Eerste test AJP SPR240 EN
Veel keus hebben motorrijders niet als ze op zoek zijn naar een betaalbare motorfiets om hun allereerste offroad-stappen te zetten. Of de mensen die iets kleins achterop hun camper willen meenemen waarmee ze in de bergen serieus kunnen spelen. Wij presenteren u: de AJP SPR240 EN.
Dat stokoude offroadmotoren voor de hoofdprijs van de hand gaan weet iedereen die de laatste jaren wel eens op Marktplaats of Catawiki keek. Het doet financieel zeer om zo’n doorleefde gebruikte motorfiets aan te schaffen. Een nagelnieuw alternatief komt uit Portugal. De AJP SPR240 EN bekleedt met de nodige fantasie anno 2023 de rol die de Honda XR250 in 1979 had: betaalbaar en handelbaar instappen in de offroadsport.
‘Ho eens’, hoor ik de tegenwerpingen al: ‘Honda heeft met de CRF300L toch nog steeds zo’n motorfiets in het assortiment.’ Daarvan is inderdaad geen woord gelogen. Met zijn 28 pk komt die ook zelfs dichterbij de oorspronkelijke XR250 dan de bescheiden 20 pk die de AJP produceert. Qua prijs ligt de CRF300L (€ 6.899,-) ook niet overdreven veel af van de SPR240 (€ 6.285,-). Misschien voegt de Voge 300 Rally zich later bij dit gezelschap, maar die is nu nog niet leverbaar en de prijs is ook nog onbekend. Het gewicht van de Voge kennen we wel: 158 kilo. Dat is zestien kilo meer dan de CRF300L rijklaar weegt en zelfs vijftig (50!) meer dan de AJP. Qua hanteerbaarheid – wel zo handig als je de motor achterop een plateau van een camper moet zeulen – hebben we nu al een winnaar. Het vlieggewicht doet ook wonderen voor de pk-gewichtsverhouding.
Een deel van de gewichtswinst behaalt de Portugees door zijn luchtkoeling. Het geeft hem de pure niet te slopen uitstraling waar de XR ook zo prat op ging. Tot zo ver de verwijzingen naar het verleden want in alles straalt de SPR240 uit dat het een moderne motorfiets is. Dat begint bij het slanke design en ook bij typische AJP-waarden als de gecentraliseerde benzinetank. De voorraad peut (9,5 liter) zit niet boven de framebuis, maar ergens onder je knieën. Met een gewicht van 108 kilo voelt het misschien wat overdreven, maar er valt wat voor te zeggen dat AJP vasthoudt aan familiewaarden. De benzinedop zit hierdoor dan ook achteraan in het zadel en niet waar je hem normaal gesproken verwacht. Die dop draai je waarschijnlijk niet al te veel open met zo’n bescheiden consumerende eencilinder.
De familiewaarden gelden ook de vering van ZF Sachs. Even voor de goede orde: volledig instelbare vering. Die luxe zie je dan weer niet terug bij de Aziatische budgetconcurrentie. Op meerdere plekken aan boord van dit ‘kleintje’ zie je de luxe terug van een fabrikant die ervaring heeft met het bouwen van offroadmotoren. Het rempedaal en de versnellingspook klappen bij een valpartijtje op zodat ze niet direct afbreken. De daarnaast gepositioneerde voetsteunen zijn stevig uitgevoerd en lekker breed voor veel steun.
De fraai gepolijste achterbrug mag er ook zijn en volgt de typische AJP-lijnen. Dat geldt ook voor het rood gelakte frame en de stevige velgen die zijn voorzien van Michelins met flinke noppen. Die trek je er niet direct vanaf als je de SPR de sporen geeft. Twintig pk klinkt al niet als veel en in de praktijk is dat ook zo. Toch heeft AJP het vermogen slim verdeeld over het toerenbereik. Het zit vooral helemaal onderin en in het midden. Bovenin gebeurt er vervolgens niet meer zo veel.
Hoezo is die vermogensverdeling slim? Omdat het perfect aansluit bij het ideale gebruik. Dit is vanzelfsprekend geen motorfiets om in het najaar jankend over een maisveld te jagen en het is allemaal geen motor om als allroad over Europa’s wegennet te sturen. Dit is speelgoed dat je ergens in de bergen van de achterkant van de camper aftilt of van een karretje laat afglijden. En dan kan het speelkwartier beginnen. Indachtig zijn naam ziet de SPR eruit als enduro, maar je zoekt al snel de technische stukjes op die eerder op een trial-nonstop lijken. Het eencilindertje tokkelt daar in eerste of tweede versnelling onverstoorbaar doorheen als een soort diesel. Het lijkt simpelweg maar niet af te willen slaan. Het is wel opvallend dat het blokje zijn gebrek aan daden bovenin compenseert met een grote bek. Het geluid is opvallend krachtig als het gas er op gaat. Dat had best minder mogen zijn.
De vering toont zijn kracht in dit trialwerk. Omdat het volledig instelbaar is, slaat het minder snel door dan op andere budgetmotoren. Vanzelfsprekend is het lage rijklaargewicht ook een voordeel bij technische uitdagingen. Die zoek je – omdat het zo leuk is – als vanzelf op.
Dat leuke straalt al van de SPR als die op zijn zijstandaard op je staat te wachten. Het verrast vervolgens dat dit ‘motortje’ zulke volwassen maten heeft als je in het zadel plaatsneemt. Hij oogt kleiner dan hij in werkelijkheid is; een zithoogte van 890 millimeter vertelt het hele verhaal. Verder voelt de AJP zo rank en slank aan als een echte enduro aan hoort te voelen. En ja; dat betekent dat je ook geen wonderen hoeft te verwachten van het comfort van het zadel. Dat is lang, slank en hard zoals het hoort.
ConclusieDe SPR240 EN doet zijn naam eer aan en oogt als een volwassen en sportieve enduro. Zaken als de volledig instelbare voor- en achtervering sluiten daar goed bij aan. Toch is dit geen traditionele enduro om in maiscrosses in te zetten of om eindeloze gravelpaden af te blazen. Dit is eerder een motorfiets waarmee je zo ver mogelijk omhoog probeert te komen op een steil bergpad in de Alpen. De aller lastigste passages van de TET mee bedwingt. Spielerei ligt hem vanzelfsprekend beter dan serieus allroadwerk. Dat maakt het inzetgebied niet enorm groot. Toch kan dit zo maar de motorfiets zijn waarnaar je al tijden tweedehands zoekt, maar die je (slechts iets duurder) nieuw kunt kopen.
