Reizen Griekenland

Ik stop ergens in the middle of nowhere in Griekenland. De groep rijdt vandaag een andere route en de knaap die met me op reed zit ver voor me. En hij heeft de routekaart! Dit is het moment dat ik in paniek kan raken, maar in Griekenland gaat alles anders. Ik ben uitgeput van het enorme aantal bochten, maar wanneer ik mijn hoofd een kwartslag draai sta ik oog in oog met wat één van de mooiste landschappen ter wereld moet zijn. De dalende zon verspreidt een romantisch licht over de omgeving en een haast serene rust valt over me heen. Het komt wel goed!’s Ochtends vroeg negen uur. Ik druk op de startknop van mijn brandnieuwe, vurig-oranje BMW F800R. Terwijl ik naar de donkere grom van de 800cc twin luister, probeerde ik me alle goede tips en adviezen te herinneren die we de avond ervoor tijdens de ontvangstceremonie van onze reisbegeleiders meekregen. Het is niet de eerste keer dat ik meega met een begeleide motortoer, sterker nog, het is zelfs niet eens de eerste keer dat ik aan deze ronde van Griekenland deelneem. Maar het is wel de eerste keer dat ik zelf rij, aangezien het rijbewijs pas een paar maand geleden gehaald heb.Athene verlaten in de ochtendspits heeft wel wat weg van een wedstrijd. Zelfs op mijn wendbare F800R heb ik nog moeite om het razende tempo van de Griekse automobilisten bij te houden. Die zien de maximum snelheid blijkbaar als een misplaatste grap. Na een half uur survivaltraining in de chaos van het Griekse stadsverkeer bereiken we de snelle ringweg, speciaal aangelegd voor de Olympische spelen van 2004. Al vrij snel verlaten we deze weer en wordt het verkeer ook rustiger. Desondanks de hoogste tijd om het binnenland in te duiken. De omgeving van Athene wordt grotendeels gebruikt voor de katoenkweek, sinaasappelboomgaarden en tarwe. Een mooie omgeving ook voor motorrijden op zijn Grieks. Over een paar heel aardige kronkelweggetjes koersen we naar Aliki, een plaats waar veel Atheners hun zomerhuisje hebben en eveneens de plaats van onze eerste lunchstop. Markus, een jongen die al zestien jaar lang motorverslaafden in deze contreien rondleidt, meldt zich aan als vrijwilliger om typisch Grieks voedsel voor de voltallige groep te scoren. We kunnen rustig achterover leunend wachten op de lokale specialiteiten, zonder eerst zelf de menukaart met de vreemde Griekse letters middels het pocketwoordenboekje te hoeven vertalen. Een stukje luxe waarin we ons graag onderdompelen. Na de lunch gaat het verder naar Delphi. Daar in de Griekse bergen, niet ver van Arachova (Griekenlands grootste skigebied) brengen we de nacht door in een hotel met een schitterend uitzicht op de kustlijn. Vanaf het balkon voor mijn kamer kijk ik naar een passerende kudde geiten en besluit dat dit de officiële eerste juichdag van mijn vakantie mag zijn. Morgen gaan we naar Olympia, waarbij de reisorganisatie ons de keuze biedt uit twee verschillende routes. Dat zorgt dan toch voor een stukje keuzevrijheid tijdens een georganiseerd geheel. Degenen die het Orakel van Delphi willen bezoeken kunnen ’s ochtends eerst lekker rondlummelen om vervolgens wat later op de dag rustig langs de kust van de Golf van Corinthië af te zakken. Een kalme rit met fraaie uitzichten. Het grootste deel van onze groep gaat echter voor optie twee, oftewel met gids de langere maar tegelijkertijd ook veel spannender route vol uitdagend bochtenwerk dwars door de bergen rijden. David, een aardige Texaan waar ik veel mee op trek, en ik niet; wij nemen de makkelijke route zodat we met veel pauzes van de Griekse gastvrijheid kunnen genieten. Het maken van uitgebreide koffiestops in de ochtend en middag is al bijna tot een traditie verworven en is bovendien ook bevorderend voor de veiligheid. Vinden wij althans. Op aanraden van Markus maken we ook een stop bij het stadhuis van Eratine. Op een terrasje bestellen we ‘café frapé metroi megalle’ (koude koffie met melk en suiker), een waardige en bovenal heerlijke afsluiting van het eerste deel van de fantastische route. Die wordt ’s middags in Nafpaktos vervolgd met een rit over de 2,2 kilometer lange brug tussen het Peloponnesisch schiereiland en het vasteland. De Griekse oudheid mag dan wijdverbreid respect genieten, dit gigantische, stalen bouwwerk uit 2004 is toch ook absoluut een hoogtepunt. Des te dichter we bij Olympia komen, hoe meer de gevolgen zichtbaar worden van de grote branden die in 2007 de gebieden rondom de stad bijna volledig in de as legden. Olympia is de bakermat van de oude Olympische Spelen en de tijd die ons nog rest deze dag zullen we in deze prachtige plaats doorbrengen. Wanneer we de volgende dag weer op pad gaan herken ik de omgeving nog van de eerste keer dat ik hier was, toen nog als passagier achterop een R1200GS. Nu is het anders, zelf rijdend is de ervaring veel intenser en dat maakt het meteen ook indrukwekkender. Griekenland is feitelijk een enorme, uit zee oprijzende berg. En terwijl Georg, mijn piloot en eveneens al voor de vierde keer deelnemer aan deze reis, ons door een sprookjesland van eindeloze draaien en bochten loodst, bedenk ik me dat er zelfs in de Alpen maar weinig wegen zijn met zoveel bochten en zoveel charme. In een dorpje ver weg van de stedelijke drukte genieten we van onze eerste echt Griekse fastfood maaltijd: Giros Pita. Heerlijk brood gevuld met frieten, tomaten, vlees en saus. Deze variant op de Belgische mitraillette is een snel en vooral lekker alternatief voor de echte Griekse maaltijden met tzaziki, saganaki, tyrokafteri, choriatiki, kalamari en Griekse salades waar we ons doorgaans aan laven. En net even wat smakelijker en voedzamer dan een broodje braadworst of een hamburger.Maar goed, time to hit the road. Naar Kalamata! De eerste kilometers rijden we langs de kust met lange, diepe bochten. Vergezeld door Markus in de bezemwagen slingeren we ons een weg naar Agia Nicolei. Na de obligate koffiestop aldaar voert de reis verder door wonderschone, geurrijke olijfboomgaarden waarna we niet veel later aankomen in Pilos, een klein, slaperig stadje aan de Omega-baai. Na de lunch met reisleider Markus scheiden onze wegen, Markus neemt de directe route naar Kalamata, David en ik daarentegen kiezen nu eens voor een eigen route. Na vier georganiseerde rijdagen is het wel een keertje tijd voor wat avontuur. Op de kaart prikken we met de ogen dicht een korte excursie. Geen flauw idee waar we terecht zouden komen, gewoon domweg vertrouwen op goed geluk. En dat vertrouwen wordt beloond, een bijna vergeten weggetje door een fascinerend mooi, totaal onbekend landschap maken deze dag tot één van de meest indrukwekkende rijdagen tot nog toe. Ook een beetje omdat ik even in mijn eentje het spoor volledig bijster raak trouwens. ’s Avonds, weer terug bij de groep, hebben we dan ook het hoogste woord. Alsof we de route persoonlijk hebben aangelegd wint het enthousiasme het van de bescheidenheid. Maar iedereen reageert opgewekt, de groep is ook fantastisch. Het is altijd afwachten waarin je terecht komt met een georganiseerde motorvakantie, maar iedereen gaat heerlijk ongecompliceerd met elkaar om, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.En diezelfde avond krijgen we in het hotel ook onze eerste korte les Griekse geschiedenis. Otto, prins van Beieren, was de eerste koning van het moderne Griekenland. Naast zijn politieke bezigheden was hij eveneens de man die het bier – hoe kan het ook anders – in Griekenland introduceerde en de bedenker van de blauwwitte kleuren in de Griekse vlag. Dus dankzij Otto vieren we het overleven van onze recente survival trip, en de eerste helft van de reis, met een zacht glas Mythos bier. Proost! De volgende ochtend stappen we na het ontbijt op voor de rit naar het bergdorp Thalamai. Morea, een beroemde olijfolie fabrikant, koos dit dorp voor de productie van zijn ambachtelijk gemaakte olijfolie. We krijgen er een korte excursie waarbij we onder andere de eeuwenoude, maar nog steeds in gebruik zijnde molen bezichtigen. En afsluitend wordt er uiteraard door de voltallige groep een hele jaarvoorraad olijfolie ingeslagen… Aansluitend bezoeken we de grotten van Pirgos Dirou en Mani. Tijdens een drie kwartier durende boottocht over het verbindingskanaal tussen de grotcomplexen zien we indrukwekkende calciet afzettingen. Deze laagsgewijze kalkafzettingen horen, samen met de ondergrondse waterwegen, tot één van Griekenlands gootste en meest mooie natuurwonderen. Rijdend over Mani, de middelvinger van het Peloponnesisch schiereiland, houden we onze middagstop bij het oude Vathis. In de 18e eeuw woonden er nog driehonderd mensen, maar in 1979 is dat aantal teruggelopen tot een bijna beschamende elf. Toen is men maar gestopt met tellen. Ons einddoel op deze vijfde reisdag is Githio, een vissersdorp in Laconia, ooit befaamd als de haven van Sparta. Monemvasia, een middeleeuwse fortificatie aan de oostkust van het schiereiland, vormt het decor voor de eerste stop op de zesde dag. De vestingstad ligt op een 300 meter hoge en 1.800 meter lange rots en is enkel bereikbaar via een smalle dijk vanaf het vaste land. Zelfs na al die eeuwen is het fort nog steeds in gebruik. Na een toeristisch rondje starten we de motoren weer en draaien richting Nafplio. Normaal zijn de Griekse wegen dankzij ruimhartige Europese subsidies voorzien van eersteklas asfalt, maar hier op kusthoogste wordt ons aangeraden toch waakzaam te zijn. Het door de zeewind aangevoerde laagje zout dat als een deken over het wegdek ligt, maakt het op sommige plaatsen spiegelglad. Het blijkt echter wel de moeite waard, want op 850 meter boven de zee komen we op een perfecte piste terecht, vergelijkbaar met de Italiaanse Stelvio Pas. Om weer terug te komen op zeeniveau dansen we, met een bijna onafgebroken, wijds uitzicht over de zee, door serpentines en haarspeldbochten. Na nog een korte koffiestop bereiken we uiteindelijk Nafplio, een authentieke Griekse havenstad aan de Golf van Argolis. Het hotel waar we overnachten mag zich met recht het beste van de hele trip noemen. Het in een zijstraatje verborgen zogenaamde ‘boutique hotel’ heeft een werkelijk unieke Griekse flair. Maria, eigenaresse en uitbaatster van dit stukje paradijs, koestert en verzorgt ons daarbij op een hartverwarmende manier. De kamers, traditioneel ingericht maar desondanks erg luxe, hebben ook geen nummers, maar dragen de namen van Griekse goden. Bij het diner, dat ook door Maria zelf wordt bereid, worden een paar heerlijke gerechten geserveerd die ik nooit in een kookboek ben tegengekomen. Het hele plaatje klopt, hier kom ik absoluut ooit weer terug.Onze eerste kijkstop op de volgende en tevens laatste reisdag is nogal vroeg. Direct na het ontbijt stappen we op onze motoren en gaan naar het militaire fort Palamidi in Nafplio zelf. De vesting ligt op een grote heuvel en werd eind 17e eeuw gebouwd door de Venetianen. Een prachtig bouwwerk met een fantastische uitzicht over de Golf van Argolis, het is bijna moeilijk om je los te maken van deze historische plek. Maar we moeten wel, verder naar Palea Epidaurus waar we onze laatste lunch van een enerverende en weergaloze week nuttigen. We rijden nog altijd op het Peloponnesisch schiereiland en rijden snel door naar het kanaal van Corinthië. Een laatste oversteek, een laatste onvergetelijke rit langs de kustlijn, een laatste rit over de snelweg. We zijn weer terug in Athene.Alle ingrediënten die een motorreis tot een succes maken hebben we afgelopen week geproefd. Een schitterend land, beminnelijke mensen, heerlijke stuurwegen, excellent eten en hartverwarmend mooie accommodaties. Plus fantastische uitzichten en natuurlijk een motorfiets onder het achterwerk. Stap op en geniet van het leven!________________________________________ [INFO]GriekenlandLigging: Zuid-EuropaAfstand vanaf Utrecht: 2.800 km Buurlanden: Albanië, Macedonië en Bulgarije (noorden), Turkije en Egeïsche Zee (oosten), Middellandse Zee (zuiden) en Ionische Zee (westen)Hoofdstad: AtheneOppervlakte: 131.957 km² (ruim 3,2 keer zo groot dan Nederland)Inwonertal: 10,5 miljoenHoogste punt: Olympus, 2.917 mToeristische trekpleisters: Akropolis, Delphi, tempel van Apollo Epicurius, Epidaurus, Olympia, kloosters van Daphni, Osios Loukas en Nea Moni, de berg Athos en vele archeologische opgravingen.Taal: Grieks (veel dialecten als bijvoorbeeld Pontisch Grieks)Schrift: GrieksMunteenheid: EuroTijdsverschil: +2 uur (zomer +3 uur)Klimaat: Het grootste deel van Griekenland kent een mediterraan klimaat, wat neerkomt zachte winters en droge, warme zomers. Op het Griekse vaste land is het gedurende de wintermaanden beduidend kouder dan op de eilanden, waar het gemiddeld tussen 5 à 15 graden Celcius is. Neerslag valt er met name in de winter, regen in de zomer is eerder regel dan uitzondering. Landschap: Naast het vasteland beslaan de Griekse eilanden zo’n twintig procent van het totale oppervlak. Het landschap is dan ook meer dan variërend, Korfu staat door relatief veel neerslag bekend als het Groene Eiland, terwijl de andere eilanden veel droger zijn. Zowel het vaste land als de eilanden zijn over het algemeen behoorlijk heuvel- en bergachtig. En natuurlijk veel wonderschone baaien en andere wateren.Beste tijd: Gedurende de periode van april tot en met oktober stijgt het kwik in Griekenland tot aangename hoogte. In de maanden juli en augustus met temperaturen tot boven de 40º voor sommigen wellicht tot iets té aangename hoogte. Prima voor het strand, maar voor motorrijden eigenlijk te warm, het voor- en naseizoen lenen zich wat dat betreft het beste voor een aangename rondreis.Reisorganisatie: Er zijn meerdere motorreisorganisaties actief in Griekenland. Wij maakten deze reis met het bekende Oostenrijkse Edelweiss Bike Travel (www.edelweissbike.com).Wetenswaardigheden: Je kunt twee lange dagen rijden om in Griekenland te komen, maar er is ook een comfortabel alternatief: vanuit het Italiaanse Venetië (1.300 km) of Ancona (1.450 km) zijn er een dagelijkse veerbootverbinding met verschillende Griekse havens, waaronder Patras op het Peloponnesisch schiereiland. Die relaxte bootreis duurt een kleine 22 uur (vertrek afhankelijk van het seizoen tussen 16.00 en 18.00 uur) en een retourtje met motor is er al vanaf slechts € 175,00. Dat is wel op basis van een ligstoel, wil je het comfort van een hut met bed (ook ideaal om je motorspullen en bagage vertrouwd op te bergen) dan betaal je uiteraard meer. Zie o.a. www.superfastferries.nl of www.minoan.grContact: www.grieksverkeersbureau.nl________________________________________[STREAMERS]ATHENE VERLATEN IN DE OCHTENDSPITS HEEFT WEL WAT WEG VAN EEN WEDSTRIJD.WIJ NEMEN VANDAAG DE MAKKELIJKE ROUTE ZODAT WE MET VEEL PAUZES VAN DE GRIEKSE GASTVRIJHEID KUNNEN GENIETEN.WE RIJDEN DOOR ONS DOOR EEN SPROOKJESLAND VAN EINDELOZE DRAAIEN EN BOCHTEN; ZELFS IN DE ALPEN ZIJN MAAR WEINIG WEGEN MET ZOVEEL BOCHTEN EN ZOVEEL CHARME. DE GRIEKSE WEGEN HEBBEN DANKZIJ EUROPESE SUBSIDIES EERSTEKLAS ASFALT, MAAR LANGS DE KUST ZIJN ZE SPEKLAGD DOOR EEN LAAGJE ZOUT.