GP Wegrace Misano, San Marino
Twee races op rij winnen, lukte Marc Marquez voor het laatst in 2021, toen hij de Amerikaanse Grand Prix en op Misano de Grand Prix van Emilia Romagna op zijn naam schreef. Dit keer hoefde Marquez na de winst in Aragon geen 1043 dagen te wachten op zijn volgende zege, want zeven dagen later was het op de thuisbaan van Pecco Bagnaia weer raak. Toen de regen begon te vallen, bewees Marquez zijn neus voor succes – én hij vertrouwde op Bagnaia’s geurvermogen.
Eén van Marc Marquez’ grootste kwaliteiten is dat de Spanjaard zich doorgaans perfect weet aan te passen aan de omstandigheden. Eén van zwakke kanten is dat hij zich – zelfs nog als 31-jarige – laat meeslepen door overmoedigheid. Beide gezichten van Marc Marquez waren in Misano te zien. Op vrijdag was hij snel en constant, op zaterdagochtend viel hij: bezig aan een razendsnelle ronde crashte hij in de kwalificatie in zijn favoriete bocht – omdat hij er na een sterke exit uit de vorige bocht acht kilometer harder op af kwam. Daarom strandde Marquez op een negende plaats in de startopstelling. Een dag later waren de weergoden echter op zijn hand. Of, zoals hij het zelf vermoedde, Fausto Gresini, de overleden teambaas van Gresini Racing, die van hogerop de helpende hand had toegestoken door wat regen te laten vallen. In die zesde ronde bezette Marquez een zesde plaats, 5,3 seconden achter leider Pecco Bagnaia. Tot ieders verbazing koos Jorge
Martin, de leider in het wereldkampioenschap, ervoor om direct binnen te komen en zijn race voort te zetten op een machine met regenbanden. Het bleek een cruciale inschattingsfout, besefte hij al bij het uitrijden van de pitlane. “Zijn strategie was niet idioot. Want als het in die ronde zo hard was blijven regenen, was het de beste strategie geweest”, vond de winnaar na afloop. Die besliste “om de lokale rijder te volgen. Die wist het vast beter dan ik.” Die lokale rijder was Bagnaia. “Het rook niet naar regen”, vertelde hij. “Ik was er van overtuigd dat het een ‘regensprint’ zou zijn.”
Op de nat wordende baan crashte derde man Franco Morbidelli maar maakte Marquez in de daaropvolgende ronde juist 3,2 seconden goed op Bagnaia. “Ik zag op de grote videoschermen dat Franky viel, dus ik deed voorzichtig”, legde de wereldkampioen uit. Een doorkomst verder verloor hij nog eens 2,3 seconden op Marquez en vanaf de negende ronde leidde de Spanjaard. Zijn talent om zich aan te passen aan de omstandigheden betaalde zich uit. Toen hij in de twintigste van 27 ronden nog eens een nieuw ronderecord reed, was Bagnaia’s verzet gebroken en liep zijn achterstad op van 0,8 naar 3,1 seconden aan de streep. Enea Bastianini uit het nabijgelegen Rimini probeerde het wel, maar toen zijn softe achterband begon te protesteren, koos hij voor zekerheid, ruim twee tellen achter teamgenoot Bagnaia. “Toen dacht ik ook dat een derde plaats goed was voor de dag”, gaf Bastianini toe na zijn zevende podium van het jaar. Bijna negen seconden achter hem maakten Brad Binder en de als derde gestarte Marco Bezzecchi de top 5 vol. Alex Marquez en de hoopgevend presterende Fabio Quartararo volgden binnen een seconde.
Voor Marquez was het zijn vijfde MotoGP-zege op Misano. “Toen het begon te druppelen, besloot ik om aan te vallen en meer risico te nemen”, aldus de nummer 3 in de tussenstand, die zijn 61e MotoGP-zege opdroeg aan het team en oprichter Fausto Gresini. “In één ronde passeerde ik vijf rijders en toen lag ik op kop. Maar de grootste verrassing voor mij was toen ik in ik die tweede helft van de race de snelste ronde reed, een hele goede pace had en heel goed en vloeiend kon rijden. Ik won waar ik ook in de training won en ik verloor waar ik eerder ook verloor. Ik voelde me erg goed.” Dat de regen hem een handje had geholpen, wist Marquez heel goed. “Na de fout in de kwalificatie waren dit soort omstandigheden onze enige kans. Je zag dat Enea en ik in het begin lang achter Binder vast zaten. In die drie, vier ronden sloegen Pecco en Martin (en Morbidelli, red.) dat gaatje. Op dat moment zei ik tegen mezelf ‘dit is het moment om het ruisico te nemen, niks te verliezen’. Dit keer ging het goed, maar je moét bereid zijn dat risico te nemen. Ik ben vaak genoeg in dit soort omstandigheden met slicks gecrasht, maar vandaag bleef ik zitten.”
De emoties na de belangrijke overwinningen in Aragon heftiger geweest, zei Marquez, maar hij realiseerde zich hij dat winnen in Misano zelfs van grotere waarde kon zijn. “Want hier waren de omstandigheden normaal, op een normaal circuit, met normale grip. Tijdens het hele weekend was ik snel, steeds in de top 3, top 4. Dat is belangrijk voor de komende wedstrijden.”
Maar een achterstand van 53 punten met nog 259 te verdelen in zeven weekends betekende niet direct dat hij zich als titelkandidaat wilde presenteren. “Beter dan vorige week”, omschreef Marquez zijn kansen voorzichtig. “Als ik wil vechten met de twee, mag ik niet meer dat soort kleine foutjes maken in de Sprint, in de kwalificaties of in trainingen op vrijdag.” Marquez wees fijntjes op het feit dat het voor hem het eerste jaar is met de GP23 en met het team. Kansloos achtte hij zich echter ook niet. “Het vertrouwen groeit als je je sterk voelt. Er zullen nog wel banen komen waar ik het moeilijk ga krijgen, maar ik zou me kunnen voorstellen – of: ik hoop – dat sommige races in Azië nat zullen zijn. Dan is alles meer open en dan is alles mogelijk.” Maar toch: “Deze overwinningen geven me meer vertrouwen, vooral om volgend jaar goed voor te bereiden.”
Met twee tweede plaatsen voor eigen publiek moest hij uiteindelijk tevreden zijn, vond Bagnaia, maar de overwinning was wel degelijk de inzet geweest. Het moment dat zijn grootste concurrent de pits in dook, was ook voor Bagnaia een teken. “Toen ik zag dat Jorge naar binnen kwam, besloot ik geen risico’s te nemen”, vertelde Bagnaia. “Ik probeerde competitief te zijn, maar Marc is dan gewoon de moedigste. Mijn enige kans om hem weer te passeren zou een ‘dive-bomb’ zijn geweest en dat zou niet de juiste aanpak zijn geweest. Ik probeerde hem te volgen, tot ik in de laatste ronden tijd begon te verliezen. Fysiek was ik niet slecht, maar toen ik voor mezelf had uitgemaakt dat ik wilde finishen, begon ik meer pijn te voelen. Omdat ik minder gefocust was. Toen werd het tricky.”
De gevolgen van zijn veelbesproken zware crash met Alex Marquez in Aragon waren een week later ook nog voelbaar in Misano. Bagnaia, die zich eerder bij de jongste Marquez verontschuldigde voor zijn woordkeuze na de crash (‘ik heb niet willen zeggen dat hij me opzettelijk had laten crashen’), kampte met een pijnlijke nek en schouder. Tijdens het rijden was de beperking niet heel groot, gaf Bagnaia toe. De laatste vier ronden waren echter wel ‘een ramp’ geweest. “Maar ook al was ik honderd procent geweest, zou het heel moeilijk zijn geweest om Marc te verslaan.”
Twee ronden worstelde Jorge Martin door op de regenbanden, toen stuurde hij andermaal de pitlane binnen – om te ontdekken dat zijn eerste machine met slicks nog niet geheel bedrijfsklaar was. Zijn verklaring waarom hij had besloten om binnen te komen, was simpel. “Omdat het regende”, pufte een narrige Martin, niet in het minst omdat hij zijn voorsprong op Bagnaia had zien slinken van 26 naar zeven punten. Ja, langer wachten was mogelijk geweest. “Ik dacht meer aan de race dan aan het kampioenschap”, legde hij uit. “De volgende keer wacht ik achter Pecco en doe ik hetzelfde.”
Opvallend was Martin en zijn Prima Pramac-team blijkbaar geen scenario door hadden gesproken voor de veranderende omstandigheden. “We hadden er niet over gesproken en ik wist niet war er zou komen. Misschien ben ik daarom gestopt. Het is heel belangrijk om goed te communiceren en misschien begrepen we elkaar niet zo goed. Maar dit was honderd procent mijn fout. Het is wel altijd handig om feedback en meer informatie voor een race te hebben. Ik nam de gok.”
Martin werd net voor de ook worstelende Maverick Viñales vijftiende op een ronde achterstand.
Op zondagmiddag kwam ook het toch al wel verwachte persbericht dat Repsol na dertig jaar samenwerking met Honda het contract niet verlengt. Het was het Repsol Honda Team een passend maar schrijnend eind van een slecht weekend. Joan Mir kwam alle dagen niet in actie vanwege ernstige buikloop en op zondag meldde ook de koortsige Luca Marini zich af.
