Toeren Zwarte Woud

Het Zwarte Woud is één van Duitslands mooiste motorgebieden. Met meer dan 200 kilometer lang en 60 kilometer breed presenteert het zich als één van de meest gevarieerde gebieden bij onze oosterburen. In dit hoogste middelgebergte van Europa vind je prachtige motorwegen, uitgestrekte bossen en diep uitgesleten dalen met prachtige bekende toeristische routes als de Schwarzwaldhochstrasse, Panoramastrasse en de Deutsche Uhrenstrasse. Kortom, een gebied vol verrassingen. Omdat het Schwarzwald niet direct naast de deur ligt, is een vierdaagse trip eigenlijk wel het minimale. Nog beter is om er gewoon een week voor uit te trekken of om de streek te bezoeken op doorreis naar Zwitserland of Italië. Wie even doorzoekt op internet vindt talloze routes met bezienswaardigheden, zowel in roadbook als GPS. We kiezen voor het laatste en monteren de Garmin op onze ‘huis’ Honda CBF1000F. Omdat we zoveel mogelijk van het Zwarte Woud willen genieten, rijden we in één keer naar ons hotel in Bernau im Schwarzwald. Vanuit Nederland pakken we vanaf Venlo de A61 naar beneden. Omdat er volop aan de autobahn richting Basel wordt gewerkt, draaien we bij Ludwigshafen de A65 op om via de Franse autoroute A35, aan de andere kant van de Rijn, richting Straatsburg op te rijden. Bijkomend voordeel van deze route is dat je Karlsruhe omzeilt en bovendien is ook het verkeersaanbod een stuk minder.Na de Rijn weer overgestoken te zijn, beginnen we aan de verovering van het Zwarte Woud. Via de Schwarzwalder Tälerstrasse rijden we in de richting van Freudenstadt. Deze oude zilversmidstad werd in 1599 gesticht door de hertog van Württemberg. Een prachtige stad die in Wereld Oorlog II bijna geheel door geallieerde bommen werd weggevaagd. Ook het laatste deel van de route heeft nog een paar aardige bezienswaardigheden voor ons in petto. De koekoeksklok komt oorspronkelijk uit dit gebied, een uitvinding die in de kronieken wordt toegeschreven aan klokkenmaker Franz Ketterer in 1730. Wat zou kunnen kloppen, want omstreeks deze tijd is inderdaad de bekende techniek ontstaan met de balgen en fluitjes die het geluid van de koekoek imiteren. En in combinatie met een normale slingerklok leidt tot voornoemd resultaat. Bleek een gouden zet, want diezelfde koekoeksklok wordt nog altijd hoofdzakelijk in de buurt van Triberg en Neustadt geproduceerd. Via prachtig glooiende wegen, bekleed met superstrak asfalt en vele messcherpe haarspeldbochten komen we aan op onze eindbestemming, Hotel Gastlandhof Adler, waar we de motorfietsen in een afgesloten garage mogen stallen. We bevinden ons op een hoogte van 920 meter en dat is goed te zien aan de natuur. Volgens de dorpsbewoners moet eerst de sneeuw van de omliggende bergen gesmolten zijn, voordat hier de flora in bloei gaat. De lager gelegen gebieden hebben wat dat betreft al een flinke voorsprong, want daar laat de lente zich al zien. Na een ontbijtje de volgende ochtend is het lastig om een keuze te maken uit de diverse routes. Het liefst zouden we ze allemaal rijden, maar daarvoor ontbreekt nu eenmaal de tijd. We kiezen voor een route in de richting van Kirchzarten en rijden aansluitend door naar Furtwangen. Hier staat de klokkenmakerschool, die al ergens in de 19e eeuw is gesticht. Ook ontspringt hier dichtbij de St. Martinskapel de Breg, een zijtak van de Donau. Na Furtwangen doen we Triberg aan, een toeristische plaats bij uitstek. Niet in de minste plaats door de hoogste watervallen van Duitsland. Het water stort zich hier over zeven treden 163 meter naar beneden. Beslist de moeite van een kortstondig bezoekje waard, evenals het Schwarzwaldmuseum met allerlei bezienswaardigheden uit deze streek. Hoewel je prima langere tijd in Triberg kunt vertoeven, vervolgen we onze toer naar het nabij gelegen Schonach. In een lieflijk Hans en Grietje-achtig huisje bevindt zich de grootste koekoeksklok van de wereld. Alhoewel? Iets verderop beweert een plaatselijke klokkenbakker dat hij de grootste ter wereld, klok dus, in zijn bezit heeft. We hebben het maar niet nagemeten. Het gaat verder in de richting van het Oberprechtal, naar Elzach, waar we afbuigen in westelijke richting naar het Rijndal. Via mooie slingers over nog immer goed asfalt gaan we via de Badische Weinstrasse naar Riegel am Kaiserstuhl. Een mooi plaatsje, met een leuke ambachtelijk brouwerij. De nederzetting vormt het begin van een niet al te groot wijngebied met haar typische hellingen vol wijnranken, die jaarlijks de basis vormen van een nieuwe lichting Duitse wijn. We duiken bij Freiburg weer het Zwarte Woud in met een mooie slinger langs de Titisee, om daarna de hoogste berg van dit gebied, de 1493 meter hoge Feldberg, te beklimmen. Ook hier nog volop sneeuw naast de weg. Nabij Todtnau ontvouwt zich de voormalige Bergrennstrecke Schauinsland voor ons. Een hels parcours met exact 173 bochten die de 1284 meter hoge Schauinsland, what’s in a name, opvoert. Een echt motorwalhalla, die in het weekend en op feestdagen evenwel helaas gesloten is voor ‘bikers’. De magie en aantrekkingskracht van de ‘rennstrecke’ is reusachtig, de afsluiting is voornamelijk een vervelende erfenis van de Rossi wannabees die het met hun weinig gereserveerde rijstijl hebben verpest voor de massa. Gelukkig kun je er doordeweeks wel terecht en ben je ooit in de buurt, pak die kans dan. Je kunt een compleet rondje maken van ongeveer 32 kilometer lang, die je eeuwig zal bijblijven. Via de Notschrei keren we aan het eind van de dag weer terug naar onze uitvalsbasis in Bernau. De volgende dag is het weer uitstekend en bivakkeert de temperatuur in het aangename bereik. Vandaag blijven we hoofdzakelijk in de landen driehoek Duitsland, Frankrijk en Zwitserland. Het hele Zwarte Woud kent schitterende wegen, maar het zuiden spant toch wel de kroon. De route start in de richting van het Münstertal, een mooi dal met rustige oude dorpjes. Via Görwihl gaan we richting St. Blasien. Hier bezoeken we de op twee na grootste koepelkerk van Europa. Een imposant gebouw midden in het kleine plaatsje, dat door zijn vorm al van verre te zien is. Niet ver daar vandaan ligt de Schuchsee, het grootste meer in het Zwarte Woud, tevens epicentrum voor motorrijders. Op het naast de stuwdam gelegen trefpunt voor motorrijders is het een drukte van belang. Vandaag organiseert de Duitse politie in samenwerking met haar Franse en Zwitserse collega’s een verkeersveiligheidsdag. Er zijn meerder instanties op verkeersgebied aanwezig, zoals het Institut für Zweiradsicherheid (IFZ), het Bundesministerium für Verkehr en de Deutscher Verkehrssicherheitsrat. Er wordt veel informatie verschaft, zonder daarbij het bekende vingertje te heffen. Opvallend is wel dat er heel veel Zwitserse motorrijders in dit gebied rondrijden. Als we één van hen spreken, geeft hij aan dat de wegen in het Schwarzwald breder zijn, je er harder mag rijden en, niet geheel onbelangrijk, als je dan toch een bekeuring krijgt, deze in ieder geval nog te betalen is. Dit laatste in tegenstelling tot woekerprijzen van de Zwitserse hermandad. Via de sperr van het Schwarsa meer gaat het naar Witznau, waar we net voor het begin van de afdaling het Ehemaliges Kloster passeren. Vervolgens naar Untermettingen om daar de oever van het Steina riviertje te volgen tot in Bonndorf. Aldaar buigen we af naar Lenzkirch, het klokkenmakers dorp bij uitstek. Op de planning staan een bezoekje aan een privé klokkenmuseum, maar dat blijkt wat moeilijker te vinden dan gedacht. Hoort er allemaal bij. Vanaf daar zakken we helemaal naar beneden af om bij Albbruck het Albtal in te duiken. Dit is echt één van de leukste weggetjes in dit gebied. De weg slingert zich door de kloof met steile rotswanden die boven het riviertje de Alb uitkijken. Mede door een aantal uitgehakte tunnels en de typische grote stenen die de afgrond markeren, waan je je in de Dolomieten. Eenmaal weer in St. Blasien sturen we richting Todtmoos om daar het Wehratal te volgen naar Wehr. Wederom een route die meer dan raak is, zoals het eigenlijk de hele dag al gaat. De tijd vliegt letterlijk voorbij, voor we het weten is het alweer tijd om ons hotel op te zoeken. Het blijft genieten in dit afwisselende landschap van heldere stuwmeren, diepe dalen en typische Schwarzwalder dorpjes en boerderijen. Om nog zoveel mogelijk van de omgeving tekunnen zien en genieten, rijden we de laatste dag vanuit het hotel zoveel mogelijk noordwaarts dwars door het Zwarte Woud. We gaan in de richting van de beruchte, tevens beroemde Schwarzwalder Hochstrasse, de BS500. Hier rijd je bovenop het plateau van het gebergte, honderden meters boven de zeespiegel met prachtige vergezichten. In Baden-Baden keren we het Schwarzwald helaas voorlopig weer de rug toe. Via Frankrijk en de A61 gaan de neuzen richting de grens bij Venlo. Een noodzakelijk kwaad, liever waren we gewoon gebleven. Begeerte voedt het verlangen. Het verlangen om snel weer terug te komen. Van ons zijn ze hier nog niet af.________________________________________[INFOKASTEN]INFOHet Zwarte Woud bevindt zich in het uiterste zuidwesten van Duitsland. Wat meer exact in het bondsland Baden-Württemberg, langs de Rijn en de Franse grens. Zoals de naam al doet vermoeden betreft het hier een bijzonder bosrijk gebied. Zeker het noordelijke deel, terwijl je in het zuiden de hoogste bergen en de meeste meren aantreft. Onder andere de Bodensee, Duitslands grootste meer dat ligt op het drielanden punt met Oostenrijk en Zwitserland. In het meer ligt het eiland Mainau, dat bekend is om zijn fantastische bloemen. Andere bekende meren zijn de Schuchsee en Titisee, waar jaarlijks vele toeristen hun zomervakantie spenderen. Ook vind je er het Naturpark Südschwarzwald, met 330.000 hectare het grootste natuurpark van Duitsland. BEZIENSWAARDIGHEDENMusea, natuur, schitterende stuurwegen, kuuroorden en ontelbare burchten en kastelen. Ga naar het Zwarte Woud en je zult je niet snel vervelen. Niet alleen passief is het er genieten, maar wandelfanaten, mountainbikers en klimgeiten komen er ook prima aan hun trekken. Ook culinair heeft het Zwarte Woud aardig wat te bieden, het gebied is bekend van de Schwarzwalder Schinken, de Schwarzwalder Kirschtorte en niet te vergeten de vele lokale wijnen. Een van de hoogtepunten is het Europa Park. Een enorm attractiepark waar je meer dan één dag kunt vertoeven en dan is het handig om een beetje in de buurt te bivakkeren. In Ringsheim bijvoorbeeld, op een steenworpafstand van het park en bovendien ook nog een nostalgisch plaatsje ook.WANNEERHet Zwarte Woud is een middelgebergte en kent door zijn beschutte ligging een gematigd klimaat met milde temperaturen. Het behoort tot de warmste streken van Duitsland en de gemiddelde dagtemperatuur in juli en augustus is een aangename 23 graden. Door de relatief hoge ligging regent het er gemiddeld wel wat meer dan elders in Duitsland. Omdat het in de bergen in het voor- en najaar nog best fris kan zijn, is de beste tijd mei tot en met september.OVERNACHTENHet Zwarte Woud is bij onze oosterburen één van de meest populaire vakantiebestemmingen. Oftewel, op overnachtingsgebied kun je werkelijk alle kanten uit, van basic kamperen tot badend in luxe overnachten in een vijfsterren hotel. Kamperen doe je al vanaf zo’n € 12,50 per nacht (op basis van één tent met volwassene en motor), voor een overnachting in een driesterrenhotel betaal je zo’n € 45,00 per persoon per nacht, doorgaans inclusief ontbijt.LEZERSAANBIEDINGWij verbleven in het karakteristieke Hotel Landgasthof Adler dat motorrijders met open armen verwelkomt. Speciaal voor onze lezers hebben de Nederlandse eigenaren Erik, Yvonne, Frans en Laura een aantrekkelijk arrangement in de aanbieding, waarbij je tegen een mooie korting kunt kennismaken met het Schwarzwald. Het speciale MotoPlus-arrangement kost € 165,- per persoon en omvat onder meer:• 3 x overnachting in een 1 of 2-persoonskamer• 3 x ontbijtbuffet• 2 x 3-gangen keuzemenu inclusief saladebuffet• 1x Speciaal Bikers Meatmenu (steak van 200 gram)• Eén vrije consumptie dagelijks tussen 15.30 en 17.00 uur• Vrije stalling van de motor in een afgesloten• Vrij gebruik maken van onze afspoelplaats• Gratis weerbestendige kaart van het Zwarte Woud• Gratis motorroutes (met start bij het hotel)Boeken (o.v.v. MotoPlus-arrangement) doe je bij:Hotel Landgasthof AdlerRiggenbacher Landstrasse 10D-79872 Bernau in SchwarzwaldDUITSLANDT +49 (0)76-7592 9400E info@hotel-landgasthof-adler.deI www.hotel-landgasthof-adler.deCONTACTDuits Verkeersbureau Postbus 12051 1100 AB AmsterdamT 020-697 8066E duitsland@d-z-t.deIwww.duitsverkeersbureau.nl VVV Zwarte WoudSchwarzwald TourismusLudwigstrasse 23D-79104 FreiburgDUITSLANDT +49 (0)76-189 6460I www.schwarzwald-tourismus.info ________________________________________[KASTEN JE DROOM ACHTERNA]JE DROOM ACHTERNAHet klinkt avontuurlijk, een nieuwe start in het buitenland. Alles achterlatend voor een nieuw bestaan in het buitenland. Risico’s durven nemen om iets helemaal voor jezelf voor jezelf op te bouwen. En als je geliefde motorfiets daar dan ook nog een rol in kan spelen, dan heb je het helemaal voor elkaar. Velen dromen ervan, maar slechts een enkeling maakt die droom ook waar. Eén van hen is de 48 jarige Erik Walraven uit de Kwakel, die samen met zijn vrouw Yvonne, zwager Frans en schoonzus Laura afgelopen jaar een motorvriendelijk hotel is begonnen. Het idee om samen wat te beginnen ontstond jaren geleden tijdens één van de gemeenschappelijke vakanties. Erik: ”Ik heb altijd al wat gehad met de horeca. Contact met mensen en het hen naar het zin maken ligt mij wel. Mijn familie voelde daar ook wel voor en zo kwamen we op het idee om samen een hotel te beginnen. Het klink misschien vreemd, maar de economische recessie bood ons juist de kans om de droom werkelijkheid te maken. Mijn vrouw en zwager werkten beide bij een grote bank en omdat ook daar op personeelsgebied flink bezuinigd moest worden, kregen zij de mogelijkheid om iets anders te gaan doen. Mijn schoonzus werkte in het onderwijs en zelf heb ik 30 jaar bij de politie gewerkt. Ik hoefde niet bang te zijn voor mijn baan, maar door een interne reorganisatie stond mijn functie bij het KLPD wel op de tocht. Elk nadeel heeft z’n voordeel, zo zie je maar.”Als basis stelden de twee paren een aantal criteria op waar hun nieuwe ‘thuis’ aan moest voldoen. Onder meer een motorvriendelijk omgeving, zowel zomers als ’s winters een toeristenseizoen, beslist niet in een stad, voldoende ruimte om het hotel, Nederland binnen een dag rijden afstand en niet geheel onbelangrijk, ze moesten de taal ter plaatse al beheersen. De Duitse streek Allgäu, ten oosten van het Schwarzwald, voldeed aan al deze eisen. Ze bekeken er twee hotels, doch die vielen al snel af. Voor de zomervakantie van 2009 hadden ze hun vizier meer richting het westen gericht, op vijf hotels in het Schwarzwald. Hotel Landgasthof Adler was als laatste aan de beurt, liefde op het eerste gezicht was het echter allerminst. “Omdat het al twee jaar leegstond zag het er echt niet uit,” vertelt Walraven. “Zelf was ik er al snel klaar mee, maar de anderen keken daar kennelijk makkelijk doorheen en wilden het wel een kans geven. Achteraf gezien ben ik daar blij om, het bleek een goede keus. Met behulp van een Nederlandse makelaar en aannemer hebben we eerst de mogelijkheden van het pand bekeken, wat als basis diende businessplan dat we samen hebben opgesteld. Informatie van het bureau voor toerisme en de plaatselijke bevolking leverde een schat aan informatie op, zo kwamen we aardig beslagen ten ijs. Toen we alles goed in kaart hadden gebracht bleek ons plan levensvatbaar en hebben de grote stap gezet. Wekenlang liepen er hier tot wel twintig Nederlandse bouwvakkers, die bleken goedkoper dan hun Duitse collega’s, tegelijk over de vloer. Zelf hebben we natuurlijk ook flink de handen uit de mouwen moeten steken, best slopend. Maar met resultaat, begin maart was het geheel dermate toonbaar dat de burgemeester het hotel officieel heeft geopend. Een hele happening met de gemeenteraad, verenigingen, leveranciers en andere genodigden. De bevolking is heel toegankelijk en we ondervinden veel collegialiteit van andere hoteliers. Daardoor voel je je ook geaccepteerd. Zelfs het aloude Frühshoppen is in ere hersteld. De aannemer is nu nog met de laatste werkzaamheden bezig, maar dan kunnen we ook echt open. Dat moet ook wel, want inmiddels rijden er dagelijks tientallen motorrijders langs die we natuurlijk graag onderdak willen verschaffen. Niet dat we ons alleen daar op richten trouwens, ook wandelaars, fietsers, mountenbikers, langlaufers en skiërs zijn van harte welkom. En ja, we zijn best trots op wat we hebben neergezet en voelen ons hier, ondanks dat we onze vrienden wel eens missen, al helemaal thuis. Laat mij hier mijn leven maar verder dromen.”Zelf ook plannen om in het buitenland je geluk te beproeven, of heb je er wellicht al iets moois en bijzonders opgebouwd? Vertel ons je verhaal en misschien lees je het dan binnenkort terug in MotoPlus.