Reizen Sloveni

Het lot lijkt Slovenië niet gunstig gezind. Het land ligt er, verscholen tussen het meer Westerse Europa en de Balkan in, een beetje vergeten bij. Toeristen op doorreis naar Kroatië overnachten er, maar dan vaak uit pure noodzaak. Doodzonde, want het land verdient beter, veel beter. De ongerepte natuur, schitterende bergtoppen, moderne samenleving, het heerlijke klimaat en de uiterst vriendelijke inwoners vormen werkelijk een ultieme combinatie voor een geslaagde motortrip, zo ondervonden we.We hebben er al vier lange reisdagen, over schitterende toeristische routes dat wel, opzitten, wanneer we in het Sloveense Ribcev Laz aan het meer van Bohinje aankomen. Vanmorgen vroeg zijn we onder begeleiding van een heerlijk zonnetje vanuit Salzburg vertrokken om via de Gross Glockner Hochalpenstrasse naar hier te gaan. Na vier lange dagen op de motor besluiten we om het eerst maar wat rustig aan te doen, de omgeving te verkennen en lekker te luieren. We zien overal sporters op en rond het meer. Het is een schitterend wandelgebied, en het dorpje zelf kenmerkt zich door gezellige paviljoentjes, koffiehuizen en leuke eettentjes. Een waardige uitvalsbasis voor de komende tijd waarin we verschillende, vooraf thuis uitgezette, routes zullen gaan rijden. Eentje daarvan loopt langs Kranj en dat komt goed uit. De remmen van mij Yamaha moeten even nagekeken worden en volgens onze pensionhoudster zit er daar een dealer. Ze had gelijk. Vanaf Kranje rijden we richting het noordoosten en volgen de rivier de Kokra. Lekker toerend met een mooi uitzicht op de rivier. Langzaam voert de weg ons hoger het landschap in, heuvels gaan ongemerkt over in bergen, en die voeren ons over de Virnikovpas. Wanneer we aan Oostenrijkse kant weer naar beneden kijken we uit over een schitterend dal. Groende weilanden met allerlei bloeiende kruiden, daartussen links en rechts een huisje. In de verte ontwaren we nog enkele dorpjes met daarachter blauwe bergen, die doorlopen zover de horizon strekt. Links zien we nog net de machtige top van de Koschutnikturn. Vol bewondering nemen we het beeld in ons op. Raar te bedenken dat deze weg pas weer in gebruik is genomen na de val van Joegoslavië. We rijden in Oostenrijk een stuk evenwijdig aan de bergkam en gaan via Ferlach over de Loiblpas terug Slovenië in. Een prachtige route met mooie haarspeldbochten en uitzichten, al is het op sommige stukken door het slechte wegdek in combinatie met los grind wel oppassen geblazen.De volgende dag staat er een stuk van de Smaragdroute op de planning. Om niet constant hetzelfde stuk via Bled te hoeven rijden hebben we het idee opgevat om vanuit Bohinj via Stara Fuzina achter de heuvelrug langs richting Kranjska Gora te gaan om daar de route weer op te pakken. Op papier een goed idee, in de praktijk evenwel geen succes. Het begrip ‘doorgaande weg’ bleek namelijk een uiterst rekbaar begrip, over de slechts 65 kilometer deden we twee uur. Opvallend, want vooraf had de dienstdoende dame bij de plaatselijke VVV ons nog expliciet gemeld dat wanneer zij die kant uit ging, ze die weg ook altijd gebruikte. Dan moet ‘ie wel goed zijn, denk je nog in al je onschuld. Dus na een paar kilometer op een grindweg ben je ook nog in de stellige overtuiging dat het asfalt zich binnen niet al te lange tijd wel weer zal aandienen. Niet dus, en dan is 65 kilometer lang, zeker omdat het ook nog was gaan regenen. Mag dan redelijk avontuurlijk zijn, de volgende keer wordt het toch de reguliere weg naar Kranjska Gora. Aan de andere zijde van een hoge bergrug is het eindelijk gestopt met regenen. Vol goede moed beginnen we dan ook aan het traject naar Bovec. De route omhoog over de Vrsicpas was, hoewel mooi, niet zo prettig. De weg van kleine klinkers is in de haarspeldbochten deels verzakt en dat geeft een allesbehalve prettig gevoel. Bovenaan worden we voor die ‘ontberingen’ wel beloond met een prachtig uitzicht over grillige kalksteen bergtoppen met daartussen de nodige aardverschuivingen. Aan de andere kant van de pas is de weg een stuk beter, gelukkig. Het weer is nog prima, wat bewolkt en dreigend, maar wel droog. Af en toe zelfs zonnig, wat de vele uitzichten over de rivier de Soca wat extra warmte geeft. Waarom dit de Smaragdroute heet is wel duidelijk, de bijna bedwelmend heldergroene kleur van het water is werkelijk onbetaalbaar mooi. De rivier toont daarbij zijn vele gezichten: het ene moment is het een brede stroom, een kilometer verderop een kolkende watermassa die zich onverschrokken door een smalle kloof stort. Het weer verandert in ene wel heel snel. Na Seci begint het weer te regenen, zo hard dat we in Boka niet eens stoppen voor de beroemde waterval aldaar. In Kobarid grijpen we de gelegenheid maar aan om wat te eten, rusten en het plaatselijke museum te bezoeken, dat gewijd is aan verschillende veldslagen die hier gedurende de Eerste Wereldoorlog hebben gewoed. Allemaal reuze interessant, maar in de wetenschap dat er voor het eind van de dag nog meer regen is voorspeld gaan we verder. We rijden richting Tolmin en nemen de weg richting Podbrdo langs de rivier en het spoor naar Novo Goraci. Van de rivier zien we weinig, omdat plotseling de regen overgaat in een hevige stortbui. Die gepaard gaat met onweer, en daarom besluiten we te stoppen onder een overhangende rots. We kunnen niet anders dan ons nat laten regenen en afwachten tot het wat opklaart. Het is inmiddels ook al behoorlijk donker en we zijn nog de nodige kilometers verwijders van Bohinj. Het is rond zessen wanneer we drijf- en drijfnat terug zijn bij het pension. Morgen rust en bijkomen beloven we elkaar.Een dag luieren doet wonderen, vol goede moed gaan we weer op pad. Eerst met ons hoofd in de wolken, maar al snel weer met beide benen in het grind. Wat op de kaart op een gewone doorgaande weg via Nemski Rovt naar Zelezniki leek, blijkt in de praktijk wederom een stoffige grindweguitgezocht met soms hellingspercentages van 12 tot 14%. Na deze nachtmerrie rijden we al zwierend over mooie, gladde asfalt wegen zo de hoofdstad Ljubljana in. De temperatuur laat zich van zijn zonnige kant zien en we nemen het radtreintje naar boven om de burcht te bekijken. Geen nostalgie, maar wel een mooi zicht over de stad en de bergen daarachter. We proeven de vrije ongedwongen sfeer in de stad om aansluitend weer snel terug naar Ribcev Laz te gaan, waar dit weekend het dorpsfeest wordt gehouden. Althans, dat snel was de bedoeling, maar bij tempo 130 km/uur op de snelweg houdt de Honda van manlief het voor gezien. Hij doet helemaal niets meer, enkel de verlichting brandt nog. Een toevallig passerende agent lijkt de oplossing in huis te hebben. “Gewoon een kwartiertje wachten en dan nog eens proberen”, luidt zijn advies. De beste man had monteur moeten worden, want na een tijdje doet alles weer en kunnen we onze weg vervolgen.‘s Avonds eerst genoten van de lichtjes op het meer en de gezelligheid op de picknickplek bij ons restaurantje, waar voor de gelegenheid een kompleet rund aan het spit werd geroosterd. De avond wordt afgesloten met mooi vuurwerk, wat wijn en een hoop gezelligheid.We laten het meer van Bohinj en trekken verder naar onze volgende stad. Verder het mooie Slovenië in. De bergen lijken te stomen en grote, witte wolken stijgen op. Na een stukje snelweg pakken we de afslag richting Kamnik en rijden, na een kort bezoek aan de stad, verder richting Stahovica. Een ontspannende aangelegenheid met prima uitzicht over de bergen links van en bloeiende bloemenvelden in de andere windrichtingen.In Gornji Grad brengen we een bezoek aan de kathedraal van Hermagoras en Fortunatus en slaan daarna bij Radmirje linksaf richting de bergen om het Savinjedal te volgen. Hoe bijzonder dat in een klein land als dit er zo’n verscheidenheid aan landschappen is. De rivier zien we al snel liggen en het dal is schitterend. In het verleden is er veel houtkap geweest en werden de stammen via goten en de rivier vervoerd, maar daar is tegenwoordig niet meer van over. We rijden verder de naald bij Igla, waar een stuk rots bijna los van de berg door erosie staat. Prachtig om te zien, maar eigenlijk willen we zo snel mogelijk naar Celje. De ongeplande stop eerder met de Honda langs de snelweg blijkt geen op zichzelf staand euvel, de motor heeft ons daarna alweer een paar keer in de steek gelaten. We willen daarom snel nog even een garage opzoeken zodat het probleem kan worden opgelost. Al bij de eerste garage kent een medewerker iemand die gespecialiseerd is in de inbouw van alarmsystemen. En die moeten we hebben, want inmiddels zijn we al wel zover dat we weten dat de startonderbreker de boosdoener is. De man van Grajzl Avtoelektica weet inderdaad waar ‘ie het over heeft, na wat gepriegel met één van de contactpunten van de startonderbreker loopt de Honda weer als een zonnetje. En veel belangrijker, blijft dat ook doen.Het weer de volgende dag is uitstekend, helder en zonnig en daarmee perfect voor ons geplande bezoek aan de stad Maribor. De stad, eeuwenlang tot Oostenrijk behorend geweest, vormt een knooppunt tussen verschillende landen, we zien dan ook verschillende verkeersborden met Oostenrijk en Hongarije erop. Het schijnt een prachtige stad te zijn, maar we nemen allesbehalve de tijd om er rustig van te genieten. Het kwik tikt inmiddels ruim dertig graden aan en dan snak je constant naar die heerlijk verkoelende rijwind. We rijden daarom verder in noordoostelijke richting naar Gornja Radona. Het landschap verder richting zuiden wordt wat vlakker, saaier ook. En met overal om ons heen wijngaarden.In Ptuj eten we een heerlijk kipgerecht en besluiten door te gaan naar Rogatec, om vanuit daar weer de weg terug te pakken naar Celje. Tijdens de ondergaande, roodgekleurde zon zijn lokale boeren nog druk bezig met het binnenhalen van het hooi, grasmaaien en aardappels rooien. De temperatuur is inmiddels een stuk draaglijker dan vanmiddag, dus verwonderlijk is het niet dat ze juist nu aan het werk gaan.De dag erop volgen de slome, meanderende Sava die ons onder bomen doorvoert richting de grens met Kroatië. De doorgaande weg is goed en al redelijk snel rijden we na Krsko en een wat kaal en vlak landschap de grens over. Daar verliezen we de Sava uit het oog en zien we hem pas weer terug bij Zagreb.Het is zinderend heet en de ventilator van de motor hoor ik aanslaan, iets dat bijna nooit gebeurt. Zelfs de Yamaha wordt de hitte teveel blijkbaar. Het centrum van Zagreb staat goed aangegeven, toch duurt het ruim twintig minuten eer we er zijn. De stad is groot en bestaat uit een nieuw en oud gedeelte. Het oude centrum is absoluut mooi, maar toch doet een gemiddelde Sloveense stad er niet voor onder. Bovendien is het er druk, zeker wat betreft verkeerd. Tijd daarom om verder te gaan, via een tolpoortje en na het betalen van € 1,50 draaien we de snelweg op richting Karlovac. Het landschap dat voor ons ligt doet bijna Hollands aan, maar een blik in de spiegels waar de blauwe bergen zich in verschansen brengen me weer terug in de realiteit. Nadat we de grens weer over zijn duurt het nog tot Nove Mesto voor we een terrasje vinden waar we onder de verkoelende schaduw van de bomen wat kunnen eten en drinken. We bleven nog wat nagenieten en nemen de dag in omgekeerde volgorde nog eens door. Ondertussen is het grootste deel van onze vakantie al weggegleden in het verleden. Vandaag gaan we de omgeving rond Celje verkennen, met allereerst een bezoek aan het oude kasteel dat hoog boven de stad ligt. We verlaten de stad in westelijke richting, ook hier weer veel wijnbouw, en duiken bij Sempeter een weg op de bergen in naar Trbovlje. De laatste elf kilometer naar dat plaatsje kunnen wel eens de mooiste kilometers die ik ooit gereden heb zijn. Bochten van elk kaliber volgen elkaar in een heerlijk tempo op en het liefst keer je zo snel mogelijk weer om. Via Zagorie en Kisovec keren we uiteindelijk weer terug de saaie vlakte op. Het gebied laat zich in alle glorie zien, maïsvelden, wijngaarden, mooie dorpjes en op de achtergrond de heuvels die links en rechts de vlakte volgen. Met weemoed kijk ik om me heen en realiseer me dat onze reis er al bijna op zit. De terugweg voert via Oostenrijk en Tsjechië, niet via de Alpen omdat er daar voor de komende dagen veel regen is voorspeld. Bij Maribor gaan we de grens met Oostenrijk over, ik werp nog een laatste blik op het mooie Slovenië. Het door velen ondergewaardeerde land dat mijn hart gestolen heeft. Voor altijd.________________________________________[INFOKASTEN]INFOREPUBLIEK SLOVENIËLigging: Midden-EuropaBuurlanden: Oostenrijk (noorden), Hongarije (oosten), Kroatië (oosten en zuiden) en Italië en Adriatische Zee (westen)Hoofdstad: LjubljanaAfstand vanaf Utrecht: 1200 km (Ljubljana) Oppervlakte: 20.256 km² (helft van Nederland)Inwonertal: 2 miljoen Hoogste punt: Triglav, 2.864 meterToeristische trekpleisters: Meer van Bohinj, Meer van Bled, Ptujska Gora (bedevaartsplaats), Triglav National Park, Smaragdroute, MariborTaal: SloveensSchrift: Latijns, aangevuld met enkele letters voorzien van een háček (diakritisch teken): č, š en