Column Sebastiaan Labrie 24-2009
De cadeaumaand december is weer aangebroken. We zijn net door 36 sinterklazen onder de voet gelopen en kunnen alweer de borst natmaken voor de Amerikaanse variant: meneer de kerstman. Buiten het feit dat de commercialiteit van deze twee mannen zo langzamerhand echt de spuigaten uitloopt, kan je niet om de nichtjes en neefjes heen. Al hun klasgenootjes krijgen presentjes, dus zij ook. Zodoende vond de oudste zoon van een van mijn zussen een racemotor in zijn schoen met bijbehorende racegeluidjes. Schitterend om te zien hoe de fantasie van een kind erop los gaat. Terwijl de ouderen wat aan het keutelen zijn rond de koffie, knalt hij de kamer door, drukt een keer of honderd het geluidsknoppie in, rijdt muren op en af en gaat luid slippend door de bocht. Altijd leuk als een cadeau in de smaak valt.Het duurt niet lang of er komen kogels en raketten uit de koplampen en worden er complete legers mee bestreden. Kleuter als ik ben, kan ik het niet laten om hem toch even uit te leggen dat een slip niet klinkt als een hoog hinnekend paard, maar anders. Hoe anders valt niet goed te verwoorden, waarop ik het maar voordoe met wat autootjes. Dit leidt tot een spannende achtervolging en uiteindelijk, natuurlijk, in een enorme explosie. Van mijn auto wel te verstaan. De koffieleuters hebben genoegzaam naar het tafereel zitten kijken en het duurt niet lang voordat de ‘boys will be boys-opmerking’ komt, gevolgd door: "wat is het toch met mannen en schieten, tieten en helicopters?". Ik zeg maar niks en blaas m’n zus op. ’s Avonds blijkt de motorfilm ‘Torque’ op tv te zijn. Nu had ik deze als eens met een half oog gezien en was niet onder de indruk, maar de fantasie van de middag zorgde voor trek in simpel entertainment. Wat een stupide film! Serieus! Coole bink met klein hart en een slechterik zijn samen met een hoop anderen en wat lekkere wijven zo stoer mogelijk aan het doen op de motor en uiteindelijk wint het goede. Punt. Volslagen onrealistisch en kinds. Mijn fantasie en die van mijn neefje was een stuk leuker.Tuurlijk weet ik dat je in auto- en motorfilms vrij snel uitkomt bij een strijd tussen goed en kwaad. Het moet ook niet plotseling zwaar psychologisch worden, maar stoer moet wel stoer blijven. Niet een kopie ervan. Het hoeft voor mij nog niet eens een klassieker als ‘Easy Rider’ te zijn. Denk bijvoorbeeld aan ‘Days of Thunder’ met Tom Cruise uit 1990. Een slechte film, maar de Nascar races zijn spannend in beeld gebracht en af en toe proef je bijna de benzine, rubber en olie. Zo’n nietszeggende film kan ik met plezier kijken, terwijl ik een 6-pack wegduw. Of neem de ‘Harley-Davidson and the Malboro Man’ uit 1991. Kansloze film, maar Mickey Rourke zet wel een sterke biker neer. Hij rijdt ook op een echt brute Harley. Als man kan ik hier wat mee. Ik geef deze voorbeelden om maar even aan te geven hoe laag mijn eisen zijn. Breng het mooi in beeld en het slappe verhaal neem ik voor lief. Waar ik het meest op hoop, is een film als ‘Le Mans’ met Steve McQueen. Een held, die zijn stunts vaak zelf deed en overliep van mannelijkheid. Hij was geloofwaardig. Als klein menneke zag ik deze film op tv en ook ‘Bullit’ en mijn liefde voor racen was geboren. Door McQueen heb ik mijn eerste racebaan gekregen. Hij voedt de fantasie in plaats van dat hij het afbreekt. Kunnen we tegenwoordig dit soort films niet meer maken? Moet het zo over the top? Of ben ik onwetend en is er in de laatste jaren wel iets goeds gemaakt. Ik heb zin in een goede bikerfilm. Wie heeft er een tip?
