WK Superbike Magny Cours, Frankrijk 2012
De ontknoping van het WK Superbike-seizoen 2012 zal niet worden vergeten. Max Biaggi begon met een redelijk comfortabele voorsprong van 30,5 punten aan de laatste twee races in het Franse Magny-Cours, maar de Italiaan hield na twee waanzinnige races precies een half puntje over voor zijn tweede Superbike-wereldtitel, nipt voor Tom Sykes. Michael van der Mark schreef Nederlandse sporthistorie met zijn Europese titel in de Superstock 600-klasse. Het leek bij tijd en wijle wel dat niemand de WK Superbike-titel wilde hebben. Titelverdediger Carlos Checa begon sterk, maar maakte fouten, zijn voorganger van 2010 Max Biaggi miste de grandeur die wel zijn eerste Superbike-titel kenmerkte en Marco Melandri won dan weliswaar de meeste races – zes in totaal – maar de BMW-coureur ging ook een te groot aantal keren faliekant over de schreef. En dan was er nog Tom Sykes. Nadat hij in 2009 diep verscholen in de schaduw van de latere wereldkampioen Ben Spies bescheiden meedeed op de Yamaha, werd hij in 2010 bij Kawasaki binnengehaald als tweede man achter Chris Vermeulen. Toen Vermeulen meer tijd doorbracht in de ziekenboeg dan op het circuit kreeg de nu 27-jarige Brit het leeuwendeel van het ontwikkelingswerk aan de nieuwe ZX10-R op zijn bordje geschoven. Met een dertiende plaats in 2011 leek Sykes ook geen prominente titelkandidaat voor de nieuwe campagne. Maar juist hij ontwikkelde zich in de finale fase van een onvoorspelbaar seizoen als Biaggi’s belangrijkste tegenstrever. Sykes, gesteund door zijn Nederlandse crewchief Marcel Duinker, pakte in Magny-Cours zijn negende Superpole in veertien raceweekends. Het bleek de opmaat tot een geweldig slot van een jaar met niet minder dan negen verschillende winnaars maar liefst vijftien rijders op het het podium, tekenend voor de breedte van het dit jaar fascinerende WK Superbike. Hoewel WK-leider Max Biaggi op de natte baan op zondagochtend pas als tiende mocht vertrekken, stormde de veteraan in de eerste ronde meteen richting de top 3. Terwijl regenspecialist Sykes aan de leiding voor zijn laatste kans vocht, veerde het kleumende publiek op toen derde man Biaggi bij het aanremmen van een bocht onderuitklapte. Plotseling kreeg het WK weer een volledig ander gezicht, iets wat ook Sykes zich realiseerde door de mededeling ‘Biaggi KO’ op zijn pitboard. De Brit was echter niet bestand tegen de druk van achteren en moest Jonathan Rea voorbij laten. Ook de Ten Kate-coureur ging vervolgens onderuit. Zo’n acht ronden voor het einde glipte thuisrijder Sylvain Guintoli knap voorbij Sykes, op weg naar zijn derde overwinning van het jaar, niet lang daarna haalde ook Marco Melandri Sykes in. Terug bij zijn duimendraaiende crew in de pits zag Biaggi dat de Kawasaki-coureur met een derde plaats toch het gat verkleinde tot 14,5 punt. De spanning voor de laatste race van het jaar was te snijden, ook omdat een bleek zonnetje toch weer voor andere omstandigheden zorgde. Sykes nam kopstart voor Biaggi’s teamgenoot Eugene Laverty, scheidend kampioen Checa (gecrasht in de eerste wedstrijd) en Rea. Biaggi reed op eieren op de rand van de top 10, maar schoof op toen zeventien ronden voor het einde Melandri zijn minimale kansen om zeep hielp door een schuiver. Ook Biaggi reed niet foutloos en had veel tijd nodig om in een acceptabel ritme te komen. Tien ronden voor het einde was Sykes de virtuele wereldkampioen, 0,5 punt voor Biaggi, op dat moment zesde op de baan. Een ronde later promoveerde Biaggi naar de vijfde positie en had hij een minuscuul buffertje van een half punt. Geen enkel moment demonstreerde Biaggi de vorm van een kampioen, terwijl Sykes met zijn vierde zege van 2012 voor Rea en Guintoli tot het einde de spanning er in hield. Het feit dat vierde man Laverty al ronden voor het einde achterom zat te kijken of teamgenoot Biaggi zijn helpende hand nodig had, leek de Italiaan de rust te geven die hij zo had gemist. Met zijn vijfde plaats bleef de Aprilia-coureur net dat halve puntje aan de goede kant van de streep, en terug in het parc ferme ging hij te midden van een uitzinnige crew aangevoerd door technische baas Gigi Dall’Igna door de knieën. Nog met zijn helm op, zijn emoties afschermend ten opzichte van de buitenwereld verwerkte Biaggi – met zijn 41 jaar de oudste Superbike-wereldkampioen in de geschiedenis – het wonderbaarlijke seizoen 2012. “Dit is de vierde van mijn zes WK-titels waarbij ik het kampioenschap in de laatste race binnenhaalde. Het lijkt er op alsof het altijd maar spannend moet zijn”, vertelde hij later. “Dit seizoen was erg spannend. We gingen goed van start op Phillip Island nadat mijn team compleet vernieuwd was, maar we hebben ook moeilijke momenten meegemaakt. Daarom smaakt de titel misschien nog zoeter.” Net als in 2010 was ook de constructeurstitel voor Aprilia. Biaggi won vier races, crashte drie maal en stond slechts tien maal op het podium. Sykes noteerde ook vier overwinningen, maar was dertien keer op het podium te vinden. De twee DNF’s die op zijn lijst werden bijgeschreven, waren een crash en een technisch probleem. Sykes liet dit jaar echter in de slotfases van wedstrijden vaak punten liggen na sterke openingen. “We startten van pole, stonden op het podium en wonnen een race en dichtten het gat naar een rijder van het niveau van Max Biaggi van 30 naar een half punt”, becijferde Sykes. “Natuurlijk zijn we erg teleurgesteld dat het net niet gelukt is om wereldkampioen te worden. Maar we hebben veel meer bereikt dan we ons als doel hadden gesteld en daar zijn we erg blij mee.” Op zaterdag reed Michael van der Mark op fantastische wijze naar de Europese titel in de Superstock 600-klasse. De bijna 20-jarige Rotterdammer sloot 2011 af als derde en begon het seizoen als favoriet, nadat de nummers 1 en 2 van vorig jaar vertrokken. “Maar er komen elk jaar andere jongens bij”, meende de rijder van het Ten Kate Junior Team terecht. Dankzij vijf eerdere overwinningen en nog drie podiumplaatsen begon Van der Mark met een marge van zeven punten voorsprong op Riccardo Russo aan de tiende race. De spanning voor de seizoensafsluiter was groot. “Iedereen binnen het team was zenuwachtig, maar dat is ook logisch. We zijn wel als anders aan de race begonnen.” Zijn Italiaanse tegenstrever Russo, goed voor de vier overige zeges, bleek echter ver te willen gaan om Van der Mark van de titel af te houden. “Het sloeg helemaal nergens op wat hij deed”, oordeelde de Nederlander. “Hij ramde me en als hij voor me reed, vertraagde hij om de rest dichterbij te laten komen. Zo had hij dit jaar nog niet gereden en ik had het ook niet verwacht. Erg onsportief. Ik was kwaad, maar ik wilde ook wel mijn eigen ding blijven doen. Ik wist dat ik niet per se voor hem hoefde te zitten, maar als ik alleen had kunnen rijden, had ik een gaatje kunnen slaan.” Ondanks de zeer hardnekkige tegenstand zette Van der Mark Russo aan het eind op een achterstand van 1,2 seconden; ruim genoeg voor zijn zesde overwinning én de titel; de eerste voor een Nederlander in de Superstock-klasse. “Ik kan het nauwelijks geloven”, glunderde Van der Mark. De basis voor het prachtige resultaat was al in de winter gelegd, benadrukte hij. “Het team is zó goed dat we sinds het begin van het jaar weinig hebben hoeven veranderen aan de motor. Zelf kon ik ook merken dat ik gegroeid was, omdat ik er dit jaar in elke training bij stond. Russo was vooral in het begin van de races sterk, maar daar ben ik nu ook beter in. Mijn racepace was dit jaar zó goed, de tijden waren ook duidelijk sneller dan in 2011. Ik stond hier op pole met een tijd die 0,4 sneller was dan vorig jaar.” Na afloop van de race diende Russo’s team een protest in tegen Van der Mark. De Honda bleek echter volledig conform de reglementen. Volgend seizoen vormt Van der Mark samen met de Italiaan Lorenzo Zanetti het WK Supersport-team van Ten Kate. Verwachtingen wilde Van der Mark niet uitspreken. “We weten dat we sterk zijn, we weten ook dat we ons nog moeten verbeteren.” De nieuwe Supersport-wereldkampioen Kenan Sofuoglu zorgde in Magny-Cours weer voor consternatie. Achter leider Jules Cluzel deed de Turk in de laatste ronde na een inhaaljacht een poging om verrassende derde man Dan Linfoot van het podium te houden. Terwijl Sam Lowes uit beeld verdween, verloor Linfoot de balans na een tik van Sofuoglu. Die finishte
