Column Maarten Siffels 17-2009

Op de site vriendenonline (vol.nl) kom ik een poll tegen waar ik kan invullen of ik al dan niet andere motorrijders groet. Er is vier (4!) keer gestemd, waarvan twee keer voor “ik groet altijd”, één keer voor “ik wacht af” en één keer voor “ik vind het flauwekul”. Aangezien de poll er al een paar jaar staat, is dit óf een buitengewoon slecht bezochte site, óf een onderwerp dat geen enkele motorrijder kan boeien.Om de zuiverheid van de resultaten niet te beïnvloeden, doe ik niet aan de poll mee. Mijn keuze “vroeger wel, maar nu zou ik er een lamme arm van krijgen” ontbreekt trouwens. Ik heb jaren fanatiek gezwaaid. Vanaf mijn zestiende, om precies te zijn. Op de brommer (Puch met hoog stuur) ging ik samen met mijn neef (Zündapp met nog hoger stuur) op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Rijdend op de Route Nationale werden wij veelvuldig bezwaaid door tegemoet komende motorrijders. Dat overkwam ons op het Nederlandse fietspad nou nooit!Eenmaal thuis ben ik blijven zwaaien. De eerste jaren zonder succes. Zal wel door dat fietspad gekomen zijn. Maar vanaf mijn eerste motor, een Yamaha RD250 met L-plaat, met veel respons. Een jaar of vijf terug ben ik ermee gestopt. Een klassiek geval van overbezwaaiing. In Nederland zijn we qua aantal motorfietsen de 600.000 voorbij, lees ik in een persbericht van benzineverkoper Total. Via het CBS kom ik er achter dat er op 1 januari 2007 7,2 miljoen auto’s in Nederland geregistreerd waren. Dus elke motor groeten kun je vergelijken met bij één op de twaalf auto’s vriendelijk wuiven! Ik geef het je te doen, in het spitsuur op de A2. Ik voorzie schouderklachten, relatieproblemen en een sterke toename van het aantal kop-staartbotsingen.Los daarvan zijn wij, motorrijders, natuurlijk geen ouderwetse minderheidsgroep meer. Wij zijn met onze verwarmde zadels ver verwijderd van de bikkels, die zich door weer en wind op hun van vet doordrenkte barrels van A naar B begaven. Beschimpt door brave burgers in Volkswagen Kevers, met stenen begooid door inboorlingen (mensen uit Tiel en omstreken) en continu in angst dat de ketting zou breken, de ontsteking zou verlopen of dat er geremd zou moeten worden. Want dat deden motoren vroeger niet. Die kwamen tot stilstand. Uiteindelijk.Achtergrond van het groeten zat hem vooral in het delen van de langdurige ellende, de korte momenten van vreugde en in het verstevigen van de onderlinge band. Een woordeloze wuif-community. Daaronder lag natuurlijk de hoop dat de bezwaaide motorrijder zou stoppen als ik (weer eens) met pech langs de weg stond. En dat hij dan heel goed kon sleutelen. Veel beter dan ik. Waar niet zo heel veel voor nodig was. Ze hebben me diverse malen uit de problemen geholpen, deze shag rokende sleutelkoningen die er geen probleem in zagen om in de stromende regen een band te plakken, ingewikkelde dingen met de ontsteking te doen of het gat in de zuiger te lijmen. Dankbaar stuurde ik ze later een flesje whisky of een paar pakjes shag, al naar voorkeur. Zoveel motorrijders kwam je niet tegen, dus je moest elkaar helpen, nietwaar? Intussen zijn we van kleine, licht gestoorde wuif-community uitgegroeid tot marktsegment. En hebben we, volgens het eerder genoemde Total-persbericht, eigen benzinestations nodig. Nu weten u en ik heel goed dat Total niet van de liefdadigheid is, dus directeur Hans-Christian Gützkow (staat ook in het persbericht) heeft gewoon net zo lang zitten rekenen tot we met genoeg waren om zijn speciale “tank- en wasconcept” winstgevend op ons los te laten.En waarom we dan bij Hans-Christian moeten tankwassen? Omdat, zo lees ik “je als motorrijder je handen vrij wil hebben om te kunnen tanken”. Ja, dank je de koekoek. Wel eens geprobeerd met een tankpistool tussen je tanden Euro 95 in het gaatje te mikken? Er zijn trouwens wel meer dingen waar ik graag beide handen voor vrij heb. Bij Aral-stations in Duitsland hebben ze daarom een plankje in het toilet om je helm op te leggen. Voor 2010 plant Hans-Christian tien nieuwe tank- en wasconcepten. Ik zal er vast nog wel eens langs gaan, voor “de zachte borstels”, “de korte spuitlans” en het “spatwaterdichte handschoenenkastje”. Maar wuiven kunnen jullie met z’n zeshonderdduizenden vergeten. Tankwassers….Maarten Siffels