Warmdraaien 23/2008
Door internet is de wereld een stuk kleiner geworden. Als informatiebron heeft het menig encyclopedieverkoper werkeloos gemaakt en het nieuws scannen in een paar tellen of even kijken hoe het weer is op je vakantiebestemming, nadat je eerst al de vliegtickets hebt geboekt tegen een absolute bodemprijs, de mogelijkheden zijn geweldig. Ook de handel is er door veranderd. Via Marktplaats en Ebay floreert de particuliere markt meer dan ooit en de handel en wandel van bedrijven is erg doorzichtig geworden.
Ook motorfabrikanten beginnen hun waar nu via internet direct te verkopen aan de eindgebruikers. Dat scheelt immers gedoe met dealers en dus geld, nietwaar? Ik vraag me echt af of we dit wel moeten willen. Wordt de dealer een veredeld doorgeefluik die voor een minimaal bedrag jouw motor mag afleveren, of blijven we de – soms minder goede – bak koffie waarderen? Met daaraan gekoppeld het menselijke contact, het overleg, de service en de gemeende handdruk met wensen en advies voor een fijn motorgebruik. Plus de mogelijkheid om eerst eens even proef te zitten of proef te rijden met je nieuwe droom en de beslissing niet van een plaatje te hoeven maken. Ik sta open voor elke vernieuwing, maar dit? Ik kan me ook echt niet voorstellen dat het een goed gevoel geeft om een 23.000 euro dure Yamaha V-Max op deze manier aan te schaffen met een muisklik. De keren dat ikzelf een nieuwe motor kocht, reed ik altijd tamelijk opgewonden met rode wangetjes van de dealer huiswaarts. Een nieuwe motor kopen, dat is toch wat anders dan met een paar muisklikken een een nieuwe CD scoren.
Omdat afstanden niet meer bestaan, kunnen we via de digitale snelweg opeens ook wereldwijd inkopen doen. Zoals motorbanden bijvoorbeeld, waarvoor we heel graag even over de grens kijken. Of over de oceaan. Dat die in Verweggistan gekochte band verouderd is, niet op de juiste manier opgeslagen is geweest, bedoeld voor lagere topsnelheden en soms niet over een Europese goedkeuring beschikt, blijkt opeens minder van belang als er een voordeeltje te halen valt. En de lokale dealer of bandenspeciaalzaak die geacht wordt om die band voor niets (‘Hoezo betalen voor de montage, ik kocht hier vroeger toch altijd mijn banden!’) te monteren, is plotseling de gebeten hond als hij de internetshopper daar op wijst.
Ook het feit dat op internet iedereen heerlijk anoniem en zonder enige kennis van zaken kan reageren – of anderen in een kwaad daglicht kan stellen – is niet mijn ding. Wat kan de mening van een absolute onbenul over een onderwerp waar hij werkelijk niets van af weet immers bijdragen aan deze wereld? Enige tijd geleden verongelukte er bijvoorbeeld een motorsporter tijdens een training, toen hij bij een val werd aangereden door een achteropkomende rijder. Iedereen met een motorsporthart weet dat zoiets vreselijks kan gebeuren en je hart slaat over als je alleen al denkt aan zoiets tragisch. Een dag later las ik op internet werkelijk misselijkmakende reacties op het krantenbericht van dit ongeluk. Mensen die echt nog nooit zo’n motor van dichtbij hebben gezien, denken blijkbaar nuttig werk te verrichten door op een mooie zondagmiddag achter hun pc te kruipen en een afschuwelijke reactie in te tikken. Hoe ziek kun je zijn? Dat mensen vanwege hun motorhobby doodgewenst worden of dat iemand zo’n dodelijk ongeluk heel erg grappig vindt, lijkt mij namelijk niet normaal. En dat alles natuurlijk lekker anoniem, want dat is de zegen van internet, nietwaar? Wat mij betreft halen we per direct die anonimiteit weg: reageren en je mening geven mag, maar wel gewoon als een echte man of vrouw met je eigen naam en adres erbij. Dan zijn we waarschijnlijk al van veel nonsens verlost!
Eric Bulsink
Hoofdredacteur MotoPlus
