GP Wegrace Silverstone, Groot-Brittannië
Het is nog geen eeuwigheid geleden dat Aprilia meewarig werd bekeken in de MotoGP-paddock. Met reden, want structuur en beleid waren binnen de fabriek uit Noale soms moeilijk te herkennen. In Silverstone bewezen de Aprilia-rijders collectief dat tijden zijn veranderd. In zijn 310e Grand Prix trok Aleix Espargaro de winst naar zich toe door Pecco Bagnaia te verslaan. Maar achter derde man Brad Binder bezetten de Aprilia-rijders Maverick Viñales en Miguel Oliveira de plekken vier en vijf. Raul Fernandez posteerde de laatste Aprilia ook nog binnen de top 10.
De Grand Prix-carrière van Aleix Espargaro is niet het standaardverhaal van de jonge coureur die via een nationaal kampioenschap de stap naar het grote werk maakt en dan… En daar begon het te haperen voor 34 geworden Espargaro. Vier jaar na zijn GP-debuut zat Espargaro al als invaller op een Pramac Ducati, maar twee jaar later moest hij gedwongen een stap terug doen naar de Moto2. Maar vorig jaar won de Spanjaard in zijn 200e MotoGP-start eindelijk zijn eerste race, toen hij in Argentinië zijn negen jaar jongere maatje Jorge Martin versloeg.
“Het is voor mij nog steeds raar om voor overwinningen te vechten, terwijl andere jongens dat gewend zijn sinds hun tijd in de 125 of Moto3”, zei Espargaro. “Heel veel is nog steeds nieuw voor me.” Die emotionele overwinning, immers ook de eerste voor Aprilia in de koningsklasse, betekende zowel een bevrijding als een ‘upgrading’ van het verwachtingspatroon. Espargaro stelde zich een duidelijk doel voor 2023. “Misschien heb ik in het begin van het jaar de lat te hoog gelegd. Ik ging voor de titel”, vertelde hij na een zeer indrukwekkend optreden in de Britse Grand Prix. “Ik crashte in Argentinië. Ik crashte in Amerika. Ik liet heel veel punten liggen. Ik was vaak snel op vrijdag en in het droge zat ik vaak bij Pecco in de buurt. Maar dat maakt allemaal niet uit. Je moet snel zijn op zondag (Espargaro vergat even de zaterdagse Sprint, red.) en om de één of andere reden lukte het me niet om het op zondag de snelheid te laten zien die ik had. We hebben duidelijk niet de punten die we verdienden.”
Maar in Silverstone, waar Espargaro twee jaar geleden de Aprilia RS-GP voor het eerst naar het podium reed, verdiende hij 25 punten. Zelfs volgens de verslagen Bagnaia waren die verdiend. Espargaro was op vrijdag de snelste, worstelde in de regen en kwam niet verder dan de twaalfde startplaats, maar boenderde op zondag door het veld. Kopstarter Jack Miller zag al heel snel een getergde Bagnaia en polesitter Marco Bezzecchi langszij komen. Bezzecchi crashte echter in de zesde van twintig ronden toen hij laat remde, de rem losliet en vervolgens in Bagnaia’s slipstream meegezogen werd. Bezzecchi moest de remmen andermaal aanspreken en viel. Alex Marquez was toen ook al uitgevallen met een ’technisch probleem’, waarbij alles duidde op schakelproblemen. Espargaro promoveerde zo naar de tweede plaats. Terwijl na onbestendige regen achter leider Bagnaia het viertal Espargaro, Brad Binder, Maverick Viñales en ook Miguel Oliveira – gestart als zestiende – veelvuldig van positie wisselde, leek Bagnaia de race te controleren.
In de laatste ronde sloeg Espargaro echter toe. Bagnaia kreeg geen kans meer op een tegenaanval. Binder hield de zeer sterke Oliveira achter zich, nadat Viñales na contact met Miller zijn achterband kapot had gereden tijdens zijn inhaalrace. Espargaro was uiterst tevreden met zijn tweede GP-zege in 310 starts. “Ik was er super op gebrand”, aldus Espargaro, die in Assen voor het eerst in dertien races weer op het podium stond. “Ik wist dat ik de snelheid en de pace had, dit was een kans. Dat is vanaf de twaalfde plaats moest starten… Geen druk. Op Silverstone kun je goed inhalen.”
Een sterk verbeterde koppeling maakte een goede start mogelijk, een nieuw aeropakket zorgde voor zowel een beter stuurgedrag als meer stabiliteit. “Dat was de sleutel vandaag”, wist Espargaro. Hij mocht dan een week eerder 34 zijn geworden, de Aprilia-‘kapitein’ vond dat hij beter reed dan ooit. “De titel wordt moeilijk, want Pecco staat ver voor en hij doet het geweldig. Maar de top 3 is volgens mij nog steeds mogelijk.”
Bagnaia realiseerde hij zich dat de aanval in de slotronde zou komen. “Ik had de zachte voorband gekozen en daarom pushte ik vooral in het begin”, legde de Ducati-coureur uit. “Maar misschien was dat niet de goede keus. Toen het begon te regenen, werd ik bang want in de laatste sector was het echt glad. Ik voelde daar de limiet van de banden niet goed en ik zag en hoorde Aleix. Ik wist dat hij het zou proberen, zeker gezien de tractie die de Aprilia daar had. Ik was voorbereid en ik probeerde te reageren, maar het was niet genoeg.”
Voor Brad Binder had de race na de eerste bocht ook voorbij kunnen zijn toen hij in de sandwich werd genomen door Jorge Martin en Luca Marini. Door het contact kwam Martin buiten de baan, waarna hij nog van de negentiende naar de zesde plaats reed. “Mazzel dat we allemaal overeind bleven”, grijnsde Binder na zijn tweede GP-podium van het jaar. “Ik zag wat spullen door de lucht vliegen en de motor was nogal aan het ‘shaken’, misschien daardoor.” Binder sprak zijn respect uit voor de twee voor hem gefinishte mannen. “Het is niet makkelijk om in die regen te bepalen hoe hard je kunt pushen als je vooraan rijdt. Je bent toch een proefkonijn. Dat deden ze fantastisch.” En hoe opgetogen de KTM-rijder ook was met zijn podium: “Ik wilde zó graag winnen. Voor het team. Ik vond dat ze dat verdienden na mijn twee fouten in Assen.” Daar verloor Binder twee top 3-klasseringen omdat hij in de laatste ronde de tracklimits overtrad. In Silverstone leek Pecco Bagnaia dat te doen. Het Stewards Panel verklaarde na een protest van KTM echter dat ‘de sensor niet getriggerd werd door de band’ en oordeelde derhalve dat een penalty niet terecht zou zijn.
Voor de als laatste gestarte Fabio Quartararo leverde de Britse GP één punt op. De Yamaha-coureur kende andermaal een uitermate moeilijk weekend waarin hij zijn banden onvoldoende op temperatuur kreeg en chronisch grip miste. In de race werkte Quartararo zich op naar een zevende plaats, maar bij een clash met Luca Marini verloor hij het bovenste deel van zijn stroomlijn. In de ‘flag to flag’-wedstrijd kon Quartararo zijn weg vervolgen met de tweede machine. Na een dramatische zaterdag besloten Quartararo en team de machine grondig aan te pakken. “Een nieuwe stroomlijn, een andere achterschokbreker en swingarm, een andere setting achter… In feite een machine zoals ik ‘m nog nooit reed. Maar ik vond dat we het moest proberen”, vertelde de Fransman. Vooral de stroomlijn bood perspectieven, meende Quartararo, maar ‘dit was het maximale wat ik kon doen vanaf een 22e plaats. Maar heel veel beter voelde ik me niet’. Eén ding stond voor hem echter bovenaan de wenslijst: “Met een blok moeten we een heel seizoen door. Aero en zo, daar kunnen we tijdens het seizoen nog wat aan doen. Maar het blok, dat moet voor ons prioriteit hebben. De enige die ik kon inhalen, was Franco op de andere Yamaha.”
Marc Marquez ging in de dertiende ronde onderuit, in een duel om de twaalfde plaats met Enea Bastianini. De Italiaan crashte even later, ‘omdat ik iets raars voelde, mogelijk door de tik van Marquez’. Die keek ondanks zijn vierde crash in evenzoveel GP-starts tevreden terug op zijn weekend. Het Respol Honda-team besloot in Silverstone te starten met de basis van de eerste race in Portimao, dus ook zonder Kalex-frame. “Het doel was om het vertrouwen te hervinden en om een nieuwe basis te vinden. Voor dat laatste moeten we meer rijden, maar met het vertrouwen gaat het de goede kant op”, was Marquez’ verrassende verklaring. “Ik had mezelf onder controle. Oké, ik crashte, maar dat gebeurde in een heel ongelukkige situatie, zoals ze kunnen voorkomen in een wedstrijd. Ik verloor al een winglet in de eerste ronde en daardoor werd remmen heel moeilijk. Ik bleef kalm en ik reed in het ritme waarmee ik ook in de trainingen had gereden. In de regen wilde ik geen risico nemen, iets wat ik anders juist wel zou doen, maar ik begon te glijden, week uit, juist toen Bastianini ook een ‘moment’ had. Mijn instelling was dit weekend volledig anders. Ik wilde niet crashen omdat ik over m’n grenzen ging. Dit was niet zo’n crash. Dit was de juiste insteek.”
Na een koude maar droge vrijdag werd Silverstone op zaterdag onder water gezet. Met aquaplaning, valpartijen en brokstukken op de baan als gevolg – volgens onder meer polesitter Marco Bezzecchi, derde man Alex Marquez, vierde man Pecco Bagnaia – zij crashten alle drie – en ook Brad Binder en Aleix Espargaro reden genoeg om de rode vlag te zwaaien. De wedstrijdleiding deed het niet. Gelukkig was de regenval ’s middags vele malen minder en alle 22 starters haalden ook het einde. Onder aanvoering van Alex Marquez. De Gresini-coureur nam risico in de openingsfase en vocht zich in de eerste ronde van de vierde naar de eerste plaats. Bezzecchi, zeer sterk in de regen in Argentinië, kreeg pas in de laatste ronde een kans toen Marquez een fout maakte. “Maar ik wist dat het voor hem lastig zou worden als ik alle deuren maar dicht zou houden”, vertelde Marquez na zijn eerste overwinning op een MotoGP-machine. Hij werd de vijfde Sprint-winnaar en eindigde zeventien plaatsen voor zijn risico-vermijdende broer Marc. Maverick Viñales kwam van de achtste startpositie naar de derde plaats, ruim twee seconden voor Johann Zarco die in de laatste ronde Aleix Espargaro van de vierde plaats verdrong. Augusto Fernandez, in de kwalificatie de verrassing met een vijfde startplaats, finishte als achtste voor Brad Binder. Pecco Bagnaia kreeg in de eerste ronde een duw en belandde in het achterveld. Niet op gemak koersend, werd Bagnaia puntloos veertiende. “Al in de eerste ronde had ik een paar ‘momentjes’ en voelde de voorkant alsof ik ieder moment kon crashen”, vertelde Bagnaia. “We snappen het niet. Ik reed met de machine waarmee ik gevallen was; misschien was er toch iets mis.”
