Column Nikki van der Spek MP17-2012
We kunnen ons allemaal nog de vernedering van het afgelopen EK voetbal herinneren. Na elke wedstrijd hadden we er 16 miljoen nieuwe coaches bij. Helaas voor ons was er maar één die ervoor betaald kreeg en dat zal ongetwijfeld met een reden zijn. Motorrijders zijn niet anders. Als we niet beter wisten, zouden we denken dat er zeker nog honderd Rossi’s, Stoners en Lorenzo’s rondlopen. Zou wel leuk zijn trouwens, want dan komt de motorsport hier hopelijk wat meer van de grond. Helaas beperkt het zich hier in Nederland maar al te vaak tot zogeheten ‘posers’ of ‘wannabees’. Vaak zijn ze te herkennen aan een racemotor (één van de nieuwere modellen, waar we allemaal jaloers op zijn), schaamranden van een centimeter of tien op de banden, een strak leren pak (met kneesliders die met een beetje pech nog verkeerd langs de slijpschijf zijn gehaald ook) en niet te vergeten een enorme ‘motorkennis’. Dus een kennis met een motor, die tegelijk ook zijn motormaat is. Zoek je zelf nog een motor, dan kun je zo’n ‘posermotor’ vaak met een gerust hart overnemen. Zo’n machine staat namelijk altijd warm en droog en komt er alleen uit bij mooi weer, om vervolgens gestald te worden aan de Scheveningse boulevard. Meer dan 1.500 kilometer per jaar wordt er in de regel niet mee gereden en na iedere 2.000 kilometer komt er een vers setje banden onder omdat de ‘oude’ alweer vierkant zijn. Dat vierkant worden, is uiteraard een gevolg van de kwaliteit van de band en heeft niets te maken met het feit dat er steeds snel en hard wordt opgetrokken om vervolgens voor iedere bocht bijna tot stilstand te komen. Vervolgens gaat de motor rechtop door de bocht, met een rijder die er helemaal naast hangt om zijn knie naar het asfalt te brengen. En dan moet er al snel een nieuwe band worden gezocht, en dat mag wat kosten hoor. Rossi zou er jaloers van worden. Ook mooi is dat er na het als een natte krant ronden van een bocht vaak met één hand aan het stuur wordt verder gereden. Het bekende handje op bovenbeen of heup. Waarschijnlijk moeten ze hun lichaam ontlasten omdat zo’n motor bij niet-actief rijden nogal wat van je lichaam vraagt. Waarom kopen ze dan zo’n motor? Stapvoets rijden met een hoop gas en ingetrokken koppeling op de boulevard kan net zo goed met een CB500, waar ze waarschijnlijk nog meer lol mee hebben ook. Maar goed, dat is geen stoere machine natuurlijk. Vaak zijn ze op forums te vinden onder de topics ‘bandenervaringen’ en ‘welke powercommander zet ik op mijn motor?’. Altijd handig een powercommander, nog meer pk’s die niet worden gebruikt. Maar goed, op hun manier zijn ze lekker bezig motorrijden en daar is ook niets mis mee, mits ze niet doen alsof ze Valentino zelf zijn. Ook leuk zijn de topics die gaan over ‘help, er ligt modder op mijn ideale lijn’, waar iedereen zijn beklag doet over boeren die op een boerenweggetje wat modder achterlaten. Vaak staat er dan: “Toen ik op die weg reed lag er ‘ineens’ een streep modder op mijn ideale lijn”. Vervolgens gaan ze onderuit en doen ze hun beklag op internet. Dat mag, ik kan het zelf ook goed, maar wat ik niet snap is waarom ze die lijn in godsnaam gekozen hebben? Blijkbaar was het niet de ideale, of ben ik nu gek? Ook zo mooi is het woord ‘ineens’, want honderd meter voordat hij daar reed, lag het er nog niet en viel het ineens uit de lucht voor zijn voorwiel. Misschien toch eens breder en meer vooruit kijken, om vervolgens je rijgedrag aan te passen aan de openbare weg waar je op dat moment rijdt. Want zeg nou zelf, als je iets kunt verwachten op boerenweggetjes is het wel bagger of zand. Dat het er niet hoort te liggen is, een tweede. Een andere dooddoener is de zogenaamde koekblikker. Koekblikkers kijken niet goed, anticiperen niet, rijden ons ondersteboven en zijn met van alles bezig, behalve met rijden. Als je bovenstaande weet, waarom openen mensen dan een topic dat ze alweer bijna omver gereden zijn door een stuk blik met deksel? Ik denk wel drie keer na als die links afslaande auto voor me klaar staat. Tuurlijk, een fout is menselijk, maar sommige motorrijders krijgen het voor elkaar om tijdens iedere rit gemiddeld een keer of vijf bijna dood gereden te worden. Gaat er dan geen lampje branden? Gelukkig zijn er nog een aantal die wel verstand hebben en niet ingaan op de ‘poserreacties’ op internet. Volgens een hoop echte motorrijders (die op internet harder rijden dan in het echt) is het de schuld van iedereen behalve die van de motorrijder. Ongetwijfeld heeft iedereen tijdens zijn rijlessen geleerd dat de kreukelzone op een motor net zo groot is als het puntje van je neus. Aangezien we niet allemaal Pinokkio heten, zullen we dus steeds voor tien man op de weg moeten denken en handelen. Drive safe….
