Reizen Oregon Trail, VS
Om me heen zie ik niets anders dan het uitgestrekte, golvende prairielandschap van Nebraska. Op de heuvels achter me kijkt een kudde gitzwarte koeien me nieuwsgierig aan en in de verte klinkt vaag het waarschuwende getoeter van een goederentrein, die ik ver beneden me traag door het dal zie kruipen. Het is warm. Een druppel zweet vindt langzaam een weg mijn nek in en loopt vervolgens de motorjas in. Een beetje vertwijfeld kijk ik om me heen, de sporen van de ruim 150 jaar oude Oregon Trail moeten zich hier ergens bevinden. Maar waar…?
Eerst maar eens die jas uit en de helm af. Dan nog maar eens op de kaart kijken. Heb ik misschien iets over het hoofd gezien? Terwijl mijn T-shirt opdroogt in de wind en ik de route nog een keer in alle rust naloop, verschijnt aan de horizon een stofwolk aan een verder strakblauwe, wolkenloze hemel. Een rode truck komt over de uitgesleten weg op me af rijden. Als de bestuurder er bijna is, houd ik als groet mijn hand op en loop op de wagen af. De bestuurder heeft een vriendelijk, open gezicht dat wordt omrand door een volle, door de zon geblondeerde baard. Veel ouder dan 35 jaar kan hij niet zijn. Na het gebruikelijke, wederzijdse ‘How are you?- Good!’, vraag ik hem of hij misschien weet waar de nog zichtbare wagensporen van de Oregon Trail zich bevinden? In een paar zinnen, soms wat moeilijk te verstaan door het typische geknauw van het midwesten, legt hij uit dat ik vlak in de buurt ben. Ik hoef alleen maar deze zandweg terug te rijden naar highway 30, dan is het niet veel verder, ten noorden van de highway.
