Mijn Trots – Ralph Schouten

« Terug naar Mijn Trots
Zijn rijbewijs haalde Ralph Schouten (53) al op zijn 23e, maar echt van de grond kwam zijn motorcarrière niet bepaald. Een jaar of drie geleden begon het echter flink te kriebelen en eindelijk kwam er een eigen motor, een Harley-Davidson Sportster 883. En toen was het hek van de dam, inmiddels is de sales manager al aan zijn derde Harley toe, deze lekker duistere Street Bob uit 2019!

“Mijn jongere broer reed al motor en toen heb ik zelf op mijn 23e ook mijn motorrijbewijs gehaald. Misschien een beetje door hem aangestoken, maar ik wilde het zelf ook altijd al. Een motor kwam er alleen nooit. Ik leende er wel eens eentje van mijn broer, die had onder meer een Harley-Davidson Liberator en een zelfbouw chopper, maar er zelf eentje kopen, nee daar kwam het niet van. Later ging ik het huis uit, samenwonen en trouwen, en toen heb ik het eigenlijk helemaal los gelaten. Vanaf mijn 25e heb ik denk ik helemaal niet meer gereden. Toen ik 49 werd begon het op de een of andere manier toch weer te kriebelen.”

“Klinkt als een klassieke midlife crisis, maar ik zat privé al een aantal jaar in ander vaarwater waardoor die mogelijkheid zich simpelweg weer voordeed. Dan zie je om je heen mensen rijden en dan begint het spontaan weer te jeuken. Mijn hart lag bij de choppers en cruisers, en dan bij voorkeur van Harley. Ik ben nog wel bij een reguliere motorzaak geweest om te kijken naar choppers van Kawasaki en zo, maar kwam er al snel achter dat dat het gewoon niet was voor me. Samen met mijn broer ben ik toen naar de Motorsaloon in Amersfoort gegaan. Ik had natuurlijk heel lang niet gereden en het leek me daarom wel verstandig om een beetje bescheiden te beginnen, op een Sportster 883.”

“De proefrit was na jaren niet gereden te hebben natuurlijk wel even een dingetje, maar dat ging eigenlijk heel prima. Sowieso verraste het me op dat je het motorrijden zo weer oppakt na al die jaren. Het is waarschijnlijk net als fietsen, ondanks dat ik nooit écht veel gereden heb. Ik heb weliswaar met plezier op die Sportster rond gereden, maar al na een maand of drie vond ik ‘m te klein en te licht. Het mocht wel iets groter en sterker. De Sportster heb ik daarom ingeruild voor een Dyna Super Glide en toen begon het echte rijden. Met de Dyna heb ik echt serieus kilometers gemaakt, onder meer naar het Zwarte Woud. Een jaar heb ik er op gereden, alleen was ‘ie al wat ouder en kwamen er ook wat kleine mankementjes aan. Ik wilde daarom eigenlijk wel iets nieuwer rijden. De Dyna had ik pas net een jaar en het probleem met Harley’s is dat je hem gaat finetunen naar je eigen smaak. Op de Dyna had ik onder meer een hoger stuur, smoke achterlicht, ander zadel en nog wat andere zaken gezet. Daar zat best wat geld in, wat je er nooit voor terugkrijgt.”

“Maar goed, de motorhobby kost nu eenmaal geld en daar moet je niet al teveel naar kijken. Ik wilde gewoon wat jonger rijden en bij de Motorsaloon kwam ik deze Street Bob uit 2019 tegen. Bijna vijftien jaar nieuwer en ook qua kilometers stond er niet heel veel op. Ik was niet specifiek naar een Street Bob op zoek, ik ben nooit zo van de typenamen, maar kijk vooral naar de looks. En qua vermogen wilde ik natuurlijk ook wel een stapje maken, maar dat doe je bij Harley bijna automatisch wanneer je zoveel nieuwer gaat rijden. Ik ben niet zo van die grote kuipen en koffers, juist die basic looks van de Street Bob vond ik waanzinnig mooi. Voor de vorm heb ik nog nog een proefritje gemaakt, maar eigenlijk weet je vooraf al dat ‘ie gaat bevallen.”

“Dus de Street Bob gekocht, en dan begint meteen weer het personaliseren hè. Er zaten al wel kleine knipperlichtjes op, maar bijvoorbeeld nog geen logo’s. Verder wilde ik er sowieso forward-controls, een kuipje en andere uitlaat op. Ik had wel wat wensen zeg maar. Ik ben begonnen met een ander zadel met duozit. Vind ik mooier en dat steuntje in de rug zit lekkerder. Daarna is de kentekenplaat naar de zijkant verhuisd en vervolgens is er een Stage 1-kit op gekomen met een Vance & Hines uitlaat, open luchtfilters en aangepaste mapping. Dat laatste was nog wel een dingetje, uiteindelijk ben ik vijf keer terug geweest voor de afstelling goed was. Sinds afgelopen maart zit alles er wel op wat ik wilde, het is voor nu ook wel even goed zo. Nou ja, er komt nog een bredere achterband op, maar dat is het dan ook wel. Hij rijdt hartstikke goed, morgen ga ik bijvoorbeeld met een maat de oude Route National in Frankrijk rijden, ongeveer 3.600 kilometer in ruim twee weken. En verder heb ik eigenlijk ook geen wensen. Bovendien heb ik er ook teveel centen in zitten om ‘m nu alweer weg te doen. Nee, hij blijft nog wel even!”