GP Wegrace Jerez, Spanje
Slechts vier jaar is het leeftijdsverschil tussen Pecco Bagnaia en Marc Marquez, toch vertegenwoordigen zij twee verschillende generaties. Toen Bagnaia in 2019 zijn entree maakte in de MotoGP, ging dat met veel vallen en opstaan, terwijl de vier jaar oudere Marquez al vijf MotoGP-titels op zijn naam had staan en vervolgens aan zijn beste seizoen begon. Vijf jaar later is de 27-jarige Italiaan de titelverdediger en is de Spaanse veteraan in wording op weg terug naar de top. In Jerez won Bagnaia een spetterende onderlinge confrontatie.
Op Marc Marquez’ geliefde circuit van Aragon weerstond Pecco Bagnaia vier jaar geleden alle aanvallen van de Honda-coureur en won zo zijn eerste MotoGP-race. In Jerez won hij zijn twintigste, op vergelijkbare wijze en met weer Marquez als zijn hardnekkigste tegenstander. “Het gevecht was intens. Als je met Marc de strijd aan gaat, weet je dat je je ellebogen moet uitsteken”, vertelde een uiterst tevreden Bagnaia na het heroïsche duel. Verschillen met die eerste harde confrontatie in 2019 waren er ook. Het duel in Jerez was vele malen fysieker en in 2024 zitten beiden op een Ducati. “We kunnen stoppen met praten over aanpassen. Het gewenningsproces is voorbij”, waarschuwde Marquez al op vrijdag. “Ik voel dat ik al ‘in’ de machine zit.” Dat leidde tot een ouderwets agressief ogende Marquez, die op een vochtige baan op zaterdag zijn 93e poleposition veroverde, zijn eerste op een Ducati. Na een voor beiden teleurstellend verlopen Sprint op zaterdag, vonden de twee elkaar op zondag in een gevecht waar de vonken van af vlogen – met Bagnaia’s bandensporen op Marquez’ rechter schouder en been als bewijs.
Voordat het zo ver kwam, had de opgeleefde Marco Bezzecchi moeten erkennen dat de twee giganten een maatje te groot voor hem waren én had Jorge Martin zijn eerste grote fout van 2024 gemaakt. De WK-leider was na de eerste ronde fraaie binnendoor gedoken bij de explosief gestarte Bagnaia en voerde vervolgens negen ronden het veld aan. In de tiende van 25 ronden klapte plots het voorwiel onder hem vandaan. “Ik remde op hetzelfde punt”, bezwoer Martin, in het duister tastend over de oorzaak van de val. “Ik was gefocust en ik had het vertrouwen. Die crash daar had ik zeker niet verwacht.”
Harder pushen deed hij niet, zei Martin. Dat deden Bagnaia en Bagnaia in een zinderende slotfase wel. Na een knappe openingsronde zocht Marquez een aantal doorkomsten naar zijn pace, maar in de veertiende ronde beroofde hij Bezzecchi van de tweede positie om vervolgens de seconde naar Bagnaia te dichten. Vijf ronden voor de vlag vond hij het gaatje. Bagnaia counterde meedogenloos, het tafereel herhaalde zich een ronde later nog eens. In de voorlaatste ronde noteerde Bagnaia nog een nieuw ronderecord, Marquez zette zijn persoonlijk snelste tijd zelfs in de slotronde. Tot een wiel aan wielgevecht tot de finish kwam het echter niet meer. Bagnaia had bij de vlag 0,372 seconde over, maar op het circuit waar vier jaar geleden zijn carrière bijna eindigde, vierde Marquez zijn eerste Ducati-podium – zijn 102e in 173 MotoGP-races – als een overwinning. Bagnaia verkleinde de na zaterdag gegroeide puntenkloof naar Martin van 42 naar een veel overzichtelijker 17 punten. De regerend kampioen had vele redenen om extreem blij te zijn.
Niet alleen had hij zijn grootste concurrent zien crashen, hij had ook Marquez achter zich weten te houden – en dat na twee teleurstellende races in Portugal en Amerika. De Ducati-coureur benadrukte het belang van zijn fantastische start vanaf de zevende startplek. “We konden het perfect managen zonder te veel risico’s en zelfs nog wat over te hebben in de laatste ronden”, aldus Bagnaia. Hij prees Marquez’ instelling in het harde duel. “Het was een mooi gevecht. Hij was ook verstandig. Toen we elkaar raakten was hij zo slim om de machine wat overeind te zetten en ik was slim genoeg om de hellingshoek vast te houden. Toen hij het nog een keer probeerde, duwde ik weer terug en kon ik dat gaatje slaan.” Om geen problemen te krijgen met vervaarlijk oplopende bandenspanning wilde Bagnaia zo snel mogelijk de leiding veroveren. “Achter Martin merkte ik dat de bandendruk steeg. Toen werd het moeilijk om m’n lijnen te blijven rijden en om goed te remmen. Nadat hij was gecrasht, werden mijn tijden weer beter. Het gevoel ook.” Kiezen voor een zekere twintig punten was geen optie geweest. “Nooit. Ik ben niet iemand die daar dan aan denkt.”
Marquez’ eerste podium voor Gresini Racing werd door team en rijder uitbundig gevierd. Dat hij uiteindelijk net wat te kort kwam, was iets waar de achtvoudig wereldkampioen mee kon leven. “Natuurlijk heb ik genoten. Van het hele weekend. Ik was één van de snelste mannen en daar word ik blij van”, vertelde een zichtbaar opgeluchte Marquez. Toch meende hij in de eerste vijf ronden de kans op de winst te hebben laten liggen. “Ik ben ook een mens. De crash in de Sprint drukte toch wat te zwaar op m’n schouders. Daarom was ik in het begin wat voorzichtiger. Maar toen ik Bezzecchi voorbij was, kon ik mijn pace van de trainingen rijden. Ik wist dat ik moest proberen om Pecco te passeren, want de temperatuur van de voorband liep op en dan zou het moeilijker remmen worden. Ik moest terugdenken aan Valencia vorig jaar, toen Martin me binnendoor wilde passeren en ik er af vloog. Een fout had nul punten kunnen betekenen, dus ik besloot even terug te trekken en het een ronde later nog eens te proberen. Maar toen was het te laat.”
De bandensporen op schouder en been bekeek Marquez lachend. “Dat is racen, dat kan gebeuren”, grijnsde hij. “Soms is niet alleen de rijder die de situatie creëert verantwoordelijk voor een actie. Dit keer was ik slim genoeg.” Marquez’ zelfvertrouwen was duidelijk gegroeid. “Ik geloof niet dat ik vandaag langzamer was dan hij. Maar Pecco zei het al, als je leidt, is het makkelijker. Met de Honda was het makkelijker om te volgen, met deze machine ga ik beter als ik alleen rijd. Ik zag dat ik, ondanks één van de slechtste start van het seizoen sinds jaren, maar 32 punten achter sta. Als ik happy ben, ben ik snel.” De keus voor een één jaar oude Ducati in een satellietteam was niet de verkeerde geweest, gaf Marquez aan. “Als je snapt hoe je deze machine moet rijden, komen de rondetijden. Soms ga ik naar buiten en de tijden zijn snel. Met de Honda gleed ik soms over beide banden en vocht ik met de voorkant. Met deze motor rij ik vloeiend en ik zie de tijden komen. Dat geeft vertrouwen. En: mijn crashes kwamen niet omdat ik aan het ‘overrijden’ was. Ik heb nog een marge om de limieten te ontdekken.”
Marco Bezzecchi was blij met zijn eerste top 3 sinds zijn winst in India, twaalf GP’s geleden. Ook vierde man Alex Marquez reed zijn beste race van het seizoen, waar velen hadden gerekend op hoofdrollen voor Austin-winnaar Maverick Viñales en Pedro Acosta. Viñales startte slecht na een al dramatische kwalificatie en bleef steken op een negende plaats, zo’n negen seconden voor tiende man Acosta. De jonge sensatie was in de warm-up zwaar gecrasht en miste in de race het vertrouwen en het gevoel. Bovendien clashte hij hard met Johann Zarco. Toen de Fransman later in de wedstrijd hard ten val kwam met Aleix Espargaro, werd hij met Espargaro ontboden bij de Stewards onder leiding van Freddie Spencer. Vanwege de actie ten opzichte van Acosta lag Zarco onder het vergrootglas, maar ‘omdat de rijder later de volgorde herstelde’ ontsnapte hij aan een straf. Dat Espargaro niet gecharmeerd was was van Zarco’s agressieve strijdwijze, deed de Fransman weinig. Spencers houding echter, irriteerde hem zeer. “Het leek alsof hij wachtte totdat ik ging klagen over Aleix, maar dat wilde ik niet. Ik heb hem gezegd dat hij niet geschikt is voor zijn job, want hij nam niet de juiste beslissing op het juiste moment: ‘vraag mij niet wat jij moet doen’. Hij keek ons aan alsof we twee kinderen waren die bij de schoolmeester moesten komen. Ik zei “jij hebt misschien veel passie, maar je neemt niet de goede beslissingen en je zit niet op de juiste plek’.”
Zarco refereerde ook aan eerdere zaken tijdens het weekend, onder meer in de Sprint. Uiteindelijk werd de zeer geëmotioneerde Fransman nota bene uit de ruimte geloodst door Espargaro. “Johann was heel kwaad en werd wat te emotioneel. Het was een vervelende situatie die veel beter opgelost had kunnen worden. Ik heb hem mee naar buiten genomen. Maar ik begrijp hem volkomen.”
