Warmdraaien – Dodehoek detectie
De A1 van Amsterdam richting het oosten van land. Een doordeweekse avond, het is fris, schemerig en ik stroom op de linkerbaan mee met het verkeer. Tot een automobiliste op de rechterbaan besluit dat het tijd is om naar de linkerbaan te verkassen, terwijl het voorwiel van mijn motor al ter hoogte van de achterste wielkast van haar auto zit.
Ik druk de knop van de claxon zo ongeveer door het stuurarmatuur heen, maar mevrouw zet haar manoeuvre gewoon door. Terwijl mijn hartslag ineens van standje ontspannen beat naar 180+ schiet en er stevige verwensingen van mijn kant kansloos in de rijwind vervliegen, moet ik even alle zeilen bijzetten om niet in de linker berm gedrukt te worden en niet geramd te worden door de auto achter me.
Van die capriolen krijgt mevrouw waarschijnlijk niets mee, wat wel blijkt als ik even later weer naast haar rijdt als ze terug gewisseld is naar de rechter baan. Zich van geen kwaad bewust, vrolijk kwebbelend in het luchtledige van haar carkit. Nog een druk op de claxon dan. Ja, contact. Maar wat volgt is een vooral verbaasde, lege en holle blik door het zijraam. Geen flauw benul dus waarom ik naar haar claxonneer. Conclusie: niet of niet goed in de spiegel en over de schouder gekeken toen ze haar ramkoers op me inzette.
Met de hartslag weer een beetje in het gareel en een tikje de frustratie verbijtend koers ik vervolgens verder oostwaarts, om nog geen twee kilometer verderop dezelfde situatie nog eens mee te maken. Andere auto, andere automobiliste. Zelfde hoge hartslag, zelfde capriolen om een aanrijding te vermijden. Enig verschil: mijn claxonneren was dit keer niet onopgemerkt gebleven. In het voorbijgaan volgt dit keer een haastig opgestoken verontschuldigend handje. Daar neem je dan maar hoofdschuddend genoegen mee. Ze had vast een lange dag gehad, misschien wel wat hobbels in de relatie en die vroeg invallende duisternis met minder zicht hielp ook al niet mee natuurlijk. Het zal allemaal, maar je moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als je er niet in slaagt om zo’n abrupt van rijbaan wisselende auto te ontwijken.
Wat me in het verbouwereerd voorbij rijden van beide auto’s – beide nog vrij nieuwe ook – in de gauwigheid was opgevallen, was dat ze geen dode-hoek-detectie hadden. Dan brandt er zo’n mooi fel oranje of rood oplichtend lampje in de buitenste hoek van de linker spiegel om de bestuurder er op te attenderen dat er een voertuig in de dode hoek zit. Geniaal kleinood, en ik betrap mezelf er al een tijdje op dat ik er in de regel op let als ik op de snelweg met de motor een auto via de linker rijbaan passeer. Het geeft toch een soort van geruststellend gevoel dat de automobilist gewaarschuwd wordt dat ik het op punt sta om te passeren. Geen garantie dat die automobilist er ook daadwerkelijk op let natuurlijk, maar toch. Nu weet ik dat veel nieuwe auto’s er standaard van zijn voorzien of dat het in ieder geval optioneel is, maar wat mij betreft wordt het per direct verplichte kost op een auto.
En dan ook meteen maar op motorfietsen. Een paar jaar terug maakte ik er zelf voor het eerst kennis mee op een Ducati Multistrada V4S, en ook op de motor vind ik het zondermeer een welkom stukje actieve veiligheid. Op de nieuwe BMW R1300GS, waarvan je in deze uitgave van MotoPlus al de eerste test leest, wordt het in ieder geval optioneel leverbaar. Even aanvinken in de optielijst dus als je voor een nieuwe GS in de markt bent! En even iets heel anders dan die R1300GS, letterlijk, is de eerste test van de Kawasaki Ninja 7 Hybrid, de eerste hybride productiemotorfiets ter wereld, die je iets verderop leest.
Jeroen Hidding – hoofdredacteur MotoPlus
