Daan Aversteeg – Honda CB750
« Terug naar Mijn Trots“Ook als geld geen issue is, houd ik deze motorfiets”, bevestigt Daan Oversteeg zijn liefde voor zijn Honda CB750 K2. Toch is het momenteel nog een overduidelijk gevalletje van haat-liefde. Pure adoratie voor de Japanse schoonheid wisselen af met vertwijfeling door on-Japanse technische akkefietjes.
“Deze motorfiets vond ik in 2022 op Facebook. Hij stond bij een handelaar in Zutphen en die had hem gekocht van de eerste eigenaar. Met een booster en na het in de tank gooien van wat brandstof startte hij direct. Perfect lopen deed hij toen nog niet. Omdat ik desondanks direct de potentie zag was de motorfiets niet veel later voor € 1.300,- van mij. Thuis heb ik de carburateurs en de remklauwen gereviseerd. Omdat ik autotechniek heb gestudeerd heb ik daar verstand van en dus geen angst voor. De kabelboom heb ik na een elektrische storing deels vervangen. Er was qua bedrading wel meer aan de hand want een zekering was vervangen door een stukje ijzerdraad. Maar goed; als de motor rijdt, dan rijdt hij goed. Voor een oldtimer beschikt hij over lekker veel power.”
“De Honda is met zijn robuuste logge blok echt prachtig. Tegenwoordig alles weggemoffeld achter plastic. Het karakter van een oud voertuig staat me ook aan. Ik ben namelijk niet van het harde rijden, cruisen is fijn. Tot slot ben ik dol op de jaren tachtig stijl van deze motorfiets met zijn chromen accenten en lijnvoering.
“Dit is mijn derde motorfiets. De eerste was een Suzuki GS500 omdat ik alleen A2 mocht rijden. Het was een leuk ding, maar met terugwerkende kracht vind ik hem niet mooi meer. De GS had al zo’n modern aluminium frame en daarmee vergeleken is het buizenframe van deze Honda veel mooier. Mijn tweede motor was weer een Suzuki, een DR650 om precies te zijn. Offroad was een tijdje leuk, maar niet meer toen ik het alleen moest doen. Ik deed het samen met een collega, maar toen die naar een ander bedrijf vertrok en ik een paar keer in een sloot belandde, ben ik er mee gestopt. Op de DR kreeg ik altijd dodelijke blikken. De motor had een uitlaatdemper die niet dempte. Toen ik iemand anders op mijn motorfiets hoorde wegrijden had ik zelf ook zoiets van: ‘Oh mijn god, maakt dat ding zoveel lawaai?’ Gelukkig kon ik hem voor meer geld verkopen dan waarvoor ik hem kocht. Ineens wilde iedereen een TET-fiets hebben.”
“Technisch heb ik wel het een en ander aan de Honda gedaan, maar het lakwerk hoefde ik alleen op te poetsen. Nadat de dikke stoflaag was weggepoetst hield ik glimmende lak over. Het verbaasde mij ook dat het er allemaal zo goed uitzag. Ook het aluminium van het blok en de wielen was in prima staat. Sommige onderdelen zoals de vorkpoten waren wel te ver heen, die heb ik zwart gemaakt omdat stralen te duur is. Als er ooit genoeg geld op de rekening staat, gaat de motorfiets helemaal uit elkaar en maak ik hem origineel. Daarmee ben ik al voorzichtig begonnen. De zwarte en vierkante spiegels hebben plaatsgemaakt voor ronde chromen exemplaren. De kleine zwarte knipperlichten vooraan moeten plaatsmaken voor grote chromen. Ook het voorspatbord moet chroom worden. De niet originele uitlaat geloof ik wel, het is veel te duur om die door een origineel uitlaatsysteem te vervangen.”
“Sinds de aankoop heb ik vijfhonderd kilometer met de Honda gemaakt. Lange ritten zijn niet mogelijk omdat de accu niet laadt. Er is altijd wel iets te doen aan de motor en elke keer lijkt er ook wel iets anders uit elkaar te vallen als je op zoek gaat naar de oorzaak van een storing. Toch houd ik goede moed dat ik de oorzaak van het laadprobleem ga vinden. De goedkope spanningsregelaar en accu die nu nog in de motor zitten, ga ik sowieso vervangen door dure. De meeste tijd ben ik totaal verknocht aan deze motorfiets, maar soms ook absoluut niet. Toch overwint de liefde in de haat-liefde door de power, het geluid en het karakter.”
