Eerste Test Yamaha XSR900
Eerst was er de ‘Dark Side of Japan’ met de MT-07 en MT-09 als eerste exponenten. Op basis van de twee- en driecilinder-krachtbronnen van deze nakeds verscheen kort daarna een duo ‘Fasters Sons’ in de Sports Heritage-lijn van Yamaha: de XSR700 en XSR900. Beide voorzien van moderne techniek, maar met een subtiel sausje van ‘toen’. Die XSR900 is door de Japanners in een nieuw jasje gestoken, tijd dus voor een hernieuwde kennismaking!
Dat sausje van ‘toen’ moet je natuurlijk wel met een gezonde knipoog nemen. De beide XSR-en zijn immers geen moderne interpretatie van vroegere Yamaha-modellen. Het zijn moderne motorfietsen met wat stijlkenmerken van toen; een ronde koplamp, een ronde teller en veel kleine details. De nieuwe XSR900 voegt daar in de blauwe kleurstelling nog een extra nostalgische dimensie aan toe. Halverwege de jaren tachtig sierde deze lichtblauwe kleur met gele accenten als kenkerk van een sigarettenfabrikant immers de 500cc-GP-Yamaha’s van de Franse Yamaha-importeur Sonauto, waarvoor in die tijd onder andere Frankrijks wegracetrots Christian Sarron uitkwam. Nu vormt deze kleur met subtiele metallic-hinten de meest in het oog springende kleurstelling van beide kleuropties waarin de nieuwe XSR900 leverbaar is. Het is meteen ook de meest tastbare link met het (race)verleden van de Japanse fabrikant, al mag niet nieuwe zadel, dat een geslaagde poging doet een eenpersoons racezitje te zijn, ook niet onvermeld blijven. Voor de rest is de XSR900 eerst en vooral een moderne motorfiets én een sportieve naked bike.
In technische zin tapt de zwaarste XSR uit exact hetzelfde vaatje als de Tracer 9, maar dan uiteraard zonder het tophalf-stroomlijntje en met een lager geplaatst stuur. Op hun pincode na delen beide Yamaha’s bijna alles met elkaar: motorblok, frame, de langere swingarm en achterschokdemper met langere veerweg, de remmen en ook de assistentiesystemen. De rijsensatie is door de volledig andere ergonomie van de XSR echter heel anders.
Door het lage stuur op verhoudingsgewijs korte risers heb je veel gevoel over de voorzijde van de machine. Gevoelsmatig nog meer dan bij de MT-09 of Tracer 9. Dat zorgt er voor dat je snel vertrouwen in de XSR opbouwt en er al net zo snel een sportief tempo op nahoudt als de wegen bochtiger worden. De basissetting van vering en demping voelt dan ook nadrukkelijk sportief aan, maar zorgt er wel voor dat het contact met de weg ook op wegen van mindere kwaliteit steeds verbazingwekkend goed is. Ook de relatief lange veerwegen dragen hier een belangrijk steentje aan bij. Duimpje omhoog ook wat dat betreft naar de standaard gemonteerde Bridgestone S22-banden trouwens. Rubber met een sportief karakter, die prima aansluiten bij de sportieve inborst van de Yamaha. Mocht je trouwens iets meer comfort willen, dan kun je nog behoorlijk aan de stelschroeven draaien, want de voorvork is volledig instelbaar en aan de achterzijde kan naast de veervoorspanning ook de uitgaande demping worden versteld. Qua sturen is de XSR een heerlijk voorspelbaar en meegaand karakter. Hij laat zich bijzonder lichtvoetig van oor op oor dirigeren en koppelt dat aan een haast onverstoorbare stabiliteit.
Net als het rijwielgedeelte is ook de 119 pk sterke krachtbron van de XSR900 een heerlijke speeltuin. De inmiddels bekende driepitter met zijn tamelijk opwindende motorkarakteristiek bouwt mooi gelijkmatig vermogen en koppel op met een uitgesproken voorliefde voor het bovenste toerenbereik. Bang dat er onderin en in het middengebied niets gebeurt, hoef je niet te zijn, want dankzij de relatief korte overbrenging is de driecilinder ook lekker actief bij lage toerentallen en aansluitend in het middengebied. Vergeleken met de eerste XSR900 levert het blok nu trouwens 4 pk topvermogen extra bij dezelfde 10.000 toeren en is het koppel met 93 Nm ook iets hoger dan de eerdere 85 Nm. Bovendien is dat maximum koppel nu eerder beschikbaar, bij 7.000 toeren in plaats van 8.500 toeren.
Goed merkbaar is trouwens het verschil in gasrespons in de verschillende rijmodi, waarbij de meest ‘giftige’ modus zeker niet meer het uitgesproken venijn in gasreactie heeft zoals de eerste MT-09-modellen dat hadden. En dat is de rijdbaarheid van dit geweldige blok absoluut ten goede gekomen. Op secundaire Hollandse wegen kun je met de ‘scherpste’ modus prima uit de voeten, maar ook de modus daaronder eigent zich prima voor alledaags gebruik. Ook het ABS, dat nu hellingshoekafhankelijk werkt, en de tractiecontrole doen in deze ‘burgerlijke’ setting aangenaam onopvallend hun werk.
Compliment ook aan de uitstekende quickshifter op de XSR900, waarmee zonder koppeling te gebruiken op- en teruggeschakeld kan worden. Dit handige kleinood is al net zo overtuigend als het temperament en aanspreken van het motorblok van de Yamaha. Het koppelingshendel zelf stond aanvankelijk trouwens net iets te hoog, en dat maakte de koppeling bij dat ene waarbij ‘ie nog wel nodig is – wegrijden – net even wat lastiger te doseren met een wat happende reactie als gevolg. Maar in een iets lagere positie was dat verholpen. Dat koppelingshendel is trouwens niet verstelbaar, de prachtige nieuwe radiale Brembo-rempomp wel. Een kneep in het remhendel resulteert in een heel directe remrespons, waarna er heel mooi gedoseerd remdruk wordt opgebouwd.
Maar remmen wil je zo min mogelijk in het zadel van deze XSR. Je wilt de driepitter lekker opstoken, terwijl je met die uitstekende werkende quickshifter door de zes versnellingen van de bak schiet. En niet in de laatste plaats vanwege de opzwepende geluidsbeleving die de Yamaha nog steeds biedt. Toch is daar wel degelijk iets aan veranderd, want in tegenstelling tot de MT-09 en ook de Tracer 9 is de XSR gehomologeerd met een geluidsproductie in stand van 95 dbA. Technici van Yamaha’s ontwikkelingsafdeling hadden vastgesteld dat de benzinetank van de XSR als een resonantielichaam werkt en het motorgeluid versterkt. Dat effect is nu middels een rubberen matje aan de onderzijde van de tank behoorlijk beperkt.
In het nieuwe jasje wordt in de eerste paar kilometers op een bochtig weggetje al onomwonden duidelijk dat de Yamaha XSR900 onverholen sportieve talenten heeft. De XSR is aangenaam stug geveerd en al net zo stevig gedempt en wordt aangedreven door een vurige driecilinder, die net even sterker is dan voorheen. Ja, er hangt een retro-label aan deze Yamaha, maar als je een sportieve geest hebt hoef je je van dat etiketje niets aan te trekken. De nieuwe XSR900 staat in blauw en zwart bij de dealer en is er vanaf € 12.499,-.
