Eggrun 2013
Voor alweer de negende keer organiseerde de Stichting EggRunn Nederland dit jaar vanuit een viertal startplaatsen in Nederland een toertocht naar diverse zorginstellingen, met als doel geld ophalen voor zieke kinderen (dit jaar Stichting Spieren voor Spieren). Door de kou moest de rit, die normaal op Paaszaterdag wordt verreden, twee weken worden uitgesteld, maar ook op 6 april was het allesbehalve behaaglijk. Toch zetten ruim 400 motorrijders zich in voor het goede doel! Misschien is de naam EggRunn je niet helemaal bekend, toch weten heel veel motorrijders meteen waar het over gaat. De Stichting EggRun Nederland heeft ten doel het bevorderen van het (geestelijk) welzijn van in instellingen of andere woonvormen opgenomen kinderen, patiëntjes en (volwassen) bewoners. Dit probeert men onder meer te verwezenlijken door jaarlijks een week voor Pasen de zogenaamde Eggrun te organiseren. Door het verwachte koude weer werden motorrijders er door de Stichting op gewezen zich extra warm aan te kleden. Deze weinig florissante vooruitzichten weerhield de fanatieke diehards er niet van om weer present te zijn. Gelukkig maar. Het idee achter de Eggrun is eenvoudig, maar doeltreffend. Iedere deelnemer betaalt tien euro inschrijfgeld, dat uiteraard volledig ten goede komt aan het goede doel. Daarbij wordt er gestart vanuit verschillende locaties, te weten Amsterdam, Breda, Roden en Veghel, van waaruit vervolgens in groepen koers wordt gezet naar de diverse instellingen. Voorheen stonden ook ziekenhuizen op het programma, maar daar is men inmiddels van afgestapt, omdat veel patiënten in het weekend naar huis gaan. Tegenwoordig zijn het daarom vooral instellingen waar cliënten een vaste woonplek hebben, die met een bezoekje worden vereerd. Daar overhandigen de deelnemers dan paaseieren en (paas)knuffels aan de bewoners. Alle cadeaus worden daarbij geheel belangeloos beschikbaar gesteld door diverse bedrijven en instellingen. Veghel mocht door het koude weer dit jaar helaas aanzienlijk minder rijders verwelkomen dan voorheen. Normaal gesproken staan er ruim honderd motorrijders lekker buiten met elkaar te praten, helaas bleef de teller dit jaar wat lager steken. Niet dat dat enige weerslag had op het humeur van diegenen die zich voor deze gelegenheid wel in het motorpak hadden gehesen. Wat ook een gevolg was van het feit dat iedereen bij het pand van Central Harley-Davidson werd opgewacht met warme koffie of chocomelk. Ondanks de kou was de onderlinge sfeer erg goed en de meeste motorrijders hadden dan ook meer dan zin om op pad te gaan. Ester Heesakkers, medeorganisator in Veghel, was ondanks de mindere opkomst blij dat alles uiteindelijk toch kon doorgaan: “We hebben veel in de hand, maar het weer helaas niet. De opkomst mag dan iets tegenvallen, we gelukkig meer dan voldoende rijders om alle locaties te bezoeken. En degenen die zijn komen, zijn ook super enthousiast, zij willen dit absoluut niet missen. Dat schept echt een onderlinge band.” Theo en Toos Vondervoort zijn twee vrijwilligers, die ieder jaar weer hun medewerking verlenen. Het echtpaar begeleidt de groep die naar de locaties Heesch en Kaatsheuvel gaan. Ongeduldig staan de cliënten van de Stichting Dichterbij in Heesch al te wachten. Als de groep aankomt, wacht ze dan ook een meer dan warm welkom met zelfgemaakte tekeningen. Als de bewoners dan ook nog een ritje achterop de motorfiets mogen maken, is het feest helemaal compleet. “Het is prachtig om te zien hoe je je medemens blij kunt maken met iets kleins als een ritje achterop de motorfiets. De lach, het plezier dat van de cliënten afstraalt, het is moeilijk te omschrijven wat het met je doet, enkel dat het goed voelt. En precies dat is waar je het uiteindelijk allemaal voor doet!”, aldus Theo. Na de koffie rijdt de groep verder naar Kaatsheuvel, voor een bezoek aan Villa Pardoes. Ook daar staan de kinderen met hun familie de Eggrunners al vol ongeduld op te wachten. De kinderen staan te popelen voor een rondje achterop de motor, al weet niet ieder kind exact wat te verwachten. Wanneer Theo zijn motorfiets start, stoppen sommige van schrik de handen op hun oren. Anderen hebben het kunstje daarentegen al snel door en draaien zonder schroom het gas volledig tegen de stuit. Eén ding hebben evenwel alle kinderen gemeen: ze genieten zichtbaar van het hele gebeuren. En daar krijgen iedere motorrijder het, ondanks de kou, behaaglijk warm van!
