Dolf’s Domein MP 15-2012
Het is jou vast ook opgevallen: deze zomer is niet zo best. Dat is de pest voor ons, motorrijders. Maar het is nog veel erger voor de mensen die hun brood en beleg trachten te verdienen in de motorhandel. Die maken langzaam de overstap om hun handelsvoorraad te herzien in ‘hun collectie’. Bij deze dus het advies om direct de motor van uw dromen te gaan kopen. De prijzen zijn nog nooit zo boterzacht geweest en je redt er daadwerkelijk mensenlevens mee. Pas na aanschaf een beetje op, want dan staan er weer heel andere mensenlevens op het spel. Maar zelfs dat kan op een heel verrassende wijze uitpakken! Het Lake district is overweldigend. En kan nat zijn. Dat ging deze vroege zomer zeker op. Om de spanning er wat in te houden was de GPS thuis blijven liggen. Het idee was simpel, gewoon een opklaring zoeken en die volgen. FAIL! Het bleef regenen. Maar alles went. De zijspancombinatie gleed over een wildrooster een blinde bocht in, waarvan aan het eind een motorrijder stond. Herstel: een motorrijdster. Een verfrommeld, boos kijkend exemplaar. Met natte, piekerige blonde haren. Modderig was ze ook. Ze maakte een nadrukkelijk stop gebaar. “I hit a calf, my bike is down there”. Met het kalf ging het niet goed. Zijklepper zijspanrijders hebben altijd van alles bij zich, van een anderhalf tons krik, betonschaar, reservewiel, dynamo, punten, condensator tot aardbeienjam, maar helaas voor het kalf geen rundspecifiek EHBO-setje. De motorrijdster zat intussen met haar hoofd tussen de knieën. Ze keek op en grijnsde bleekjes, haalde wat oppervlakkig adem en had een nogal haastige polsslag. Klamzweet op het voorhoofd bovendien. Ervaringstechnisch gezien zou ze vanavond bont en blauw en morgen plankstijf zijn. Compleet met lichte shock verschijnselen werd Shay in het zijspan gezet. Bij een B&B tien mijl terug ontfermde de voluptueuze landlady Maggie zich als een moederkloek over haar. Pakte haar uit, was in de weer met jodium en pleisters, stopte haar in bad. Met Kenneth, de heer des huizes werd de gecrashte DR Big opgehaald. Eenmaal onder dak had Shay haar vriendinnen op de camping gebeld. Shays vriendinnen arriveerden. Het werd gezellig. Het werd ook steeds later. Maggie keek steeds vaker op haar horloge, terwijl Kenneth zo enthousiast van alle vrouwelijk schoon werd, dat Maggie er een scène over maakte. Britten hebben blijkbaar wel degelijk emoties. De ruzie begon aardig uit de hand te lopen, waardoor de cavalerie besloot af te blazen. De DR werd dwars achterop de combi gebonden. Je kunt nooit genoeg touw en spanbanden bij je hebben. Shay ging met beginnende stramheid terug de bak in. Op de camping van de motormeiden was het te donker om nog een tent op te zetten. In tijden van nood leer je elkaar kennen. ‘Aanschuiven en indikken’ was de oplossing. Het was laat, donker, nat en gezellig. Er werd een ver na middernachtelijk souper geïmproviseerd. Er waren pinda’s, er was bier en er was gin. Net als een driekwart flesje supermarktwijn. Uit het zijspan kwam gedroogde worst, een blik perziken en wat typisch Nederlandse rookwaar. M72 rijders hebben ook altijd medicinale alcohol bij zich. Dat desinfecteert, ontspant en verwarmd. Met zijn vijven werd de literfles whiskey veranderd in een whiskeyfles. Dat was een mooi toetje en scheelde weer koffie maken. Een heel ontspannen zijspanrijder viel tevreden in slaap tussen een R80GS-pilote en Shay, de DR-rijdster. De ene snurkte lichtjes, de andere kreunde pijnlijk als ze zich in haar slaap op haar beurse kant draaide. De meiden verzorgden Shays repatriëring. Er werd afscheid genomen. Het bleef regenen, waardoor de vakantie wat voortijdig afgebroken werd. En toch was het weer een heerlijke vakantie. Als je nu op een drafje naar je dealer gaat, kun je dit weekend dankzij DFDS Seaways ergens tussen de Lake District en Schotland zitten. Shay zul je er niet treffen. Alhoewel, wie weet?
