Occasion – Kawasaki VN800
Opvallend onopvallend slijt de ooit enorm goed verkopende Kawasaki VN800 midsize cruiser zijn dagen in garages en schuren. Je ziet ‘m nog maar bar weinig rijden, terwijl er nog best veel in omloop horen te zijn. Jammer, want de Japanse V-twin verdient een beter lot, bijvoorbeeld om simpelweg gereden te worden!
Cijfers liegen niet. Zo wordt algemeen beweerd althans. Een blik op de cijfers kan echter ook heel veel verwarring oproepen. Bijvoorbeeld wanneer je de verkopen van de Kawasaki VN800 erbij pakt. Daarvan gingen er in zijn dienstbare leven tussen 1995 en 2005 in heel Europa tienduizenden van over de toonbank. En ook in ons eigen kikkerlandje surfte Kawasaki met de Vulcan volop mee op de chopper/custom-golf die destijds bijna tot tsunami proporties was gegroeid. Inmiddels zullen er links en rechts best al wel een aantal richting de eeuwige jachtvelden zijn, maar het gros staat toch echt nog altijd ergens in een garage. En dat staan lijk je in dit geval bijna letterlijk te kunnen nemen, want waar zijn die Kawa’s op de weg? Zo heel sporadisch zie je er nog wel eentje, maar de kans dat je tegenwoordig in Nederland een wolf tegenkomt lijkt inmiddels groter dan dat je een VN800 in het wild spot.
Het antwoord op de vraag waar ze zijn gebleven hebben we niet, maar wat we wel weten is dat de VN800 beter verdient. De cruiser kwam er uiteindelijk in drie varianten en voor allemaal geldt: ze horen niet op de zijstandaard te blijven staan. Als er namelijk één ding is dat het verleden heeft geleerd, dan is het wel dat de VN800 technisch een absolute, onopvallende duurloper is. Zo robuust zelfs dat het eigenlijk helemaal niet uitmaakt welk bouwjaar je kiest, met een goed onderhouden VN uit het vorige millennium kun je nog een lange en gelukkige relatie opbouwen dankzij de uitstekende kwaliteit. Best een boud statement, bijna als een lofzang die niet luider gezongen kan worden. Maar het is simpelweg de realiteit, technisch gezien staat de 805 cc V-twin bijzonder stevig in de schoenen. Afgezien van een terugroepactie van de basismodellen in 1995 vanwege slecht geharde sluitschakel van de ketting, is er officieel niets opvallends te melden. In datzelfde jaar kwamen er ook sporadisch meldingen van motorfietsen met een defecte demper van de balansas, maar voor de rest geen klachten of andere opvallende zaken.
Laten we het daarom maar eens hebben over de verschillende modelvarianten. Het startschot werd in 1995 gegeven met de VN800 (type VN 800-A) met een 21-inch voorwiel. De VN800 Classic (model VN 800-B), hier op de hoofdfoto, volgde direct het jaar daarop met het duidelijk veel kleinere 16-inch voorwiel. Daardoor transformeerde de VN van een meer traditionele chopper naar cruiser en werd daarom door boze tongen ook vaak zeer kleinerend als “’dikke jongen voor kleine mannen’ weggezet. Maar laat de ‘kenners’ maar kletsen, want uiteindelijk is de VN800 zelf de lachende derde. De verkoopcijfers, en daarmee eigenlijk ook de acceptatie van een uit Japan stammende cruiser, traditioneel natuurlijk hét domein van de Amerikanen, waren uitstekend.
Naast het kleine voorwiel verschilde de VN800 Classic ook van de standaard VN800 door de grotere spatborden. Dit had op lange termijn ook het voordeel dat de radiateur van de motor veel mindere aan stenen en straatvuil werd blootgesteld. In 1997 kregen de eerste en tweede versnelling van het A-model een langere overbrengingsverhouding en werd de secundaire overbrenging juist iets korter.
In 1999 maakte het derde model en daarmee ook laatste model uit de VN800-lijn zijn debuut: de Drifter (VN800-C). Hij deed visueel denken aan de Indians uit de jaren 40, zonder daarbij afbreuk te doen aan de kernkwaliteiten van de VN800. De verandering van de Classic naar de Drifter had vooral betrekking op styling en design. Extreem lage, diep doorgetrokken spatborden van kunststof, een schijfrem in plaats van trommelrem achter, ander zadel en gewijzigd uitlaatsysteem, evenals een sterk aangepaste koplamp, tank, voorvork en wielen (in opvallend zwart) zijn de belangrijkste kenmerken. Een complete line-up van drie modellen is er echter nooit geweest, want op het moment dat de Drifter op de markt kwam, blies het oermodel juist de aftocht.
Weer twee jaar later kreeg de VN andermaal een kleine update. De Drifter werd omgedoopt tot VN800-E en kreeg een gewijzigde tankconsole en benzinedop. Dit bleef zo tot 2005, het laatste officiële productiejaar van de VN800.
En dan is er natuurlijk nog het hoofdstuk rijindruk. Dat wordt even heel diep graven in het geheugen, aangezien de eerste VN800 alweer dertig jaar geleden op de markt kwam. In de lange tijd dat hij in Kawasaki’s prijslijst stond, is de 800 uiteraard verschillende malen in MotoPlus voorbij gekomen, waarbij de twin onder meer is omschreven als ‘tijdmachine’. De cruiser wordt namelijk niet alleen geroemd om zijn design en het uitgebalanceerde rijgedrag, maar vooral ook om de ontspannen manier waarop hij zijn berijder meevoert. De VN800 lijkt wel over een kalmerende hand te beschikken, zelfs de meest doortastende sportrijder lijkt na vijf minuten in het zadel van een VN een paar valiumtabletten te hebben geslikt. Op een heel natuurlijke wijze tot kalmte gemaand en helemaal zonder bijwerkingen. De VN800 doet de tijd langzamer wegtikken, zo lijkt het.
Met een rijklaar gewicht van 256 kilogram is de VN800 zeker voor een middenklasser best zwaarlijvig, al laten die kilo’s zich in de praktijk niet of nauwelijks gelden, onder meer te danken aan de lage zithoogte. Verder wordt ook het zeer comfortabele zadel geprezen, wat enigszins in contrast staat met het duocomfort dat weliswaar okay, maar ook niet overdreven goed is.
In een directe vergelijkingstest moest de VN800 Classic ooit nipt het hoofd buigen voor de destijds nieuwe Honda VT750 C2, bijgenaamd Shadow. Dat lag zeker niet aan de prestaties van het blok, die niet alleen twaalf paarden meer op stal had staan, maar ook aanzienlijk meer koppel aan boord had dan de Honda. Heel interessant voor huidige kopers is dat het door een carburateur gevoede blok van de achthonderd zich tevreden stelt met één liter Euro 95 op vijfentwintig kilometer bij een snelheid van ongeveer 100 km/uur. Waarom de Kawa dan toch verloor van de Honda? De dienstdoende testbrigade verweet de VN800 destijds een bepaalde mate aan, laten we het netjes proberen te verwoorden, emotionele bleekheid.
Hoe de vlag er vandaag de dag bijhangt? De hoogtijdagen van choppers, cruisers, customs en lange voorvorken liggen lang en breed achter ons. En daarmee ook de tijd van sterke karakters, want moderne motoren zijn vanwege het kostenplaatje doorgaans een afgeleide van een modulair platform en genieten daarmee ook een minder uitbundige en vooral eigen identiteit dan vele motorfietsen van weleer. Wanneer je kortom de zinnen hebt gezet op een absoluut trouwe, sterke persoonlijkheid op twee wielen, dan verdienen de VN800 Classic of Drifter zeker een nadere blik.
Technisch gezien zal de cruiser je niet in de steek laten, zolang de motorfiets geen onderhoudsachterstand als gevolg van langdurige stilstand heeft, wat zich bijvoorbeeld kan uiten in vergomde carburateurs of kapotte lagers. Naast de standaard betrouwbaarheid bieden de VN-modellen dat speciale dat alleen cruisers voortbrengen: de spreekwoordelijke, maar soms ook feitelijke ontdekking van het begrip rust. In deze tijden van internet, 24-uurs economie, online vergaderingen en de constante verwachting van beschikbaarheid, is de VN800 een zeer probaat middel tegen de hectiek van alledag. Wanneer je zoiets ook nog eens kunt kopen voor zeer acceptabele prijzen, waarom zou je er dan niet voor gaan? Je hoeft zeker niet meteen volledig in de easy rider modus op te gaan, met een jasje met franjes en een leren broek met vetersluiting aan de zijkant, gewoon rijden brengt al voldoening genoeg. Een ontspannen ritje na het werk met een blik op de eenvoudige teller zonder enige vorm van connectiviteit. Meer heb je niet nodig…
Marktsituatie
Heb je wel interesse in een VN800? Ga er dan voor! Aan beschikbaarheid geen gebrek, want zoals al licht aangestipt, de VN deed het qua verkopen erg goed en is dan ook lekker ruim vertegenwoordigd op de tweedehandsmarkt. In het algemeen staat een cruiser niet bekend als kilometervreter, maar in verband met de aanzienlijke leeftijd van de Vulcan in het algemeen, zijn kilometrages van rond en over de 40.000 kilometer eerder regel dan uitzondering. Gezien de robuuste techniek echt geen probleem. De Classic is zeer goed vertegenwoordigd op de occasionmarkt, een Drifter is echter wat zeldzamer.
Er zijn al exemplaren beschikbaar tot ver onder de drieduizend euro, dan moet je echter wel rekening houden met hogere kilometerstanden. Het gros van het aanbod bevindt zich in het prijsspectrum tussen de drie- en vierduizend euro en daar zitten ook goed onderhouden exemplaren met gewilde accessoires tussen. Uitschieters boven de vierduizend euro zijn er ook, voor die prijs moet er dan qua kilometrage, algemene staat en/of aankleding ook wel een bijzonder nette machine staan. Veel voorkomende en bovenal geliefde accessoires, zoals gebruikelijk in het cruisersegment, zijn een hoge ruit, mistlampen, leren zijtassen en zeker niet te vergeten een vervangingsdemper. Is dat het geval dan altijd vragen naar de originele demper. Forward-controls zijn minder gangbaar op de Kawasaki, een vervangingsstuur daarentegen kom je nog wel eens tegen.
