Compacttest Aprilia RS125 GP Replica
Oeh, een Aprilia RS125 GP Replica in een test. Alleen al van die naam gaat het hart van de menig adolescent véél sneller kloppen. Als tweetakt werd het kleine Italiaanse raspaardje door jonge sportrijders bijna vereerd, wat de volgende vraag opwerpt: weet de actuele versie ook zo te imponeren?
We schrijven 1992: de eerste Aprilia RS125 doet zijn intrede en verovert de harten van jonge sportrijders. De kleine tweetakt uit Noale is, een beetje ordinair gezegd, de natte droom van elke puber. Tot op de dag van vandaag heeft de originele RS125 niets van zijn fascinatie verloren. Waarom? Ten eerste is er het uiterlijk, dat is afgeleid van de 125 en 250cc GP-motoren uit die tijd. Aan de andere kant is er het blok, dat in de open versie met 31 pk flink van leer weet te trekken. De geknepen uitvoering kwam pas in 1996, toen het nieuwe rijbewijsreglement, die maximaal 15 pk voor A1-rijders voorschreef, zijn intrede deed. En dan is er natuurlijk ook nog het rijwielgedeelte, dat zich zelfs in standaard trim eigent voor uitzonderlijk snelle rondetijden. Pas in 2012 verdween de likkebaardend lekkere tweetakt van het motortoneel. Vanwege de nieuwe emissie-eisen werd het tweetakt-blok door een viertakt vervangen.
In 2022 wil Aprilia met de RS125 GP Replica zijn stamhouder alle eer aan doen. En dat doet het op het eerste gezicht ook absoluut: visueel is de 125 een regelrechte knaller! Het design is zo strak in lijn met dat van de actuele RSV4, dat zelfs doorgewinterde kenners pas bij een tweede blik opmerken dat het ‘slechts’ om de kleine gaat. De heerlijk sportieve GP Replica kleurstelling is een bijna één op één kopie van het uiterlijk van de huidige MotoGP fabrieksracers Dat zelfbewuste uiterlijk doet je bijna de kleine slordigheidjes in de afwerking hier en daar vergeten. Zo zit er nogal wat speling op het koppelingshendel en laten sommige stickers nu al los. Voor de prijs van € 6.399,- mag je toch wel minimaal een laag blanke lak verwachten.
Afgezien daarvan is de kleine Aprilia gewoon een prachtig apparaat. Niet alleen de innerlijke puber, maar ook de volwassen sportziel kan nauwelijks wachten om deze ranke eencilinder bij de horens te vatten. Dat het bij de RS niet enkel een kwestie van uiterlijke schijn is, merk je al bij het eerste contact: zeer brede clip-ons, hoge en ver naar achteren geplaatste voetsteunen, relatief veel ruimte op het zadel en een hoge achterzijde. Een best wel extreme zit, die al na een paar stadskilometers zijn tol eist in de vorm van pijnlijke polsen en een stijve nek. De 125 presenteert zich duidelijk niet als langeafstandskilometervreter, maar wil simpelweg met verve door bochten worden gejaagd. Dat verve mag je behoorlijk letterlijk nemen trouwens. In het lagere toerengebied tot ongeveer 5.500 toeren trilt de eencilinder bijvoorbeeld opmerkelijk veel. Bovendien maakt produceert het blok bij een rustig tempo wat onaangename mechanische geluiden.
En bij de acceleratie vanuit de toerentalkelder is het vaak noodzaak om de koppeling erbij te pakken. Je kunt dan beter één, of meteen maar twee versnellingen terugschakelen, ook om de duidelijke vermogensdip tussen de 6.500 en 7.000 toeren te overbruggen. Pas boven de 7.500 tpm wordt de achtste liter echt goed wakker, waarna de begrenzer bij iets meer dan 10.000 toeren de feestvreugde alweer dempt. In dat bovenste toerenbereik is de eencilinder echt volledig in zijn element en verwent dan ook met de volle 11 Nm koppel. Ook de quickshifter werkt alleen echt goed bij hoge toerentallen, bij lagere toeren voelt het schakelen hakerig en moet het schakelpookje met behoorlijk enthousiasme worden aangespoord. Deze hoogtoerige motorkarakteristiek is niets voor de stad, pas tijdens een stevige rit over bochtige landwegen laat de Aprilia zijn sterke punten zien.
Waar het blok zijn sportieve uitstraling pas hoog in toeren recht aan doet, weet het rijwielgedeelte vanaf de eerste meter al te overtuigen. Gewone slingers, haarspeldbochten, kombochten, knijpende, het maakt geen klap uit wat je de RS voor de voeten slingert, met speels gemak slingert ‘ie erdoor. De kleine sprinter maakt echt indruk met zijn stuurprecisie en grote stabiliteit. De achterschokdemper is behoorlijk straf afgesteld, waardoor de achterkant bij vlot omgooien veel vertrouwen geeft. Aan de voorzijde is de vreugde nog groter: de vork geeft een uitstekende feedback en reageert uiterst precies over de gehele veerweg. Zelfs bij hard ankeren met een piloot van 90 kilo in het zadel (een stukje zwaarder dan de beoogde doelgroep) biedt de voorvork nog voldoende reserves.
Ook de remmen zijn uiterst goed op hun taak berekend, een licht toucheren van het remhendel is doorgaans voldoende om de boel tot stoppen te manen. Knijp je daarentegen wat fermer in het hendel, dan komt het achterwiel ondanks de stoppie-controle toch behoorlijk hoog. Verder echter presenteert het tweekanaals ABS zich als uiterst bekwaam met subtiele regelintervallen. Concluderend: voor dagelijks gebruik zou de RS125 GP Replica een wat meer elastisch blokkarakter en comfort mogen hebben. Maar gebruik je hem daarvoor, waarvoor ‘ie eigenlijk bedoeld is, dan schittert de eenpitter met een fantastisch sturend rijwielgedeelte en prima remeigenschappen. Een waardige opvolger van het oermodel dus!
