben er qua vermogen wel het maximale uitgehaald. Ik ben niet zo van de grote motoren. Voornamelijk omdat ik altijd alles zelf deed, en nog steeds doe, en ik wil mezelf gewoon kunnen redden. Bijvoorbeeld met het in de garage zetten van de motor. En als ik in het buitenland boven op een berg sta, moet ik ‘m ook zelf kunnen keren. Wanneer je maar rijdt gaat het allemaal prima met zo’n zware motor, maar om hem te hanteren vind ik het niet fijn. Op een kleine motor voel ik me gewoon prettig. En het voordeel van zo’n lichte motor is dat je wat meer kunt schakelen. Een motor met veel vermogen, dan schakel je twee of drie keer en dat is het, met deze blijf je dan lekker bezig. Ik gebruik ‘m voor van alles, voor plezierritten natuurlijk, maar ook gewoon voor woon-werkverkeer. En ik ga er ook mee naar het buitenland. Ik ben in Frankrijk en Luxemburg geweest met de Duke, en afgelopen zomer nog naar Engeland, want ik wilde graag een keer links rijden. Via de Cotswolds ben ik toen naar de Midlands gereden, echt een heel mooi gebied. Volgend jaar staat Schotland op de planning. Er staat nu zo’n 20.000 kilometer op de teller van de KTM, maar ik ben er nog altijd niet op uitgekeken. Als er ooit een andere motor moet komen, dan blijf ik wel bij de lichtere modellen kijken. Bijvoorbeeld de Husqvarna Svartpilen of Vitpilen, of een Triumph Scrambler. Wanneer de Duke is afgeschreven of als er mankementen op komen zetten, dan ben ik er waarschijnlijk wel snel klaar mee, maar voorlopig nog niet hoor. Ik ben gewoon heel tevreden met wat ik heb!”