45 jaar Bertus en Tinus
Na 45 jaar ontwaken Bertus (van de Norton) en Tinus (…BSA) uit hun coma. Ze komen terecht in een compleet veranderde bizarre motorwereld. Normaal-zanger Bennie Jolink kruipt in de hoofden van het duo en beziet alle hedendaagse gekkigheid door hun verbaasde ogen.
Allereerst moet er een misverstand de wereld uit. In tegenstelling tot wat velen denken zijn Bertus en Tinus helemaal niet dood. In de hit ‘Oerend Hard’ rijdt een dronken automobilist (‘zatte keerl’) ze weliswaar aan, maar ze overlijden niet aan de gevolgen van de crash. Het duo kwam zelfs al twee keer terug in liedjes van Normaal. “In een nummer emigreren Bertus en Tinus naar Jamaica”, vertelt Jolink. “Het enige dat ze daar doen is blowen en ze gaan de hele dag knetter-stoned door het leven.” Omdat in muziek alles mogelijk is ontwaakt het illustere duo dit maal 45 jaar na hun vreselijke ongeluk als bij toverslag uit hun coma. Ze stappen wat onwennig een Achterhoeks ziekenhuis uit en weten niet wat ze zien.
Met hun Norton en BSA rijden Bertus en Tinus tegenwoordig op motoren uit India. De Britse motorindustrie is zo goed als weggevaagd.
Jolink: “De eerste motorfiets die ik kocht was een Suzuki. Het maakt mij dus niet zo veel uit waar een motorfiets vandaan komt. Ik moet zeggen dat ik die nieuwe Nortons uit India laatst in een motorblad zag staan en als kunstenaar vind ik dat oogstrelend mooie dingen. Toch kijk ik nog altijd als eerste naar de hoeveelheid pk’s, hoe snel een motor op de honderd zit en de topsnelheid. Die zijn bij moderne Nortons ook goed voor elkaar. Tegenwoordig vind ik een Europese motorfiets toch weer wat meer hebben dan een Japanse, Chinese of uit India. Heerlijk dat Casey Stoner op Ducati ooit alle Japanners versloeg. Thuis krijg ik het sowieso niet voor elkaar – dan krijg ik een advocaat op mijn dak – maar als ik een Japanner koop wordt het zo’n driecilinder van Yamaha. Als muzikant weet ik dat Yamaha instrumenten goedkoop en goed zijn. Ze spelen makkelijk en zo rijden hun wegmotoren ook.”
Bertus en Tinus moeten plotseling elektrisch rijden.
“Voordat ik er op had gereden, vond ik een elektrische motorfiets helemaal niets. Als je verslaafd bent aan geluid is dat gegier niets. Het dempen van het geluid van een langeslag viertaktmotor is een artistieke misdaad. Toen ik vroeger op de lagere school pauze had, scheurde de bakker op zijn achterwiel op zijn Norton weg om brood weg te brengen. Dat geluid galmde zo mooi door het hele dorp, pikverstijvend mooi. Zes jaar geleden reed ik zelf met een elektrische KTM-crosser op Harfsen en dat was een openbaring. Voor het eerst kon ik bochtuit speedwayen. Dat koppel is werkelijk fantastisch. Laatst heb ik de Tesla van mijn zoon even uitgeprobeerd. Als je het gaspedaal intrapt houdt geen Porsche je bij. Maar of je het nou leuk vindt of niet: binnenkort rijden we allemaal elektrisch. Dat hou je niet tegen.”
Bertus en Tinus worden als dronken scheurende motorrijders (‘klein betjen zat’) in woke-2022 sowieso veroordeeld.
“Bertus en Tinus zijn van mijn leeftijd en binnenkort word ik 76 jaar. Mijn 87-jarige moeder vroeg zich vlak voor haar dood weliswaar af of ik ooit volwassen zou worden, maar het wordt natuurlijk allemaal iets bedaarder. Bertus en Tinus drinken ook echt niet meer de hele dag door. Ik ben tegen de cancel-cultuur die bij het woke-denken hoort. In de meest succesvolle periode van Normaal ben ik drie jaar vrijgezel geweest. Wat ik toen heb meegemaakt… Mannen die over hun seksleven vertellen zijn onverdraaglijk en daarom vertel ik het niet, maar de dames deden ons voorstellen waar de duivel nog een kleur van krijgt. Ik ben dus tegen de cancel-cultuur, maar ik ben ook een feminist. Wat dit betreft ben ik een vat vol tegenstellingen. Als feminist stemde ik op Kaag omdat ik een vrouwelijke minister-president wilde. Daar heb ik nu wel een beetje spijt van…”
Bertus en Tinus zijn altijd platzak door hoge boetes, of doen ze het rustiger aan?
“Ze pakken net als ik nog regelmatig een bekeuring mee. Laatst kreeg ik mijn kleinste bekeuring ooit, iets van tien te hard of zo. Die heb ik ingelijst. Mijn hele leven al wil ik een keer een mooie auto hebben, dat werd een Porsche Cayenne. Toen die bij een ongeluk sneuvelde dacht ik ‘zo dat was het’. Maar goed; met die Porsche reed ik door Duitsland en daarbij drukte een BMW me vreselijk irritant op. Ik ging steeds harder, maar die BMW bleef me opdrukken. Toen ben ik bewust met 150 een dorp ingedoken waar je zeventig mocht. ‘Flits, flits’, was het. Ha, ik stond er op, maar die lul achter me ook! Maten-naaierij? Welnee. Weet je wat maten naaien is? Staan flitsen op een kaarsrechte overzichtelijke weg waar je tachtig mag. Tachtig is toch niets? Daarom rijd ik tegenwoordig maar veel op de cruisecontrol.”
Met hun adaptieve cruisecontrol duiken Bertus en Tinus niet achterop een auto.
“Twee keer heb ik een auto-ongeluk met fysiek ongemak gehad en de tweede keer had ABS me kunnen redden. Ik zie de voordelen van hulpmiddelen wel.”
Er is een korenwolf gespot op het Hengelse Zand. De cross wordt volledig afgeblazen.
“Het is terecht dat de cross dan niet doorgaat. Op die paar postzegeltjes natuur die Nederland rijk is, moet je zuinig zijn.”
Hoe komen Bertus en Tinus tegenwoordig überhaupt nog op het Hengelse Zand, aangezien zo’n beetje alle zandwegen verboden zijn voor motoren?
“Motorrijders die nu nog op afgesloten zandwegen rijden zijn niet goed wijs. Die bederven het voor alle motorrijders. Als ik ze hier zie, geef ik ze aan. Daar dacht ik vroeger inderdaad anders over. Mijn tweede motor was een Maico. Moest ik zo nodig zonder helm aan de andere bandleden laten zien wat dat ding allemaal kon. Ik heb in die tijd heel wat zandpaden gezien tot de jachtopziener me aansprak. Hij was twee meter lang en 130 kilo zwaar, dat werd een onaangenaam gesprek. Overigens was de laatste cross op het Hengelse Zand een ouderwets mooi evenement. Eerst motor rijden en dan in crosskleding het podium op.”
Bertus en Tinus verstaan niemand meer. Het Achterhoeks is vervangen door een Gooische R omdat westerlingen alle huizen opkopen.
“In een lezing die ik ooit gaf schetste ik het beeld van een arts of piloot die in zijn Jaguar met zijn tweede vrouw – die eerst zijn secretaresse was – door de Achterhoek rijdt. Die besluit direct een huis te kopen en dan begint het gedoe. Plotseling heb je een buurman die overal op tegen is. Die stront op het land vindt stinken, die tegen de cross en jacht is. Daar moet je niet blij mee zijn. “
Bertus en Tinus zoeken net als vroeger Vrouw Haverkamp op, maar lopen tegen haar kleindochter aan. Die heeft volgespoten lippen, botox en fillers.
“Die kijken Bertus en Tinus vol afgrijzen aan. Hoe is het mogelijk dat zo’n mooie meid vrijwillig in iets verandert waarvoor je in een donker steegje omloopt? Gatverdamme wat smerig. Al vraag ik me bij die opgespoten lippen wel altijd af hoe het kust.”
Bertus en Tinus zouden tegenwoordig Jeffrey en Tinus heten.
“Oorspronkelijk heetten ze Gertman en Tinus. Gertman was een eerbetoon aan Gerrit Wolsink, later werd dat op advies van onze manager Bertus. Jeffrey en Tinus moet kunnen, maar zelf heb ik als mens en persoonlijkheid meer met Glenn Coldenhoff. Dat is een heel prettig mens en misschien wel te aardig voor de cross. Daarin lijkt hij op Wolsink. Als twee coureurs op een gat afstuiven waar plaats is voor één dan knalt Herlings er genadeloos in, Wolsink en Glenn draaien het gas terug. Daarom hou ik ook zo van die sport. Risicoloze sporten zijn geen reet aan.”
Bertus en Tinus dragen een CE-goedgekeurd airbagvest onder hun warmte-regulerende textieloutfit dragen en belanden helemaal niet in het ziekenhuis.
“In Oerend Hard rijdt een automobilist Bertus en Tinus aan, niet andersom. Dan helpt ook beschermende kleding niet meer. Zelf reed ik rond met een bodyprotector, maar meer ook niet.”
Zijn Bertus en Tinus technisch ook een beetje geëvolueerd? De oude brommers hield je met Pritt-stift en trekbandjes wel aan het lopen, maar nu…
“Een schroevendraaier, kniptang en ijzerdraad bracht je vroeger een heel eind. Aan mijn Lelijke Eend heb ik nog heel veel gesleuteld, maar daarna houdt het wel zo’n beetje op.”
Door alle verhalen over gevaar zetten Bertus en Tinus hun Norton en BSA te koop.
“Er wordt belachelijk over veiligheid gepraat. Zelf mis ik elke vorm van fysieke angst. Dat komt door mijn vader die me voorhield dat angst een slechte raadgever is. Als ik met crossen weer eens wat gebroken had, noemde ik het een sportblessure. Als de breuk genezen was, reed ik weer net zo hard. Vroeger was de motorsport onveiliger, maar dat accepteerden we ook beter. We accepteerden dat een coureur soms geen natuurlijke dood stierf. Zo’n Freddy Spencer snapt niets van de sport. Nou moet er na een paar ongelukken weer iets aan die winglets gebeuren. Tegelijk zit ik wel tegenstrijdig in elkaar. Mijn kleinkinderen zijn mijn grootste zegen, daar smelt ik van. Toen mijn zoon Gijs zijn kinderen liet fietscrossen in plaats van echt crossen, vond ik dat niet erg.”
